Lefkas met de scooter!

Tekst en fotografie: Frans Groenendaal van De Griekse Gids

Na de vorige zomer met mijn partner de Dodecanese te hebben bezocht is het dit jaar weer tijd voor één van de Ionische eilanden: Lefkas, ook wel Lefkada genoemd. Lefkas is een mooi groen eiland, liggend ten zuiden van Corfu en ten noorden van Kefalonia en is een van de populairste vakantiebestemmingen in de Middellandse zee. Het eiland staat bekend om zijn schitterende witte stranden. We zijn benieuwd!

Naar Nidri

Wat is het weer fijn om zo vroeg te vertrekken. Net als voorgaande jaren slaan we een nacht over en arriveren al om 3:00 uur in de nacht op Schiphol. Alle controles zijn in een mum van tijd uitgevoerd waardoor we ruim de tijd hebben voor een stevige kop koffie. Na een prima vlucht komen we aan op airport Aktio in Preveza. Dit vliegveld ligt op het vaste land, het is ook het vliegveld voor als je bijvoorbeeld naar Parga op vakantie gaat. De busrit naar Lefkas duurt niet erg lang. Na een klein half uur kom je aan bij de beroemde draaibrug die Lefkas met het vaste land verbindt. De draaibrug is al een toeristische attractie op zich. Met een snelheid van 10 km per uur rijdt de bus heel voorzichtig over de brug. We zien in de haven van Lefkas stad ontelbaar veel zeilboten. Deze stad is erg populair bij eilandhoppers.

Via Lefkas stad rijden we genietend van een prachtig uitzicht op zee en de daarachter liggende bergen naar ons appartement in Nidri. We verblijven in appartementencomplex Valena. Dit is een complex zonder bar, restaurant en zwembad. We mogen daarom gebruik maken van de faciliteiten van naastgelegen appartementen, deze liggen op 100 meter afstand van Valena. Na een snelle incheck zien we dat het appartement helemaal prima is. Hier is het wel een kleine 2 weken uit te houden. We zijn hongerig en nemen een lunch om de hoek bij Arnie’s Place, een klein restaurantje van een Engels stel met dus voornamelijk Engels eten. Het smaakt prima!

Uitzicht op Nidri

Na een frisse duik in het zwembad en een korte zit in de heerlijke whirlpool is het tijd voor een kleine verkenning van Nidri. Het is een dorp dat voor het grootste deel uit één lange straat bestaat, wel een straat van een paar kilometer die in de avond wordt afgesloten om de vele voetgangers vrij baan te geven. Terug lopen we over de mooie boulevard, vol met gezellige bars en restaurants. Ik maak een afspraak bij een klein scooter verhuurbedrijf (Motocenter Lefkas) om de volgende dag een scooter te huren. Dan is dat maar geregeld.

In de vooravond voelen we dat we een nacht hebben overgeslagen, we kiezen vroeg voor een Italiaan in de hoofdstraat, 200 meter van ons appartement: Da Domenico, een heerlijke pizza uit de houtoven.

De Dimosari watervallen, Karya en Mama Mia

In de hoofdstraat zitten een aantal uitstekende koffietenten. Aangezien we zelden ontbijten op het complex maar bijna altijd in het dorp komt dat mooi uit. Na het ontbijt lopen we naar Motocenter Lefkas. De man en vrouw lachen ons tegemoet. “Neem een wat zwaardere scooter, de bergen zijn aardig steil en hoog”, adviseert de man ons vriendelijk. We nemen uiteraard zijn advies aan en even later beginnen we aan onze eerste rit. Eerst brengen we een bezoek aan de beroemde Dimosari watervallen (Kataraktis), een korte rit van ongeveer 4 km, vlakbij het dorpje Rachi. We lopen de Dimosari kloof in en beginnen aan een stevige wandeling. Gelukkig hebben we goede schoenen aan en een grote fles water bij ons, dat is wel een vereiste om aan deze wandeling te beginnen. Na een dik half uur genieten van de prachtige natuur komen we aan bij de watervallen. We waren er al op voorbereid: in deze periode stroomt er niet echt veel water naar beneden maar het is wel een fantastisch gezicht om het beetje glasheldere water naar beneden te zien vallen. In het voorjaar zal het er hier wel wat heftiger aan toe gaan. Na de wandeling nemen we een drankje op het terrasje beneden aan de kloof. We genieten van de serene rust.

Dimosari waterval (kataraktis) bij Nidri

Na deze mooie ervaring rijden we dieper het binnenland in en rijden via het dorpje Vafkeri naar Karya. Onderweg stoppen we een paar keer om te genieten van het uitzicht vanaf de bergen op Nidri, de baai van Vlycho en de eilandjes. Daarachter zie je dan ook nog het vaste land liggen met zijn mooie bergen. Karya is een traditioneel dorp met een oergezellig plein. Het dorp is bekend om zijn weverij, te zien aan de vele handgemaakte tafelkleden die in de talrijke winkeltjes worden verkocht.

We parkeren de scooter op het plein en gaan op zoek naar het folklore museum. Na een kleine klim komen we bij de smalle ingang waar een wat oudere man ons lachend staat op te wachten en ons in gebroken Engels welkom heet. We krijgen een persoonlijke rondleiding, dat maakt hij ons duidelijk. Buiten laat hij een oude olijfpers, werktuigen om de gedestilleerde drank tsipouro te fabriceren en allerlei andere oude landbouwwerktuigen zien. Wat een passie heeft deze man! Als we naar binnen gaan vallen we van de ene in de andere verbazing. We komen in het domein van Maria Koutsochero die haar leven heeft toegewijd aan borduurwerk uit Lefkas. In een kelder in dit huis had ze haar eigen klas met studenten die ze lesgaf. De man laat allerlei oude borduurwerken zien, de een nog ouder dan de andere. De jaartallen vliegen ons om de oren. De man zelf heeft een hele geschiedenis als volksdanser, we krijgen allerlei foto’s en krantenknipsels te zien en horen uiteraard weer diverse jaartallen. Aan het eind van de rondleiding kopen we natuurlijk een klein geborduurd tafelkleed als dank voor deze mooie ervaring. Het is tijd voor een late lunch op het leuke plein bij taverne The Funky Goat. We zouden hier wel uren kunnen zitten, wat is dit een gezellig plein. Karya bevalt ons wel!

Op de late avond gaan we op zoek naar live-muziek, en ja hoor: restaurant Mama Mia heeft dat! We krijgen een tafeltje vlakbij de muzikanten, leuk! Het is genieten. Als we willen bestellen worden we in het Nederlands aangesproken door een vrouw. Wat blijkt, ze woont vlakbij mijn geboortehuis in Delft, gekker moet het allemaal niet worden. Ze is op bezoek bij haar Griekse vriend, uit Lefkas en ook hier ontmoet, die ook in de bediening in dit restaurant werkt. Komende winter komt hij in Delft bij een Grieks restaurant werken. Wat een grappig verhaal is dit toch weer. We spreken af dat we hem komende winter in het Griekse restaurant bezoeken. We genieten van het heerlijke eten, het uitzicht op de boulevard en uiteraard de Griekse muziek. Helemaal als de eigenaar van het restaurant een trompet pakt en een aantal nummers mee gaat spelen en tussendoor nog even gaat dansen tussen de op de grond gegooide borden. Hoppaaaaaaa. Het is een mooie avond!

Vassiliki en Mikis Theodorakis

Vandaag blijven we aan de kust en gaan Vassiliki bezoeken, het is een rit van ongeveer 20 km in zuidelijke richting. We rijden een tijdje langs de zee en zien wederom ontelbaar veel zeilboten. Onderweg begrijp ik direct waarom de scooterverhuurder een wat zwaardere scooter adviseerde. We komen aardig wat steile heuvels tegen. Na een klein uur komen we aan in Vassiliki en gaan eerst maar eens op zoek naar een goede frappé. Keuze genoeg.

Vassiliki ligt in een groene omgeving aan een mooie baai. Langs de baai zijn talrijke leuke tavernes. Er liggen aardig wat boten in het pittoreske haventje. Vanaf hier kun je een boot nemen naar bijvoorbeeld Ithaki en Kefalonia maar ook naar de mooie witte stranden Egremni en Porto Katsiki aan de westkust van Lefkas. We zien dat daar grif gebruik van wordt gemaakt.

Vassiliki

We lopen het gezellige dorpje in en zien talrijke winkeltjes. Wat een leuk dorp is dit. Na een uur gewandeld te hebben lopen we naar het niet zo grote zandstrandje van Vassiliki en koelen even heerlijk af in de zee. Het strandje ligt aan een heuvel waarop we de nieuwe weg zien die Vassiliki heel gemakkelijk verbindt met de stranden Egremni en Porto Katsiki. Dat bespaart veel mensen een kronkelige en lange rit door het (wel erg mooie) binnenland. Op de terugweg zien we dat op een bergrots langs de weg heel groot de Griekse vlag is geverfd, grappig.

Vandaag horen we dat Mikis Theodorakis op 96-jarige leeftijd is overleden. Hij was een bekend Grieks politicus en tevens componist. Zo schreef hij het nummer “La Danse de Zorba” voor de film “Zorba de Griek”. Mikis Theodorakis had een grote rol in de strijd voor een democratisch Griekenland. Heel Griekenland treurt. De premier heeft drie dagen van nationale rouw afgekondigd, alle Griekse vlaggen hangen deze drie dagen halfstok. Als we plaatsnemen aan een tafeltje bij taverna Simposio is het eerste nummer dat we horen, toeval of niet, “La Danse de Zorba”. Het voelt als een mooi eerbetoon aan de charismatische Mikis Theodorakis. Na de heerlijke maaltijd reserveren we een boottocht voor over twee dagen met de Odysseia en genieten  nog even na in een van de gezellige barretjes in de hoofdstraat.

Lefkas-stad

Een dagje Lefkas-stad hoort bij een vakantie op Lefkas. Het is een rit van 17 km. Lefkas stad, de hoofdstad van het eiland, werd in 1948 helemaal verwoest door een aardbeving. Daarna is de stad weer opgebouwd. Het is een erg levendige stad met ontelbaar veel leuke winkeltjes en terrasjes. De gezelligheid druipt er werkelijk van af. Onderweg, als we bijna bij Lefkas stad zijn, komen we zelfs fietspaden tegen. We rijden naar de brug die Lefkas stad verbindt met het vaste land. We willen de brug wel eens open zien gaan. Goed te plannen want elk heel uur is dit het geval. Het is een gaaf gezicht als de brug open gaat en voor een gedeelte in het water verdwijnt. Vele bootjes varen er doorheen. De rij wachtende auto’s, bussen en scooters is enorm.

Nadat we het mooie oude fort hebben bezocht dat vlakbij de brug staat lopen we terug naar de stad en genieten van de prachtige lagune waaraan Lefkas stad ligt. Als we de stad in lopen zien we een wirwar van straatjes. Sommige zijn zo smal dat elkaar passeren maar net mogelijk is. In sommige van deze straatjes staat dan ook nog gewoon een rij tafels en stoelen van een taverne. Geweldig! We slenteren urenlang door de straatjes en genieten van het uitstekende koffie- en winkelaanbod dat Lefkas stad biedt. Terug in Nidri genieten we even van de whirlpool, waarna het pizzatijd is. Chryssa, van het hotel, beveelt ons Pomodoro aan, een Italiaans restaurant aan de boulevard. Gehoorzaam als we zijn brengen wij een bezoek aan dit sfeervolle restaurant en genieten van een heerlijke pizza. “Bedankt voor de tip”, zeggen we de volgende dag tegen Chryssa.

Draaibrug bij Lefkas-stad

Gerasimos en de Odysseia

Vroeg uit de veren vandaag. We melden ons om 08:45 uur bij de Odysseia. Dit is niet zo maar een boot. We hebben er van diverse mensen veel over gehoord en willen dit ook wel eens ervaren. Gisterenavond hebben we de mooie website van de Odysseia (www.odysseia.eu) bekeken. De geschiedenis van de boot staat er mooi beschreven. “More than a boattrip” lees ik. We zijn erg benieuwd. De Odysseia is een 20 meter lang houten motor- en zeilboot. Het is een prachtige, mooie, donkerrode replica van een Grieks oorlogsschip waar captain Gerasimos, zijn familie en crew jarenlang aan hebben gewerkt. De charismatische Gerasimos, zeg maar Gerry, 65 jaar, uit Lefkas, ontvangt iedereen persoonlijk en heeft er zin in. Heen en weer lopend zet hij iedereen op een mooie plek op de boot. Zo kunnen groepen van 4 en meer gezellig bij elkaar zitten. Goed geregeld dus. Om 09:30 uur vertrekken we, het is al lekker warm met een zacht windje. Gerry blaast snoeihard op een grote schelp en het is “pammeeeeeeeee”. Voor ons zitten wat mensen die duidelijk een zware avond hebben gehad. Ontwaken op zee is dan niet echt optimaal. We zien onderweg in de verte Kefalonia en Ithaca. We komen redelijk snel aan bij de grot van Papanikolis. Het is een grote grot die in de tweede wereldoorlog werd gebruikt als schuilplaats van een onderzeeër die een grote rol speelde in de verzetsstrijd tegen de Duitsers.

De Odysseia stopt vlak voor de grot. Via een ladder springt iedereen het water in en zwemt de grot in. In de grot is een strandje. Veel mensen maken gebruik van het aanwezige snorkelmateriaal op de boot. Geweldig. Wat een mooie ervaring is dit. Het water is heerlijk en helder. Ondertussen geeft Gerry de vissen een smakelijk ontbijtje door een paar handjes voedsel in het water te gooien. Na het zwemmen en snorkelen klimt iedereen weer op de boot en vervolgen we onze reis naar het dorp Spartochori op het eiland Meganisi. Dit is een klein bergachtig eiland met slechts drie dorpen en heeft ongeveer 1000 inwoners. We komen aan in het mooie pittoreske haventje van Spartochori. We klimmen omhoog naar het dorpje en krijgen een Engelstalige rondleiding van Katerina over de geschiedenis en toekomst van het eiland en in bijzonder Spartochori. Ze vertelt ons dat Meganisi steeds meer toerisme krijgt en steeds minder afhankelijk wordt van de landbouw. Het is begrijpelijk want de panoramische uitzichten hier zijn talrijk en schitterend. Wat een heerlijke rust heerst er in Spartochori. We bezoeken het mooie kerkje in het dorp en scoren een goede cappuccino. Daarna lopen we weer naar het haventje terug en vervolgen onze reis.
Op de boot is het dan ouzo time. De bemanning gaat rond met ouzo en heerlijke olijven. Yamas!

Rond lunchtijd komen we aan op Klimaki beach. Gerry houdt dan een mooie en vooral imponerende speech over het milieu en het klimaat en vraagt iedereen het strand schoon te houden. “Ik heb nog nooit iets uit een sigarettenpeuk zien groeien”, zegt hij met een vrolijke maar serieuze lach. Klimaki beach is een verlaten baai, je kunt er alleen met de boot komen. De baai is vandaag voor ons alleen. Er staat een grote box op het strand waaruit grote parasols worden gepakt. Wat een luxe! We kunnen zonnen, zwemmen en snorkelen terwijl de crew met vol enthousiasme de lunch aan het bereiden is. Na een dik uur is de lunch klaar en kunnen we “aan tafel”. Zittend in het mulle zand geniet iedereen van een heerlijke lunch met souvlaki, een uitgebreide Griekse salade met brood en feta en naar wens Griekse wijn of een frisdrank. Dimitris, zoon van Gerry, legt uit dat er voor de lunch alleen lokale producten zijn gebruikt. “Behalve de Fanta”, zegt hij met een glimlach.

Na de lunch, als iedereen netjes zijn/haar afval in de vuilniszakken heeft gedeponeerd, is er nog tijd genoeg om even heerlijk te zwemmen of te zonnen. Daarna klauteren we weer op de boot en varen we richting Skorpios. Katerina vertelt ons de hele geschiedenis van Skorpios. Skorpios is misschien wel het bekendste privé-eiland. “Het eiland van Onassis” wordt het door vele mensen genoemd. Skorpios is al jaren lang in het bezit van de familie Onassis. Onassis had in zijn testament aangegeven dat het eiland in de familie moest blijven zolang de onderhoudskosten kunnen worden betaald. Het eiland is op dit moment verpacht aan een steenrijke Rus en niet toegankelijk voor publiek.

Ik raak aan de praat met Gerry, zoon Dimitri staat inmiddels aan het roer. Hij spreekt gepassioneerd over de Odysseia. “Dit is geen boottrip, het is een avontuur” zegt hij vol trots. Gerry heeft in het verleden 12,5 jaar voor Jacky Kennedy gewerkt en uiteraard weet hij over deze periode veel te vertellen. Op de boot ligt een grote stapel plakboeken met veel knipsels uit kranten en tijdschriften over Jacky Onassis, Maria Callas, Gerry en zijn leven met Onassis, Gerry en de Odysseia en uiteraard hoe de Odysseia is geworden tot wat het nu is. Hij raakt niet uitgepraat over zijn tot oorlogsschip omgebouwde boot, zoals je die zag in de Trojaanse oorlog. Deze man praat met liefde over wat hij doet. “Dit moet niet zo maar een boottochtje langs een paar eilandjes en leuke plekken in de buurt zijn”, verklaart hij vol trots.

We naderen Skorpios, wat een mooi idyllisch eiland is dit. Begrijpelijk dat de rijken onder ons zo’n eiland willen hebben. We zwemmen aan het beroemde strand van Jacky Kennedy. Het geeft op de een of andere manier een bijzonder gevoel. Volgens Gerry bouwt de rijke Rus op dit moment een all-inclusive resort op het eiland, inclusief een helikopter platform om de mensen naar Preveza te kunnen vliegen. Volgens zeggen kost een verblijf van een week een miljoen euro. Tja….. We zien in de verte het kerkje waarin Onassis is begraven. Daarna varen we langs het oude strand van Maria Callas met wie Aristoteles Onassis jaren lang een relatie heeft gehad. Maria Callas galmt dan ook door de luidspeakers van de boot. Niet iedereen wordt er blij van. Helaas ken ik de tekst niet, ik kan dus niet meezingen…….dat geldt voor meer mensen merk ik. Gerry vertelt dat Maria Callas gratis concerten gaf in Nidri, ook Jacky Kennedy was goed voor de locals. “Nidri was toen klein en rustig. Onassis heeft er voor een groot deel voor gezorgd dat Nidri is geworden tot wat het nu is. Er staat niet voor niets een standbeeld van hem op de kade aan de boulevard”, vertelt hij met een big smile.

Dan is het tijd om de zeilen te hijsen. Zes passagiers helpen de bemanning met dit klusje. De motor gaat uit en kabbelend langzaam varen we richting Nidri, er staat namelijk wel erg weinig wind. Het kan de pret niet drukken. Als laatste varen we langs het eiland Madouri, net als Skorpios een privé-eiland en liggend vlak voor Nidri. Het toetje bestaat uit een hand met heerlijke druiven, uitgedeeld door de vriendelijke bemanning. Ondertussen houdt Gerry een fantastisch slotpraatje. Hij geeft een interessant lesje over de Griekse geschiedenis. Hij heeft het over de rijke historie en de Griekse mythologie. “With this kind of ships we won the battle of Salamina”, zegt hij vol trots. We wonnen ook nog van de Perzen. Ook de Trojaanse oorlog komt ter sprake. “Odysseia means adventure” besluit hij vol passie! Het fantastische betoog wordt door alle passagiers beloond met een oorverdovend applaus. De reis zit erop, wat is de tijd gevlogen. Deze dag met de Odysseia was echt een avontuur. We hadden het voor geen goud willen missen!

Sivota

Vandaag brengen we een bezoek aan het dorp Sivota. Dit is een traditioneel dorp in het zuidoosten van Lefkas. Het ligt op de route naar Vassiliki. Halverwege slaan we links af richting Sivota. Wederom komt de zwaardere scooter van pas want ook de rit naar Sivota is erg steil. Aangekomen in Sivota zien we dat het dorp in een baai ligt, het lijkt alsof de baai gesloten is. Alsof het een meer is. Dat is schijn, de baai is verbonden met de zee, ook al zie je dat niet. Het dorp ligt prachtig in een mooie groene omgeving. De gezellige haven ligt helemaal vol met zeilboten. Veel daarvan zijn bedoeld voor zeilvakanties. Er komt net een bus aangereden met allemaal mensen met koffers die na een incheck naar een zeilboot worden gedirigeerd. Aan de kade heerst een gemoedelijke sfeer met veel gezellige tavernes. Wie van vis houdt is hier aan het goede adres zien we. De vissen in de vitrines zien er prima uit. We nemen een frappé in de erg mooie bar Pirates aan de boulevard en genieten van de rust.

Syvota Lefkas

We verkennen het leuke dorp en raken aan de praat met Pim van een Nederlands bedrijf met zeilboten. Hij staat net een aantal boten binnen te halen, want ik hoor termen als achteruit en bakboord. Een eindje verder ligt een Engels bedrijf dat ook zeilboten verhuurt. Pim vertelt dat het bedrijf meestal met vaste routes werkt. Hij vertelt ook dat bijna iedereen die hier aankomt zich direct thuis voelt vanwege de gemoedelijke sfeer die hier heerst. We kunnen er wel iets bij voorstellen.

Als we terug rijden moet de scooter “hard werken”. Het is een aardige klim naar de grote weg. We dineren bij Sapore Di Piperi, een uitstekend Italiaans – Grieks restaurant en lopen daarna de hoofdstraat in voor een heerlijke cocktail.

Regen en opklaringen

Vandaag wordt er aardig wat onweer verwacht zo luidt de voorspelling. In de ochtend bij de koffie is daar nog niets van te merken, want we zien hoog in de lucht boven de bergen vele kleurrijke paragliders, een geweldig gezicht met een mooie blauwe lucht als achtergrond. Ondanks de weersvooruitzichten rijden we richting Poros. Na een paar kilometer gaan we in de remmen, want een erg donkere wolk komt ons tegemoet. Op een scooter in de bergen in de regen rijden trekt ons niet echt, vanwege de gladheid nog gevaarlijk ook, dus rijden we maar snel terug naar Nidri.  Na de regenpauze keert de zon snel terug en besluiten we er een luie dag van te maken en dus genieten we aan het zwembad  en bij een leuke bar voor wat versnaperingen. Als we in de middag naar de boulevard lopen zien we dat veel boten vandaag vanwege de weersverwachting niet zijn uitgevaren, logisch. Omdat de live-muziek zo leuk was eten we in de late avond nog een keer bij Mama Mia, redelijk achteraan op de boulevard. Wederom zit de sfeer er goed in.

Fonografisch museum

We rijden vandaag wederom naar Lefkas stad, om na een bezoek aan het Fonografisch museum door te rijden naar Agios Nikitas. Het Fonografisch museum is een privé museum, midden in Lefkas stad. In 1980 is een verzamelaar dit museum begonnen. Als we binnenkomen zien we een gigantische verzameling van oude pick-ups en radio’s, de een nog ouder dan de andere. Veel doen het ook nog. De wat oudere man die ons alles vertelt is net als de oude man in het folklore museum in Karya op zich al een toeristische attractie. Hij zet alle pick-ups aan en voor de tweede maal deze vakantie horen we een luid zingende Maria Callas. We krijgen alle bijzonderheden over Onassis en Callas te horen. We ontkomen er niet aan naar een antiek draaiorgel te luisteren. Naast een aardige verzameling oude muziekinstrumenten is er ook een verzameling oude geweren, zwaarden, munten en kranten aanwezig. Een groot aantal is wel 100 jaar oud. Uiteraard ontbreken Onassis en Maria Callas ook niet in deze verzameling. Als we afrekenen voor de entree krijgen we een CD met oude Griekse muziek mee. Benieuwd of het onze smaak is, dat horen we thuis wel.

Fonografisch museum Lefkas

Agios Nikitas

Na onze dagelijkse frappé in een van de vele koffietenten in de stad stappen we op de scooter voor de reis naar Agios Nikitas, een leuk badplaatsje dat aan de mooie westkust van Lefkas ligt. We bezoeken onderweg het klooster van Faneromeni, op een heuvel een paar km van Lefkas stad. Omdat er net twee bussen met toeristen aankomen blijven we er maar even en rijden via Fryni en Tsoukoulades richting Agios Nikitas. Het is een mooie bergachtige route, grotendeels langs de kust vol met prachtige vergezichten.

Na een erg lange afdaling komen we aan in Agios Nikitas. Ver buiten het dorp staan overal auto’s geparkeerd. Je kunt namelijk met de auto het dorp niet in. We parkeren de scooter tussen de auto’s, lopen naar beneden en nemen een duik in de heerlijke zee. Daar waren we na de lange rit ook wel aan toe. Het wordt hier overigens wel erg snel diep! Overal in de zee liggen verdwaalde rotsen. De combinatie van een turquoise zee, een blauwe lucht met een wit strand blijft schitterend. Het is hier goed toeven.  

Agios Nikitas

Aan het eind van de middag rijden we terug naar Nidri, het is toch wel een kleine 40 km. Soms moet je gewoon naar locals luisteren. Anna, de vrouw achter de bar bij het hotel, heeft ons restaurant Pinewood aanbevolen, ingang in de hoofdstraat maar je loopt zo door naar het strand. Gehoorzaam als we wederom zijn gaan we daar naar binnen. Omdat we niet hebben gereserveerd kunnen we niet direct aan het strand zitten maar het uitzicht is er niet minder om. Het eten trouwens ook niet!

Egremni en Porto Katsiki

Veel mensen vinden Porto Katsiki het mooiste strand van Lefkas, misschien zelfs wel van Griekenland. Het is ook altijd aanwezig in de top 10 mooiste stranden van Griekenland. We gaan dus maar eens op onderzoek uit. We rijden eerst naar Vassiliki, dat is zo langzamerhand een bekende route. We hebben een volle tank benzine, in het binnenland kom je namelijk zelden een tankstation tegen. Na Vassiliki kun je op twee manieren naar Porto Katsiki rijden: de oude weg (lekker slalommend het binnenland in) en de nieuwe weg, echt een gloednieuwe weg over een grote heuvel langs de kust. Op de heenweg pakken we de oude route, het binnenland is te mooi om over te slaan. We rijden door het kleine bergdorpje Dragano en komen dan aan in Athani. Daar stoppen we even om te genieten van het schilderachtige uitzicht op de Ionische zee. We zien hoe ontzettend groen Lefkas is. Hierna rijden we door richting Egremni-beach. Het laatste stuk moeten we echter lopen omdat de weg is afgesloten met een hek waar je alleen lopend doorheen kunt. Na een kwartier lopen komen we aan en genieten van het mooie witte strand.

Egremni Beach

Hierna rijden we naar Porto Katsiki. Onderweg komen we langs een gesloten bar met aan de buitenmuur honderden opgehangen badslippers. Grappig. Na een heftige afdaling komen we aan bij ons einddoel van vandaag. Nu maar hopen dat de scooter ons ook weer naar boven kan brengen eind van de middag. Porto Katsiki is echt een juweeltje. Wat een mooi strand is dit: een must see voor iedereen die Lefkas bezoekt. Op het strand zelf zijn geen tavernes, als je met de trap naar boven gaat wel. We zien excursieboten van waaraf iedereen de zee induikt. Dat blijft toch een leuk gezicht. De top 10 notering is begrijpelijk.

Porto Katsiki

Na een heerlijke strandmiddag rijden we in de vooravond terug naar Nidri. Gelukkig overleeft de scooter de steile helling. We rijden over de nieuwe weg terug. Het is een prachtige weg, aan de rand van een grote heuvel die tegelijkertijd een prachtige uitzicht geeft over Vassiliki en de daarachterliggende zee. Beneden aangekomen zien we dat de zee voor het kleine zandstrand van Vassiliki voor een groot deel is gevuld met surfers. De terugweg duurt uiteraard beduidend korter dan de heenweg.

Kathisma beach, A˙Mente

We rijden wederom richting Agios Nikitas, alleen rijden we nu nog een stukje door. Op weg naar Agios Nikitas zien we aan de rechterkant een mooie beachbar, Deck genaamd. Dat is een mooie plek voor de vooravond besluiten we snel. We passeren Agios Nikitas, zien dat het wat minder druk is dan vorige week, waarschijnlijk omdat het toch redelijk bewolkt en winderig is. Een paar km verder nemen we de afslag naar Kathisma beach en wederom zetten we een aardige afdaling in. We komen aan bij een schitterend breed zandstrand met vele mogelijkheden tot watersporten. Opvallend zijn de mooie groene heuvels die het strand als het ware insluiten. We gaan de zee in en genieten van de hoge golven. Daarna is het tijd voor een lunch en een frappé in een van de vele tavernes. Op dit strand heb je echt de ruimte. Hierna rijden we een stukje het heuvelachtige binnenland in. We gaan op zoek naar het dorpje Drimonas. Dit is een piepklein traditioneel dorp waar we op zoek gaan naar restaurant cocktailbar A˙Mente. We hebben vanmorgen tijdens het ontbijt de website zitten bekijken en zijn benieuwd naar deze horecagelegenheid. De weg naar Drimonas is ontzettend smal, het is best wel uitkijken voor tegenliggers. Vlak voor Drimonas zien we de bar al liggen.

We hebben een afspraak met de manager, de 48-jarige Stathis Delimaris. A˙Mente heeft een bijzondere geschiedenis. De grond is al meer dan 20 jaar geleden aangekocht door de toenmalige eigenaar, Spiros Bouboukas, die de grote potentie zag van deze locatie. Helaas kwam door een noodlottig ongeval zijn zoon, een veel belovende chef kok, te overlijden waardoor zijn droom niet kon worden verwezenlijkt. Mede hierdoor werd pas in de zomer van 2020 A˙Mente geopend door de nieuwe eigenaren, in de Coronatijd dus. De ligging is werkelijk betoverend. Zelden hebben we zo’n mooi en hoog gelegen restaurant en cocktailbar gezien, we zitten op 520 meter hoogte. Het uitzicht is oogverblindend en we verheugen ons er nu al op om komend jaar hier te gaan genieten van kwaliteitseten, een heerlijke cocktail, de mooie muzikale omlijsting, de geweldige sfeer en uiteraard de zonsondergang.

Restaurant cocktailbar A˙Mente

We nemen voor even plaats aan een tafel, op een eilandje in het water. A˙Mente bestaat uit verschillende niveaus die allen een verschillende inrichting hebben. “Jaren geleden was hier in Drimonas helemaal niets, totdat op deze heuvel werd gestart met A˙Mente. We hebben muziekavonden met klarinet, viool, saxofoon, piano etc. Als je een speciale zonsondergang wil zien dan moet je hier komen zitten”, verklaart hij vol trots. Stathis vraagt waarom wij geen tafel boeken voor morgen. “We rijden niet zo graag in het donker terug naar Nidri” is mijn antwoord. Maar…volgend jaar boeken we voor een nachtje een kamer in de buurt. We willen dit echt een keer ervaren! Oh ja, Stathis vertelt glimlachend dat hij dit jaar al 80 huwelijksaanzoeken in A˙Mente heeft meegemaakt. Hij laat er op zijn telefoon twee zien. Wat een feest! “Dus voor de mannen die twijfelen of hun aanstaande echtgenote “ja” gaat zeggen: boek een tafel bij A˙Mente want er is geen vrouw die hier “nee” gaat zeggen!”, vertelt Stathis breeduit lachend. Je kunt hier uiteraard ook allerlei feesten organiseren in het restaurant en de mooie cocktailbar, uiteraard overal met uitzicht op de zonsondergang.

Deck Beachside Café

Op de terugweg naar Nidri stoppen we bij Deck Beachside Café aan het mooie strand van Pefkoulia. Dit is een breed zandstrand, hier worden zee en bergen mooi gecombineerd. We zijn hier van alle gemakken voorzien: een zwembad, whirlpool, douche, kleedhokken, lichtbedjes en parasols. Wat wil je nog meer? We nemen hier een heerlijke late lunch en vervolgen onze terugreis pas laat in de middag. Er zijn hier trouwens ook studio’s en kamers te huur.

We rijden voor de laatste keer door Lefkas stad en komen na een lange dag aan in Nidri. ’s Avonds is alweer de boulevard ons thuis. Onder het genot van een cocktail geniet we van het uitzicht op de zee en alle flanerende mensen. Wat een leven!

Nikiana, Desimi beach en Poros

Morgen vertrekken we weer naar Nederland dus we doen vandaag rustig aan. We blijven in de buurt en bezoeken eerst het rustige zand-kiezelstrand van Nikiana, een langgerekt dorp op de weg tussen Lefkas stad en Nidri. Zittend op het strand genieten we van de hier tegenover liggende hoge bergen van het vaste land. Er liggen ook hier weer veel zeilboten in het haventje. In de middag rijden we naar de  andere kant van Nidri en bezoeken Desimi beach. Dit is voor veel mensen een redelijk onbekend kiezelstrand. Het blijkt echter een schitterend strand. Gelukkig hebben we waterschoenen bij ons en kunnen we de heldere zee in. Dit strand ligt verstopt in een baai tussen twee grote bergen in. De uitzichten vanaf het strand zijn adembenemend. Het is redelijk rustig, we zien wat kleine bootjes en er zijn een paar tavernes. Het is hier goed uit te houden. Oh ja, je kunt hier ook nog waterfietsen huren, goed te doen in de rustige zee. Net als in Nederland is het suppen hier erg populair. Vlak voor het strand is ook een mooie camping met faciliteiten als een restaurant, mini market, bootverhuur en een ruime parkeerplaats.

Hierna rijden we naar Poros, onze laatste stop van vandaag. Dit is een echt een vrolijk en zeer bloemrijk dorp. We bezoeken het nabij liggende prachtige strand Mikros Gialos en genieten van het werkelijk kraakheldere turquoise water. We zien hier aardig wat snorkelaars en duikers. Aan het einde van de middag rijden we terug naar Nidri en gaan de scooter terugbrengen. De teller staat op 492 km. Het is mooi geweest.

Poros Lefkas

Elke dag als we Nidri op de scooter verlaten worden we vrolijk uitgezwaaid door de eigenaar en/of eigenaresse van Motocenter Lefkas. Spiros en Penelope Anifantis, beide geboren op Lefkas, hebben al 24 jaar dit leuke kleine familiebedrijf. Spiros verklaart in erg gebroken Nederlands dat hij in het verleden nog een jaartje op Schiphol heeft gewerkt. “In the construction”, zegt hij met een glimlach. Aan de toeloop van vele klanten, terwijl het al naseizoen is, is te merken dat dit een betrouwbaar bedrijfje is. We bedanken Spiros en Penelope voor de goede scooter en de dagelijkse zwaaipartijen en beloven een volgende keer zeker weer terug te komen. Daarna springen beide lachend op een quad voor een foto, de quad is nog oranje ook!

De laatste avond bezoeken we restaurant El Greco, wederom hebben we geen spijt van onze keuze. Daarna lopen we voor de laatste keer de hele boulevard af en via de lange hoofdstraat lopen we terug richting Valena. We nemen aan de bar van het hotel een laatste drankje en krijgen van Chryssa daarna een glaasje koude Rozoli. Dit is een specialiteit van Lefkas. Het is een likeur, je proeft de kaneel met sinaasappel. Heerlijk! We nemen daarna afscheid van Chryssa en haar crew. We danken haar voor de geboden gastvrijheid, want wat hebben we genoten!

Nog een keer Lefkas!

De bus haalt ons al om 7:00 uur op in de hoofdstraat. Dat is wel even afzien. De zon komt op en we genieten nog even van de leuke rit naar Lefkas stad. De brug is dicht, dus kunnen we zo doorrijden naar het vliegveld van Preveza. Helaas verkoopt de taxfreeshop op het vliegveld geen Rozoli. Een goede reden dus om nog een keer terug te gaan naar Lefkas, er is ook nog genoeg wat we niet hebben gezien.

---

Schrijf je in en blijf op de hoogte

Wil je op de hoogte blijven van al het nieuws over Griekenland en de Griekse Gids schrijf je in voor onze gratis digitale nieuwsbrief. Direct na het aanmelden ontvang je van ons een e-mail met een link om je inschrijving te bevestigen.

Disclaimer: Wij verzamelen zoveel mogelijk informatie om onze lezers te helpen. De Griekse Gids is niet verantwoordelijk voor beslissingen die u neemt op basis van bovenstaande informatie. Houd er rekening mee dat informatie snel (per dag en zelfs per uur) kan veranderen. Zodra er wijzigingen zijn passen wij dit zo snel mogelijk aan op deze website.

---

Lees ook deze populaire artikelen

---