Liefde voor Chios

Liefde voor een parel in de Noord-Egeïsche Zee

Tekst en foto's: Doortje van Lieshout

Er was niet veel voor nodig om in 1997 te besluiten om in oktober van hetzelfde jaar nog eens terug te gaan naar Chios. Andere reguliere Chiosgangers zullen onmiddellijk het gevoel herkennen. Wanneer je de smaak van Chios te pakken hebt laat het je nooit meer los. In Juni 1997 maakte ik voor de 1e keer kennis met het prachtige eiland, ik mag wel zeggen met een unieke parel. Ik voelde het direct: dit is een geweldig stukje Griekenland. Zelden zoveel moois verzameld gezien; alsof alles op één eiland bij elkaar was samengebracht. Cultuur, natuur en geweldige dorpen.

De Chioten zijn hartelijk, vriendelijk en enorm behulpzaam. Om nog maar te zwijgen van zon en zee en de vele prachtige stranden waar de meest verwende toerist zijn hart kan ophalen. Op Chios is werkelijk alles aanwezig voor een complete vakantie. Het zuiden en midden van Chios krijgen vaak de meeste aandacht; wellicht omdat hier nu eenmaal de meeste accommodaties zijn en natuurlijk ook omdat er zoveel moois te zien is. In dit verhaal gaat de aandacht uit naar het Noorden, om precies te zijn naar het Noordwesten, een gebied dat het verdient om in “het zonnetje” te worden gezet. Tijdens mijn 1e echte ontdekkingstocht in het noorden zou ik later denken dat het zonnetje letterlijk voor mij had geschenen want ik had een zonovergoten dag terwijl het Zuiden de hele dag te kampen had gehad met enorme regenval.

Noordwest Chios - Foto: Doortje van Lieshout

Via een goede vriend op Chios was het mogelijk een taxi met chauffeur te regelen. We hadden niet beter kunnen doen. Het was ook nog eens spotgoedkoop. Omgerekend in guldens, het was 1997, iets meer dan f 100,-- en dat voor een complete dag van ’s morgens 8.00 uur tot ’s avonds 20.00 uur. De chauffeur bracht ons naar de meest fantastische, afgelegen en ongerepte plekjes. Het betekende soms wel hotsen en botsen door gaten en kuilen. De taxichauffeur koos zelf de binnenwegen die hij kende als zijn broekzak. Het ongemak van de ongeasfalteerde wegen nam ik op de koop toe, met plezier zelfs, want het werd een onvergetelijke dag. Waarschijnlijk is op deze dag mijn grote liefde voor het Noorden van Chios ontstaan.

Wat maakt het Noordwesten dan zo bijzonder? Eigenlijk alles. Om te beginnen het Amani-Oros gebergte, de ongerepte natuur, de spectaculaire vergezichten, aangename stranden, watervalletjes, kerkjes, windmolens en een aantal vervallen maar boeiende dorpjes. Vanaf Volissos reden we in noordelijke richting langs de dorpjes Pirama, Parparia, Trypes, Melanios tot aan Agio Gala. Al rijdend langs de kustweg is het genieten  met aan je rechterhand het Amani-Oros gebergte en aan je linkerhand een prachtig uitzicht over de zee.

Het Amani-Oros gebergte wordt ook wel Amani gebergte genoemd. Het is de tweede hoogste berg op het eiland. De berg dankt zijn naam aan de voormalige “gemeente” Amani waartoe zo’n 15 dorpen behoorden. Er wonen nu nog slechts 700 mensen in het hele gebied waarvan het merendeel in Volissos. Er waren weinig toekomstmogelijkheden en mensen verhuisden massaal naar Chios-stad, Athene of andere landen in Europa, Amerika en Australië. De mensen die er nu nog verblijven zijn vooral ouderen, eenvoudige maar zeer gastvrije mensen. Wellicht  zijn zij het beste voorbeeld van gastvrijheid op Chios.

De Route van Doortje van Lieshout - Klik op de kaart

Elk dorp dat je passeert is uniek en de levensstijl is zoals jaren geleden. Alsof je een ander tijdperk binnengaat. Parparia is zo’n dorp met een oude dorpskern en enkele taverna’s. Hier treffen de bewoners elkaar en de toeristen worden er gastvrij ontvangen. Een oudere man nodigde me uit om terug te komen en deel te nemen aan de festiviteiten rondom de “panigiri”. Hoe graag zou ik dat hebben gedaan want hier zijn de “panigiri” beroemd. Panigiri zijn de pelgrimages en/of volksfeesten bij gelegenheid van Nationale feestdagen of op naamdagen van patroonheiligen waarnaar de plaatselijke kerken genoemd zijn. In Parparia zijn deze feesten uiterst origineel. Verder vermeldenswaard is het nabijgelegen strand van Zanakounda waar je kunt genieten van een spectaculaire zonsondergang. Een wandeling naar de top van het dorp, naar het gebied rondom Panagia Pagousena met de natuurlijke bron is beslist ook de moeite waard.

We rijden langs Trypes waar je overal kapelletjes en kerkjes zult vinden en we vervolgen onze weg richting Melanios, een dorp dat je niet mag missen. Hier moet je vooral even rondwandelen om een indruk te krijgen van het leven van weleer. De oude huizen getuigen ervan. Een nog beter inzicht krijg je als je een gesprek aanknoopt met een van de oudere bewoners. Gelukkig voor mij was er de taxichauffeur die als tolk fungeerde. Vanaf het dorp heb je een goed zicht op het nieuwe Windpark van het elektriciteitsbedrijf.

Een weg leidt langs het windpark naar beneden. Aan het einde ervan staat het Monument van de Holocaust ter nagedachtenis aan alle mensen die omkwamen tijdens de gruwelijkheden in 1822 door de Turken aangericht. Een plek voor een moment van bezinning. Als je dan daarna de natuurlijke begroeiing in de omgeving bekijkt en zee en strand aan je voeten ziet liggen voel je wat vrijheid betekent.

Een dag in het noordwesten is niet compleet zonder een bezoek aan het meest bekende dorp Agio Gala. Het is gebouwd op de meest noordwestelijke punt van Chios op de top van een berg. Het dorp bestaat al sinds de zesde eeuw voor Christus en behoort tot een van de oudste Neolithische plaatsen in het Egeïsche Zee gebied. De huisontwerpen zijn uniek en interessant voor onderzoekers. Verder erg interessant zijn de grotten die plafonds met stalactieten laten zien. Ze maken deel uit van een oude, ondergrondse rivierbedding. In de grot is de kleine kapel van St. Anne. Zeker zo bijzonder is een bezoek aan de Byzantijnse kerk van Panagia i Agiogalousena. Alleen al bijzonder is een wandeling via de immense trap naar beneden naar het kerkje of zoals op aanraden van de taxichauffeur via een “geheim” maar korter pad vanaf de weg al slingerend tussen bomen en struiken richting kerkje. Ik moest regelmatig takken opzij buigen om te voorkomen dat ze in mijn gezicht zwiepten.

We reden verder. Het werd tijd voor de lunch. De taverna’s in dit gebied zijn erg schaars, niet zo verwonderlijk gezien het inwoneraantal.Via Nenitouria waar we uitsluitend een fotostop maakten reden we naar Kourounia. In de wijde omgeving en ver daarbuiten is het dorp bekend vanwege de lokale wijn, genaamd kourouniotiko. Men zegt dat de wijn afstamt van de bekende “Ariousian” een wijn die bekend is al sinds de oudheid. Tegenwoordig spreekt men ook wel van de “wijn van Kourounia”. Sinds enkele jaren heeft men het maken van wijn op traditionele wijze weer nieuw leven ingeblazen. De wijn wordt zelfs naar Australië geëxporteerd. Op het terras van de plaatselijke taverna, met de naam (hoe kan het ook anders) “Ariousian”, genoten we van een heerlijke lunch. Een enkel glas rode wijn was in die tijd niet te krijgen, dan maar een literfles. Gelukkig dat een groot deel van de dag er al op zat.

Het weer was ons goed gezind en via Keramos bereikten we Potamia. Wat een prachtige omgeving. Rijk aan natuurschoon en overal zie je windmolens. We stapten uit en via een natuurlijk pad met overal bloeiende brem bereikten we de vervallen oude molens van Pispilounta. Heerlijk om hier te wandelen temidden van de vrije natuur ver verwijderd van de stad. Hier heb je het gevoel alleen op de wereld te zijn, het gevoel van vrij zijn als een vogeltje. We zijn bijna aan het einde van de dag en bijna weer bij het beginpunt beland, bij Volissos. Ik ben bijna weer terug in de tijd. Als geheugensteuntje nog eens de hoogtepunten op een rij. Enkele ervan zijn niet eens benoemd maar zijn wel het vermelden waard: Volissos: het middeleeuwse (vervallen) kasteel; enkele kilometers verderop: het klooster van de Heilige Markella, de patroonheilige van Chios.

In Diefcha ook niet ver van Volissos verwijderd ligt het klooster Moundon met prachtige muurschilderingen;  Pyrama: de middeleeuwse toren;  Parparia: de kerk Pagousena; Melanios: Holocoust gedenkteken; Agio Gala: het dorp, de grotten en Panagia I Agiogalousena; Kourounia: het kerkelijk museum en de wijnmakerij; Leptopoda: het Folklore museum;  Palia Potamia  de oude nederzetting en in Pispilounta de vervallen molens en de geweldige natuur. Kortom teveel om in 1 dag te kunnen bekijken. Ik hou van Chios en daarvan is het Noordwesten een niet te missen deel vol met onverwachte verrassingen. Ik hoop dat de interesse is gewekt. Alvast een voorproefje, een beetje voorpret om het gebied eens te gaan verkennen.

Zie overzicht vakanties en aanbiedingen naar Chios »

---

Schrijf je in en blijf op de hoogte

Wil je op de hoogte blijven van al het nieuws over Griekenland en de Griekse Gids schrijf je in voor onze gratis digitale nieuwsbrief. Direct na het aanmelden ontvang je van ons een e-mail met een link om je inschrijving te bevestigen.

Disclaimer: Wij verzamelen zoveel mogelijk informatie om onze lezers te helpen. De Griekse Gids is niet verantwoordelijk voor beslissingen die u neemt op basis van bovenstaande informatie. Houd er rekening mee dat informatie snel (per dag en zelfs per uur) kan veranderen. Zodra er wijzigingen zijn passen wij dit zo snel mogelijk aan op deze website.

---

Lees ook deze populaire artikelen

---