✈ Bekijk hier alle vakanties naar Griekenland

De Griekse Gids interviewt Ingeborg Beugel (Deel 2)

vervolg: De ontmoeting met Griekenland

Door: Jorgos Nikolidakis

Journalist Ingeborg Beugel was voorheen correspondent op de Balkan, met standplaats Athene; ze was daarna o.a. verslaggever bij het actualiteitenprogramma Netwerk en documentaire programmamaker bij de IKON. Wij kennen Ingeborg als iemand die het in de media flink voor het Griekse volk heeft opgenomen. Ze is een echte Griekenland kenner en ze heeft een huis op het Griekse eiland Hydra. Genoeg redenen om meer over haar te willen weten, want: “ Wie is Ingeborg Beugel eigenlijk?

Ingeborg Beugel

Was dat het begin van het interview met Melina?
Dat was het begin van mijn interview met Melina, en dat heb ik natuurlijk exact zo opgeschreven voor de krant, want een mooiere binnenkomer kan je niet hebben. Ik had een kwartier, het is uiteindelijk anderhalf uur geworden. Ze vond het zelf ook ontzettend leuk. Het klikte meteen tussen ons. Ze vertelde in dat interview onder andere over haar strijd tegen de dictatuur, en de breuk van haar contract op Broadway. Zij was de enige ster in de geschiedenis van Broadway die ooit aan contractbreuk heeft gedaan, alleen maar om zich helemaal in strijd tegen de Griekse dictatuur te werpen.

Die Michalis Koutouzis is uiteindelijk een belangrijke rol in je leven gaan spelen?
Na afloop van het interview ben ik door Michalis Koutouzis naar zijn kantoortje meegenomen, er was veel meer te bespreken. Hij was ‘verantwoordelijk voor de buitenlandse pers’. Hahaha. Hij was bijzonder, totaal niet pretentieus, had veel humor. Hij was bescheiden en tegelijk had hij een soort natuurlijk overwicht. Ik was diep onder de indruk van hoeveel hij wist. We hebben gepraat, gepraat en gepraat. Ik was als betoverd. Hij vertelde me hoe hij tijdens de dictatuur als jonge linkse student was opgepakt en naar een tuchtkamp was afgevoerd. Omdat hij op het Atheense Institut Francais naar school was geweest, sprak hij vloeiend Frans - ook met mij. Daar werd hij uitgekozen door een megalomane Griekse kolonel, die droomde dat Griekenland de Olympische Spelen zou winnen in paardendressuur. Daarom werd Michalis meegenomen naar Frankrijk om heel dure dressuurpaarden te kopen. In Frankrijk is hij ontsnapt. Als vluchteling heeft hij aan de Sorbonne gestudeerd. Niet alleen geschiedenis, maar ook filosofie en antropologie. Hij was toen nog maar zeventien. Dat was in het mythische jaar1968. Hij raakte bevriend met de leiders van de studentenopstand. Hij reisde daarna af naar Zuid Amerika en was overal waar revoluties en opstanden waren: Guatemala, Nicaragua en Chili. Hij was een soort ‘professionele revolutionair’, mijn revolutionaire prins op het witte paard. Ik voelde me klein en onbetekenend, een stomme Hollandse met oninteressante en burgerlijke leiders als van Agt, en Lubbers. Er ging een wereld voor me open. Ik wist: ‘Ik schuur nu tegen de echte wereldgeschiedenis aan’. Die avond zijn we samen gaan eten en daarna hebben we afscheid genomen. Ik schudde zijn hand en dat was alsof de bliksem insloeg. Le coup de foudre. De volgende dag moest ik terug naar Nederland vliegen.

Michalis werd dat de man waarmee je trouwde?
Ja, we werden ziekelijk verliefd op elkaar. Een meer dan gepassioneerde liefde. Uit dat huwelijk zijn vlak achter elkaar onze twee kinderen voortgekomen, Alex en Melissa. Die avond, na het afscheid, ben ik naar mijn hotel gegaan. Maar ik wilde niet weg, ik was m’n verstand kwijt. Ik weet nog precies op welk moment HET gebeurde. Tijdens ons gesprek dacht ik steeds meer: ‘Dit kan niet waar zijn, hij is te perfect, te geweldig, er moet iets mis zijn’. Ik bedacht een test. Ik zou hem vragen waarom hij altijd de revolutionair uithing. Wanneer hij zou zeggen: ‘Dat doe ik voor de bestwil van het volk’, zou ik hem niet geloven, dan zou het ‘over’ zijn. Ik vroeg het hem. Hij antwoordde: ‘Tout simplement, parce que ca me fait bander’. (Heel simpel: ‘Omdat het me opwindt’). Toen begreep ik dat hij eerlijk was. Ik geloofde in hem als politicus, terwijl ik geen enkele politicus geloofde, en dat was pas opwindend …

Hoe was Griekenland toen, in 1983?
In Griekenland werd toen geschiedenis gemaakt, het was de tijd van het allereerste linkse kabinet in de geschiedenis van Griekenland. De verbeelding was aan de macht, de dictaturen waren voorbij, er was hoop. Het tegendeel van nu. Alles leek toen mogelijk, het leven zou beter worden, Griekenland zou voor altijd uit de ellende verlost worden. En ik verkeerde dankzij Michalis dicht bij de mensen die dat zouden bewerkstelligen. Vloog je daarna terug naar Nederland? Nee. Ik heb de taxichauffeur, terwijl ik het oude Atheense vliegveld aan de kust al zag liggen, rechtsomkeert laten maken. Ik had geen geld en ook geen hotel meer. Mijn vliegticket had ik laten lopen, geen geld om een nieuwe te kopen. Ik ben maar weer terug naar Dionysis Fotopoulos gegaan, en vroeg hem alweer huilend om hulp. Gelukkig had hij een leegstaand huisje op de Lykavitos, de heuvel tegenover de Akropolis. Hij gaf me sleutels, lakens, handdoeken en 5000 drachmen om het weekend door te komen. Het was vrijdag. Ik wist dat ik Michalis pas maandag weer kon bellen op kantoor. Mind you, het was lang voor de mobiele telefoon bestond.

Had je Nederland inmiddels op de hoogte gebracht van je perikelen?
Natuurlijk niet. Daarom was in Nederland de pleuris uitgebroken. Allerlei mensen verwachtten me terug, maar ik kwam niet opdagen. Ik was te verliefd om daar rekening mee te houden, ik handelde in een vlaag van verstandsverbijstering. Ondertussen had ik een plan bedacht: ik zou Michalis maandagochtend bellen, en hem zeggen dat ik een belangrijke vraag voor het interview was vergeten. Maar ja, welke vraag? Heb het hele weekend lopen piekeren. Het moest iets intelligents zijn, maar ik kon niets bedenken. Wat gebeurde toen die bewuste maandagochtend, heb je gebeld? Ik ben maandagochtend naar een krantenkiosk gegaan, die indertijd van die grote rode telefoons hadden, waar je een muntje van vijf drachmen in kon stoppen om te bellen. Ik wist nog steeds niet wat te vragen, was op van de zenuwen, maar gooide toch dat muntje er in - alsof ik de gifbeker van Socrates dronk. Of het zou als door een wonder goed komen, of ik zou sterven. Ik bad dat ik op het moment suprême wel iets zou bedenken. Nou, het werd een van de meest genante ervaringen in mijn leven. Het Griekse Ministerie van Cultuur heette officieel: Ministerie van Cultuur en Wetenschappen. Ik flapte de meest stupide, domme, onbelangrijke, idiote vraag uit die een mens kon bedenken. Zodra ik hem aan de lijn had, ratelde ik dat ik een ‘essentiële’ vraag was vergeten, namelijk ‘waarom het Ministerie ook ‘en van Wetenschappen’ heette’. Michalis begon vreselijk te lachen en ratelde terug: ‘Waar ben je? Ik ben vrijdag naar het vliegveld gegaan om je te vragen niet te vertrekken, maar daar was je niet. Ik heb je om laten roepen, maar je kwam niet. Ik heb het vliegtuig een uur vertraagd, maar je kwam nog steeds niet. Ik heb toen ook naar je krant gebeld, maar niemand wist waar je was. Ik hang net de telefoon bij Interpol op, want ik heb je zojuist als vermist opgegeven’. Het was duidelijk dat het er niet toe deed hoe debiel mijn vraag was. Het werd een wonder. Hij was meer dan blij-verbaasd dat ik er nog was. Die avond zijn we gaan eten bij Kaap Sounion, het sprookjesachtige tempeltje aan zee, 60 kom buiten Athene. De heilige plek waar Koning Aegeus met een steen om zijn hals gebonden in zee sprong, omdat hij dacht dat zijn zoon Theseus gedood was door de Minotaurus op Kreta. Daarom heet het de Egeïsche Zee. Toen we daar aankwamen, bleken door een bosbrand alle tavernes te zijn verbrand. Nergens viel in dat kale maanlandschap iets te eten. Toen zijn we in het tempeltje ingebroken, volkomen illegaal, strafbaar. Met mijn hoge hakken viel ik de hele tijd, zo kon hij me voortdurend opvangen. Er was geen sterveling, alleen wij. Als kinderen van de Griekse Goden hebben we ons toen op het offeraltaar met magisch uitzicht op zee aan onze verliefdheid overgegeven. Het was net een film.

Hoe oud was je toen?
Ik was toen 23 en hij 38 - ik val altijd op oudere mannen. Een paar dagen later ben ik naar Nederland gevlogen, het artikel moest af voor de krant. Inmiddels had hij me verteld dat hij getrouwd was, maar in scheiding lag. Daar was ik niet blij mee. Vervolgens ging ik verder met mijn studie geschiedenis. Michalis kwam bijna iedere week, soms wel twee keer per week naar Nederland om me te zien. Hij wilde dat we samen gingen wonen in Griekenland, ik wilde echter mijn studie af maken. Op een gegeven moment belde La Melina Mercouri mij persoonlijk kwaad op met de mededeling dat het zo niet langer kon, dat ze haar adviseur nodig had en dat ik in Athene moest komen wonen. Ik antwoordde brutaal dat ik er niet over peinsde om een beetje in Athene niks te gaan zitten doen, dat ik niet de hele dag op Michalis wilde gaan zitten wachten, dat ik alleen kwam als ik daar een baan kon krijgen. Ik vond mezelf nogal brutaal, maar tot mijn verwondering antwoordde ze resoluut dat dat geregeld kon worden en vroeg me wat ik wilde. Ik stamelde: ‘Iets in de film’. ‘Nou’, zei ze ‘Dat komt goed uit, want Athene wordt de eerste Culturele Hoofdstad van Europa. Er zijn allerlei filmprojecten, prima, dan wordt jij daarvan de projectleider’. Zo ging dat. Ongelooflijk. Nu zou ik zoiets niet accepteren, ik zou het nepotisme en typisch Grieks corrupt vinden. Maar toen waren de sfeer en perceptie totaal anders, en ik was jong, groen en blind van verliefdheid. Later zijn er wel vragen over gesteld in het Griekse parlement. Niet omdat men zich zorgen maakte over eventuele onacceptabele vriendjespolitiek, maar omdat mijn baan niet aan een Griek was toegewezen. De oppositiepartijen vroegen de Minister: ‘Hoe kan het dat de maîtresse van jouw adviseur manager wordt van de Europese Culturele Hoofdstad Filmprojecten?’ Waarop Melina keihard antwoordde: ‘Als wij Grieken Europees willen worden, dan moet we accepteren dat mensen uit Europa hier komen werken. Wijs me één Griek die zes talen kan spreken en alle directeurs van alle filmmusea in Europa kent? Ik sta helemaal achter deze Europese benoeming. En ik ben blij dat deze mevrouw de geliefde is van mijn adviseur, dat betekent dat zij een goede smaak heeft!’

Heb je je studie in Nederland niet afgemaakt?
Nee, ik stond met één been in Nederland en met één been in Griekenland. Het was daar zo spannend, zo interessant, de verleiding was te groot. Ik mocht vier jaar lang mee in het vaarwater van Melina, ik heb met Michalis en haar de hele wereld afgereisd. Ik leerde in een week meer dan in vijf maanden op de universiteit.

Wanneer kreeg je kinderen?
Ik kreeg mijn eerste kind Alex op mijn 26e, mijn tweede kind Melissa op mijn 27e. Geleidelijk aan kwam er een eind aan het sprookje. Het schandaal over gesjoemel met geld brak uit: de nationale volksheld, premier Andreas Papandreou en zijn Minister Koutsogiorgas vielen van hun sokkel. Er kwam een rechtszaak. Koutsogiorgas stierf tijdens het proces aan een hartaanval, daarmee viel een belangrijke getuige weg, en Papandreou werd vrij gesproken, maar de glans was er af. Het was een shock voor het Griekse volk, dat gewend was aan corruptie van rechts, dat ook links corrupt bleek. Dat hadden de Grieken niet verwacht. Er kwam een abrupt einde aan de euforie rondom de PASOK verkiezingszege, de ontsteltenis en volkswoede waren groot. Michalis was fu-ri-eus. Opstandig en antiautoritair als hij was, kon hij zich niet inhouden, en schreef in 1987 een open brief aan de meest serieuze Griekse krant To Vima.
Hij stelde dat Andreas Papandreou bloed aan zijn handen had, omdat hij door corrupt te zijn het Griekse volk de hoop had ontnomen - met een referentie aan de doos van Pandora, want daar kwam al het kwaad van de wereld uit, alleen de hoop bleef achter… Omdat Griekenland een verstijfd twee partijenland (verdeeld tussen socialistische PASOK en conservatieve Nea Demokratia), stond je als je bij de ene partij hoorde, automatisch op de zwarte lijst van de andere partij. En Papandreou duldde geen kritiek. Michalis was toen directeur van het Griekse Filmfonds. Door zijn ‘open brief’ werd hij onmiddellijk ontslagen. De volgende dag. Ook Melina kon niets doen. Om het allemaal erger te maken, werd hij - onterecht - beschuldigd van het verduisteren van geld van het filmfonds. Ik moest het in de krant lezen. Hij heeft toen zelf een onderzoekscommissie ingesteld, die heeft vier maanden gezocht en gezocht naar iets dat niet was gebeurd, en kon daarom niets vinden. Het rapport waar dat in stond, werd op 1 januari 1988 gepubliceerd. Wie leest er op die dag na Oud en Nieuw de krant? Niemand. Hij kwam nergens meer aan de bak, hij stond immers op de zwarte lijst van beide partijen. Zijn politieke vrienden hebben hem genadeloos laten vallen. Onbeschrijflijk wat dat met iemand doet. Hij raakte in een soort psychose. We hadden helemaal geen geld - alleen al daarom was die beschuldiging krankzinnig, want ik wist hoe ‘arm’ we waren. Ik was voor de kinderen opgehouden met werken en had even geen baan. Dat kwam slecht uit.

Michalis ging geld lenen - waar ik niets van wist. In Athene op straat lopen werd een marteling voor hem. Overal lag zijn vergane glorieuze politieke verleden op de loer. Hij doolde als een gevallen engel rond, een beetje net als mijn vader ooit. Ik besloot dat we met de kinderen naar Hydra moesten vertrekken, daar was het rustig, de confrontatie met de politiek minimaal. We kwamen al jaren op Hydra, hielden van dat eiland en voelden ons er thuis. We hadden er veel mensen leren kennen. Ook een paar heel rijke met kasten van huizen, waar ze maar een of twee keer per jaar op vakantie kwamen. Het was een tijd dat er veel werd ingebroken, ze hadden house sitters nodig om voor hun bezit te zorgen. Hous sitting was voor ons de enige manier om daar te wonen, want we hadden geen cent. Zo woonden we voor niks in paleizen, maar wel als zigeuners. Ik ging weer werken, als correspondent voor de Nederlandse media. Door de val van de muur in 1989 en door de oorlog in Joegoslavië die in 1990 begon, kreeg mijn carrière een enorme boost. Daardoor, en met hulp van mijn vader - ik had tenslotte ooit zijn huis gered - konden we voor weinig geld van een oud echtpaar een huis kopen, oud en krakkemikkig, maar het was een dak boven ons hoofd. Michalis werd huisman, ik kostwinner. Hij vereenzaamde, raakte naar binnen gekeerd, schaamde zich dat hij niet kon bijdragen aan het huishouden, en leende achter mijn rug geld van vrienden in het buitenland dat hij niet terug kon betalen. Het was een Grieks drama. Op 17 juni 1994 is hij een pakje sigaretten gaan kopen en nooit meer terug gekomen. Ik was verpletterd. Bij iedere telefoon die rinkelde, iedere schaduw die langs het raam gleed, iedere deur die openging, dacht ik: daar is ie, hij is terug! Hij was van de aardbodem verdwenen, zijn moeder en vrienden wisten ook niet waar hij was, en of hij nog leefde. Zo hevig als onze liefde was begonnen, zo heftig eindigde die. Twee en een half jaar later, toen ik er van overtuigd was dat ie ergens dood in een greppel lag, kwam ik hem per ongeluk in Parijs tegen. Hij had een baan, een appartement en een vrouw die niets van het bestaan van onze kinderen en mij afwist. Surrealistisch. Alweer: net een film.

...lees verder (Deel 3)

*Ingeborg Beugel is zeer regelmatig in Griekenland en dan vooral in Hydra.

Authentieke Griekse producten bestellen?

Griekse producten zoals olijfolie, kruiden, pastitsio, honing, Nescafé frappé, maar ook originele Griekse souvenirs en cadeautjes en prachtige Griekenland tuinposters bestel je bij hét Griekse (online) winkeltje in Nederland: www.tomagazaki.nl. Kalos orisate! (Welkom!)

Advertentie Griekse Gids

Schrijf je in en blijf op de hoogte

Wil je op de hoogte blijven van al het nieuws over Griekenland en de Griekse Gids schrijf je in voor onze gratis digitale nieuwsbrief. Direct na het aanmelden ontvang je van ons een e-mail met een link om je inschrijving te bevestigen.

Disclaimer: Wij verzamelen zoveel mogelijk informatie om onze lezers te helpen. De Griekse Gids is niet verantwoordelijk voor beslissingen die u neemt op basis van bovenstaande informatie. Houd er rekening mee dat informatie snel (per dag en zelfs per uur) kan veranderen. Zodra er wijzigingen zijn passen wij dit zo snel mogelijk aan op deze website.