✈ Bekijk hier alle vakanties naar Griekenland

En wie helpt nu eigenlijk de Grieken?

Tekst en fotografie: Onno Cleijpool

We besluiten vandaag de korte route te nemen van Molivos naar Skala Sikaminias een fotogeniek havenplaatsje aan de noordkust van Lesbos. Het blijkt een confronterend ritje te worden.

De dag daarvoor hebben we eens flink uitgepakt en een veel te lux boottochtje gemaakt (inclusief barbecue) langs de noord kust van Lesbos. Tijdens de tocht kun je het vaste land van Turkije goed zien liggen, de schipper vertelt ons dat de gemiddelde afstand zo’n 13 km is. Op het water dobbert een zwemvest voorbij, een soort stille getuige. De schipper verteld ons dat dit van de vluchtelingen is die dagelijks vanuit Turkije de overtocht naar Europa wagen. Hij wijst ons ook op een oorlogsschip dat langs de kust patrouilleert. Tijdens de hoogtijdagen waagden meer dan duizend vluchtelingen per dag de overtocht. Op dit moment valt het mee en zijn het er minder dan 500. Het zet me aan het denken, maar meer ook niet. Je haalt en keer je schouders op, draait het visje op de barbecue nog een keer om en geniet van je ouzootje.

Totdat we vandaag besluiten naar Sikaminia te rijden. Voor de mooie foto’s rijden we niet over de hoofdweg, maar over de gravelweg die langs de kust loopt. Nadat we de warmwaterbron van Eftalou achter ons hebben gelaten (en daarmee de toeristen) slingert de weg door een deel onbewoond en ruig gebied. Al na een paar kilometer zien we de eerste stapels zwemvesten en nog verder komen we lek gestoken boten tegen. Een bizar tafereel ontrolt zich langs de kust. Kilometers lang zien we zwemvesten, waar je ook kijkt. Op de kant, op het strand, over hekken langs de weg, in de bosjes.
Ik stap uit om de stapels van dichtbij te bekijken wat een onplezierig gevoel geeft, ik voel me een ramptoerist als ik een piepklein zwemvestje uit de stapel trek.Naarmate de tocht vordert wordt het stiller in de auto, de schaal wordt opeens pijnlijk duidelijk.

Dicht bij Sikaminia lopen groepen vluchtelingen midden op de gravelweg die kennelijk net zijn aangekomen. Hele gezinnen stappen opzij voor onze huurauto en groeten ook nog eens vriendelijk. Het zijn helemaal niet alleen mannen zoals iedereen zegt, maar hele gezinnen zelfs met kleine kinderen! En niet één gezin maar tientallen! Een paar Grieken staan de zwemvesten en boten in pick-ups te laden om zo de kust een beetje netjes te houden. De vraag bekruipt me onmiddellijk hoeveel vrachten deze mannen inmiddels al opgehaald hebben.

In Sikaminia is niets aan de hand. We drinken en eten wat en fotograferen alles wat los en vast zit. Op de achtergrond schuifelen vluchtelingen voorbij die zich snel uit de voeten maken en zich heel bewust lijken van de toeristen. Ze lijken opgelucht en gespannen tegelijk.

Op de terugweg slingert de weg langs de berg omhoog en ver buiten het dorp wordt de weg bijna geblokkeerd door vluchtelingen die verkoeling onder de bomen zoeken. Ik voel een mengeling van angst en ontzag. Ik wil helpen maar durf niet goed. Wat moeten we buiten wat water en brood nu geven….en aan wie, het zijn er zoveel!
We rijden langzaam door. Hier en daar gaat een duim omhoog en worden we vriendelijk toegelachen.
Weer een bocht verder staan lokale pick-ups en delen de Grieken, die notabene zelfs weinig hebben, brood en water uit. Ik voel me klein worden en krijg steeds meer respect voor de Grieken en hun “niet zeuren maar doen” mentaliteit. We rijden een paar bochten langzaam verder en overal hetzelfde beeld. Als we uiteindelijk gas geven en doorrijden voel ik me beschaamd en laf, wat had ik kunnen doen?

De weg slingert verder langs dure hotels met zwembaden, de tegenstelling kan bijna niet groter.

De onvoorwaardelijke hulpvaardigheid van de Grieken houdt me de rest van de dag bezig en ik realiseer mij iets fundamenteels!

De hulp is mooi, ontroerend en tegelijk tekenend voor de gastvrijheid van het Griekse volk. De gemiddelde Griek heeft al weinig en als je dan nog in staat bent om te delen kan ik hier alleen maar een hele diepe buiging voor maken.
Ik realiseer me ook dat het ons helemaal niet zou misstaan als we allemaal een beetje meer “Grieks” zouden worden. Van echte en gemeende hulp wordt per slot van rekening niemand slechter.

Authentieke Griekse producten bestellen?

Griekse producten zoals olijfolie, kruiden, pastitsio, honing, Nescafé frappé, maar ook originele Griekse souvenirs en cadeautjes en prachtige Griekenland tuinposters bestel je bij hét Griekse (online) winkeltje in Nederland: www.tomagazaki.nl. Kalos orisate! (Welkom!)

Advertentie Griekse Gids

Schrijf je in en blijf op de hoogte

Wil je op de hoogte blijven van al het nieuws over Griekenland en de Griekse Gids schrijf je in voor onze gratis digitale nieuwsbrief. Direct na het aanmelden ontvang je van ons een e-mail met een link om je inschrijving te bevestigen.

Disclaimer: Wij verzamelen zoveel mogelijk informatie om onze lezers te helpen. De Griekse Gids is niet verantwoordelijk voor beslissingen die u neemt op basis van bovenstaande informatie. Houd er rekening mee dat informatie snel (per dag en zelfs per uur) kan veranderen. Zodra er wijzigingen zijn passen wij dit zo snel mogelijk aan op deze website.