Buiten de lijntjes te kleuren is wat Hellas zo aantrekkelijk maakt!

Tekst en foto's: Johan en Ann de Vidts

Naar de luchthaven vertrekken heeft altijd iets spannends. Zeker als die luchthaven Eindhoven is en je vanuit Gent vertrekt. Met één oog op de GPS en een ander op de weg zijn we er in geslaagd tijdig in de vertrekhal  te geraken. Maar deze keer was het extra spannend. Het vliegtuig zou ons immers naar Kreta brengen voor onze eerste vakantie in ons eigen huisje. We waren pas een half jaar eerder eigenaar geworden van ons eigen stukje Hellas en nu dus op weg voor onze eerste vakantie met ons gezinnetje.

De verwachtingen bij onze 3 kinderen waren hoog gespannen.  Als ik hun enthousiasme mocht afwegen aan het aantal klikken met het fototoestel om kiekjes te nemen van de eilandjes in de blauw-groene zee vanuit het vliegtuig dan zat het wel snor. “Is dat Santorini?” ”Ja, lieveling, je kunt er nog de vorm van een vulkaan in herkennen.  Weet je dat sommige wetenschappers een uitbarsting rond het jaar 1600 v.C. , gevolgd door een implosie die daarna weer een vloedgolf veroorzaakte als schuldige aanwijzen voor het verdwijnen van de Minoïsche cultuur? Maar, OK, meer daarover als we ter plekke zijn.

Bij aankomst op Nikos Kazantzakis airport wordt het nog even spannend: zal de huurauto er staan? Maar voor het zover is moeten eerst de deuren van het vliegtuig nog open gaan. Eindelijk. Je wordt overvallen door een warmte die ruikt naar tarmac en mediterrane kruiden. Och ja, wat de huurauto betreft: Gregory stond ons keurig op te wachten met een busje waar wij en onze bagage in pasten. Motor starten en we zijn weg. Eerst onder de National road doorrijden, grote bocht naar links en dan de National Road op. Nu kan het niet meer mis gaan: enkel de wegwijzers naar Agios Nikolaos volgen.

Zoals steeds in Griekenland maak ik er een sport van om te proberen de borden in Grieks schrift te lezen alvorens ze in het Engels staan. Toch even wennen. Wat ook steeds wennen is, is de Griekse manier van rijden. Ik bedenk dat het die gewoonte om buiten de lijntjes te kleuren (en rijden) is wat me Hellas zo aantrekkelijk doet vinden. Het is avond en de duisternis treedt in op Kreta. Dat zorgt er voor dat de kustplaatsen zich feeëriek laten bewonderen van op de hogere wegen. Het doet nog meer verlangen om in ons geliefde Sissi te zijn. Zonder deuken rijden we de parking voor ons huisje op.

Sissi Kreta

Twee weken afwisseling tussen zee, zwembad en cultuur kunnen beginnen. Zee: dat is zonnen op het strand en ter afkoeling duiken in de baai. Zwembad: dat is met de kids ploeteren en als verpozing bij Vasilis aan de poolbar met de bips in het water een drankje slurpen. Cultuur: dat is grabbelen in een eeuwenoude schatkist en alles laten bezinken onder de schaduw van platanen op een platia. 

Eén van die juwelen is de geboortegrot van Zeus. Voor wie een beetje interesse heeft in Griekse mythologie is deze grot een must. Rhea, de vrouw van toenmalig oppergod Kronos was naar Kreta gevlucht omdat Kronos een profetie had ontvangen dat één van zijn kinderen hem van de troon zou stoten. Daarom at hij hen onmiddellijk na de geboorte op. Vijf pasgeborenen hadden dat lot reeds ondergaan. Rhea wou de baby die in haar buik groeide dat lot besparen. Ze beviel van een gezond jongentje, Zeus genaamd, in de Diktaeïsche grot. De weg daarheen leidt langs de Lasithi hoogvlakte. Die stopt aan een grote parking met de obligate souvenirstalletjes. Het laatste stukje in de bergen moet je te voet afleggen of… per ezel.

Nu is het zo dat de jongste dochter haar knie flink bezeerd had. Samen met haar oudere zus was ze op een ochtend gaan joggen. Het Kretenzische grind had haar onderuit gehaald met een lelijk geschaafde knie als gevolg. Dan biedt de rug van een ezel altijd soelaas. Vermits ons zoontje met zijn kleine beentjes nu ook niet bepaald bergen opvliegt zou het arme ezeltje 2 toeristen moeten torsen. Eenmaal boven en afgedaald in de grot moet je je fantasie de vrije loop laten. Dit is maar één van de uitstapjes die we gepland hadden. Als je je een beetje verdiept in de cultuur en geschiedenis is er op Kreta zo veel meer te zien dan het door de reisorganisatoren aangeprezen Knossos, Spinalonga of Samaria kloof. Na een dagje cultuur is heel het gezin blij dat we weer een paar dagen in het ondertussen door iedereen geliefde Sissi gaan doorbrengen.

Het verblijven in ons huisje biedt heel wat voordelen. Het contrast met het jachtige door agenda en uurwerk gedirigeerd leven in België is onbeschrijflijk. Hier heb je geen uurwerk nodig. ’s Ochtends opstaan, ena psomy halen bij de bakker op de hoek, beetje lezen, een duik nemen in de baai: het zijn allemaal zaken die je doet wanneer je wil en zolang je wil. We zijn trouwens van mening dat de baai van Sissi de mooiste is die je op Kreta kunt vinden. Uiteraard zijn we niet onbevooroordeeld omdat we van het eerste moment verliefd waren op Sissi. Zo is het mijn favoriete bezigheid om vanaf de kade, vlakbij de trappen, in het water te duiken en een eind te zwemmen. In de baai ligt een klein eilandje waarop men een Griekse vlag geplant heeft. Ik klauter er op en neem de vlaggenmast vast zoals de maanreizigers hun pas geplante vlag vasthielden. Er overkomt me een bijzonder gevoel van thuis zijn.

De wetenschap eigenaar te zijn van een minuscuul stukje Griekse grond doet toch iets met een Griekenlandliefhebber. Ik duik van het eilandje. Ik laat eerst de toeristenboten langs varen die vanuit Chersonissos een daguitstapje maken naar het pittoreske Sissi. Dan het heldere water door naar de trapjes waar mijn handdoek en slippers trouw op me wachten. Hier op Kreta heb je nog dat gevoel van veiligheid. Ik heb horen vertellen dat vroeger niemand in Kreta zijn deur op slot deed. Op de laatste avond van onze vakantie gaan we het afscheidsdiner eten bij Helena. Eén van onze nieuwe Griekse vrienden. Het is ook zij die zorgt dat ons huisje piekfijn onderhouden wordt voor ons en onze gasten. Ik bestel een ouzo, vrouw en dochters een cocktail en de jongste,Yannis, een ice tea rodakino. De zon gaat langzaam onder aan de kant waar Heraklion ligt. Een enkel vissersbootje vaart uit. De golven maken geluid tegen de rotsen alsof ze smeken dat we nog wat zouden blijven. Dat zouden we graag. We zouden ook willen dat nu de tijd even kon stilstaan. De zon half verzonken in zee. Het gezin knus samen op het mooiste terras van Sissi. Eén troostende gedachte hebben we: we komen hier terug!

---

Schrijf je in en blijf op de hoogte

Wil je op de hoogte blijven van al het nieuws over Griekenland en de Griekse Gids schrijf je in voor onze gratis digitale nieuwsbrief. Direct na het aanmelden ontvang je van ons een e-mail met een link om je inschrijving te bevestigen.

Disclaimer: Wij verzamelen zoveel mogelijk informatie om onze lezers te helpen. De Griekse Gids is niet verantwoordelijk voor beslissingen die u neemt op basis van bovenstaande informatie. Houd er rekening mee dat informatie snel (per dag en zelfs per uur) kan veranderen. Zodra er wijzigingen zijn passen wij dit zo snel mogelijk aan op deze website.

---