Athene en haar inwoners

Door: Marleen Velhorst

Al een aantal malen heb ik hier, op de website van de Griekse Gids, beschreven hoe mooi Athene is. Ik heb verteld over de bijzondere bezienswaardigheden, de leuke wijkjes, de uitnodigende terrassen, het lekkere eten en het fijne klimaat. Ik heb het echter nog niet gehad over het belangrijkste ingrediënt dat Athene maakt tot wat het is; haar inwoners!

Athene is een metropool, met een inwonersaantal ergens tussen de vier en vijf miljoen, ruim één derde van de Griekse bevolking woont hier. Van een stad met een dergelijke omvang zou je verwachten dat deze onpersoonlijk is, niets is echter minder waar. Waar je ook komt, op de markt, op een terras, in een winkel, bijna altijd wordt er wel een praatje gemaakt en willen ze van alles van je weten.Grieken zijn wat nieuwsgieriger dan Nederlanders, of laat ik het anders zeggen, Nederlanders zijn waarschijnlijk net zo nieuwsgierig maar vinden het vaak niet gepast om gelijk van alles te vragen aan iemand die ze niet kennen. Grieken hebben hier geen enkel probleem mee.

Maar het is niet alleen nieuwsgierigheid, het is ook oprecht in de ander geïnteresseerd zijn (er zijn natuurlijk uitzonderingen, sommige winkeleigenaren, met name die van winkeltjes in de toeristische gebieden, zijn alleen oprecht geïnteresseerd  in je portemonnee). Deze interesse uit zich ook in het feit dat een Griekse winkelier je al snel herkent, zelfs al heeft hij je maar één keer gezien. Iets wat ik nog steeds ongelooflijk vind.

Zoals bijvoorbeeld die jongen op de centrale markt in het centrum van Athene, waar dagelijks half Athene langs komt en waar ik gemiddeld één keer per maand een grote zak “tsai tou vounou”, oftewel “bergthee” kom kopen.

Al na één keer herkende hij me en na twee keer weet hij al precies wat ik wil hebben, als hij me aan ziet komen pakt hij al vast een zak bergthee.

Even een kleine toelichting wat betreft  bergthee; het is gemaakt van de gedroogde blaadjes en bloemen van de Sideritis plant en is volgens de Grieken een waar wondermiddel dat bijna overal tegen helpt. Dus van verkoudheid tot koorts, en van darmproblemen tot een verminderde weerstand. Een paar flinke koppen “tsai tou vounou”en je bent weer helemaal de oude.

Ik weet niet of het al die geneeskrachtige eigenschappen ook bevat, wat ik wel weet is dat je een hele lekkere thee zet van de fluweelachtige blaadjes en gele bloempjes van de Sideritis plant.

Of neem de obers van het terras op het drukke Monastiraki-plein.

Ook zij zien dagelijks vele, vele mensen langs komen waaronder ook veel toeristen. Ook zij herkenden me al na een paar keer. Ik kom  hier gemiddeld één keer per week, de obers weten precies wat ik ga drinken (ik ben heel voorspelbaar), koffie of wijn, afhankelijk van het tijdstip. Vangelis, één van de hoofdobers, schenkt me regelmatig nog een tweede glas wijn in dat ik niet hoef te betalen omdat ik, naar hij zegt, hem geluk breng. Volgens hem stroomt het terras sneller vol als ik er zit. Hij mag van mij geloven wat hij wil, ik zeg geen nee tegen een gratis wijntje.

Vorige maand, op een koude dag, zat  ik hier, in mijn winterjas en onder de terrasverwarmer, ook op het terras.

Het was middag dus Vangelis had ingeschat dat ik voor een wijntje kwam. Ik was aan het twijfelen tussen een wijntje of een glas tsipouro,(soort Griekse grappa), wat ik beter bij het weer vond passen. Ik deelde deze twijfel met Vangelis en deze besliste onmiddellijk voor mij dat het tsipouro zou worden. En niet zo maar tsipouro, maar tsipouro uit zijn eigen fles, hij trakteert. Hele goeie, volgens Vangelis, huisgestookt in het dorp waar hij vandaan komt.

Hij heeft gelijk, het is goeie tsipouro, met een lekkere zachte smaak. Op je gezondheid Vangelis en op je gezondheid Griekenland! Waar anders bestaat het dat de kelner een fles zelfgestookte drank ergens in een kastje heeft staan. Daar waarschijnlijk na afloop van zijn dienst, of als het rustig is, zelf een glaasje van neemt, maar dat af en toe dus ook serveert aan klanten.

Ik ben gelukkig gezond van lijf en leden, maar in Griekenland ziet men mij als gehandicapt.
Waarom?
Omdat ik mijn familie niet hier heb. Grieken zijn familiemensen, familie is belangrijk, die helpen je als het nodig is en vanzelfsprekend help jij hen ook waar mogelijk.

Gelukkig heb ik hier ondertussen wat vrienden gemaakt die zich opwerpen als familie als dat nodig is.
Eind vorig jaar werd ik op een zondagavond heel duizelig en dat werd steeds erger. Ik werd misselijk, moest overgeven en ik had het gevoel dat ik in een achtbaan zat die steeds meer vaart maakte en steeds vaker over de kop ging.
Enigszins in paniek belde ik mijn beste vriend op. Die was op dat moment niet in Athene, maar die regelde wel dat Mitsos, een gemeenschappelijke vriend van ons, binnen vijf minuten op de stoep stond en me mee nam naar het ziekenhuis.
Daar kreeg hij het ook nog voor elkaar dat we niet urenlang hoefden te wachten, maar dat ik gelijk aan de beurt was.
Gelukkig bleek het niets ernstigs te zijn, een evenwichtsorgaan, dat om een onbekende reden ineens van slag was.
Ik kon, met een doosje medicijnen, weer naar huis, en Mitsos kon weer terug naar zijn kafenio, waar hij aan het werk was en die hij had achtergelaten in handen van een vaste klant, omdat hij met mij naar het ziekenhuis moest.

Het spreekt voor zich dat ik Mitsos’ vrouw heb geholpen in de kafenio toen diezelfde Mitsos een maand later met spoed met hartklachten in het ziekenhuis werd opgenomen.

Ik kan nog talloze voorbeelden opnoemen van lieve Grieken die ik  om me heen heb en die me helpen op momenten dat het nodig is. Die met me mee gaan naar het belastingkantoor, omdat ik daar anders gegarandeerd de hele dag mee kwijt zou zijn, omdat deze Nederlandse niet snapt hoe het systeem daar werkt. Of die met me meegaan naar het telecombedrijf en het voor elkaar krijgen   dat ik binnen een paar dagen een  telefoonaansluiting  heb. Daar waar ik zelf, een uur daarvoor witheet en gefrustreerd door alle bureaucratie (hoezo jaaropgave overleggen?) en zonder aansluiting weer naar buiten was gegaan.

Dus dank je wel lieve Grieken, jullie zorgen er voor dat ik me hier zo welkom voel!

Marleen Veldhorst

www.agemcalledathens.nl

---

Schrijf je in en blijf op de hoogte

Wil je op de hoogte blijven van al het nieuws over Griekenland en de Griekse Gids schrijf je in voor onze gratis digitale nieuwsbrief. Direct na het aanmelden ontvang je van ons een e-mail met een link om je inschrijving te bevestigen.

Disclaimer: Wij verzamelen zoveel mogelijk informatie om onze lezers te helpen. De Griekse Gids is niet verantwoordelijk voor beslissingen die u neemt op basis van bovenstaande informatie. Houd er rekening mee dat informatie snel (per dag en zelfs per uur) kan veranderen. Zodra er wijzigingen zijn passen wij dit zo snel mogelijk aan op deze website.

---