Alexander de Grote

In 336 v.Chr., na de dood van zijn vader Filippos, wordt Alexander, die toen twintig jaar oud was, koning van Macedonië. Alexander, die als kind les kreeg van Aristoteles, leerde veel over de Helleense cultuur, zijn opvoeding is diep geworteld in de Griekse cultuur die zijn hele leven beïnvloedt. Hij hield van boeken lezen, vooral van schrijvers zoals Pindaros, Herodotus, Thucydides en hij vond Homerus bijzonder goed. Alexander wilde de dingen doen waar zijn vader van droomde, zoals het verslaan van Perzië en het verspreiden van Griekse mythen en ideeën over de hele wereld.

Alexander de Grote met Aristoteles
Alexander de Grote met Aristoteles

Alexander de Grote besteeg al op jonge leeftijd de troon van Macedonië. Hij had echter van jongs af aan al veel vaardigheden getoond. Met de ambitie om het werk van zijn vader voort te zetten, organiseerde hij een nieuwe conferentie in Korinthe, waar de vertegenwoordigers van de Griekse steden hem als leider benoemden. Hij begon onmiddellijk met de voorbereidingen voor de grote veldtocht.

In de lente van 334 v.Chr. trok Alexander met een leger van 35.000 man over de Hellespont en bereikte Troje. Daar eerde hij Achilles op een bijzondere manier. De Perzen werden ongerust en besloten zijn opmars te stoppen. De satrapen verzamelden hun troepen bij de rivier Granicus. Daar vond de eerste slag plaats, die door Alexander werd gewonnen.

Zo trokken de Perzen zich terug in het binnenland van hun land. De Griekse steden in Klein-Azië voelden zich bevrijd en verwelkomden Alexander als hun bevrijder. Alexander drong dieper door in het Perzische rijk. Koning Darius III met een talrijk leger stelde zich op bij Issus (333 v.Chr.). Ook in deze slag kwam Alexander als winnaar uit de bus. De weg naar Azië lag nu open. In plaats van verder te trekken en Darius te achtervolgen, ging hij naar Fenicië en vervolgens naar Egypte. Het land van de Nijl, met zijn piramides en legendes, trok zijn belangstelling. De Egyptenaren ontvingen hem met eer en noemden hem de opvolger van de farao's. Daar, bij de delta van de Nijl, bewonderde Alexander het landschap en stichtte hij Alexandrië, dat snel grote ontwikkeling doormaakte.

Na deze gebieden te hebben veroverd, voelde hij zich veiliger. Hij ontbond zijn vloot en zette de verovering van Azië voort.



De Perzische koning Darius III probeerde tevergeefs Alexander te verhinderen om dieper in zijn land door te dringen. Na zijn overwinning vervolgde Alexander, vol enthousiasme, zijn mars richting India. Daar weigerden zijn uitgeputte en door zijn gedrag verbitterde soldaten verder te gaan. Alexander besloot om terug te keren en na vele moeilijkheden bereikten ze Susa.

Darius verzamelde grote legers in een poging Alexander te verslaan en te vernederen. Maar ook in deze strijd bij Gaugamela, een van de grootste veldslagen van die tijd (331 v.Chr.), werd zijn leger verslagen. De weg naar Susa lag nu open, en alle schatten van de Perzische hoofdstad vielen in Alexanders handen.

Om zijn uitgestrekte rijk met zijn vele volkeren te besturen, gebruikte Alexander ook Perzische ambtenaren. Hij begon zelfs zijn gedrag te veranderen, door van zijn soldaten te eisen dat ze hem aanbaden, zoals gebruikelijk was voor de Perzische koningen. Dit bedroefde hen zeer.

De oorlog was echter nog niet voorbij. Zijn constante successen dreven hem naar nieuwe uitdagingen. Zijn wens was nu om het einde van de wereld te bereiken. Onverschrokken ging hij door tot aan de Hyphasis, een zijrivier van de Indus. Maar daar wachtte hem een teleurstelling. Zijn soldaten, moe van de eindeloze marsen en vele gevaren, weigerden verder te gaan. Alexander beschouwde hun klachten als gerechtvaardigd en besloot terug te keren.

De terugweg was moeilijk. De soldaten moesten lopen onder de brandende zon, door zandgebieden, vaak zonder water. Velen van hen verloren daar hun leven. Uiteindelijk, na onbeschrijflijke moeilijkheden, keerden ze terug naar Susa. De grote veldtocht was ten einde gekomen (324 v.Chr.).

Na zijn tijd in Susa reisde Alexander de Grote naar Babylon, waar hij van plan was de hoofdstad van zijn rijk te vestigen. In Babylon ontving hij vertegenwoordigers uit verschillende delen van de wereld die hem hun felicitaties aanboden en hun wens uitspraken om bondgenoten te worden. Veel Griekse steden stuurden delegaties om hem met gouden kransen te kronen. Maar plotseling werd Alexander ernstig ziek. Ondanks de inspanningen van zijn artsen verslechterde zijn toestand. Op zijn sterfbed vroeg hij om zijn soldaten te zien, met wie hij zoveel vreugde en verdriet had gedeeld. Zij namen één voor één afscheid van hem. Zijn dood in 323 v.Chr. veroorzaakte grote droefheid in het hele leger.

Het nieuws van zijn dood verspreidde zich snel. Zijn uitgestrekte rijk bleef zonder leider achter en leek moeilijk verenigd te blijven. De grote veldtocht had de wereld veranderd. Historici, geografen, ingenieurs en kunstenaars volgden het leger tijdens de veldtocht. Door deze grote campagne leerden mensen veel over nieuwe landen, hun klimaat, planten en dieren.

Op verschillende plaatsen in de veroverde gebieden stichtte Alexander meerdere steden, waarvan er zestien Alexandrië werden genoemd. Deze steden werden versierd met prachtige gebouwen, tempels, theaters en sportscholen. Vele Grieken verlieten Griekenland om zich daar te vestigen en de Griekse taal begon overal te verspreiden. Alexanders naam werd bekend in alle landen van het Oosten. Verhalen over zijn prestaties maakten hem tot een held voor vele volkeren. De periode die begon met zijn dood werd bekend als de Hellenistische tijd.


Ook interessant!

Aristoteles
Aristoteles
Historische personen
Historische personen
Socrates
Socrates
Plato
Plato