De mevrouw met de tulpenjurk

Door: Alexandra-Jacqueline Prinou

Na mijn Andros-Tinos verhaal moest ik terug denken aan het seizoen op het mooie eiland Samos. Vanaf Samos kunnen de gasten een dagje naar Efeze, deze prachtige opgravingen uit de Antieke periode zijn indrukwekkend en meer dan de moeite van het bezoeken waard. Een van de steden die ook in de Bijbel genoemd wordt. In de ochtend vertrekt de boot van Samos naar Kusadasi in Turkije. Paspoorten werden bij de douane afgegeven en men kreeg een kaart met een nummer, de andere kaart, met hetzelfde nummer werd bij het paspoort gedaan, zo kon men bij terugkomst in de haven snel de paspoorten teruggeven aan de passagiers.

Met mijn (grote) groep van 49 passagiers naar de bus, op weg naar Efeze. De beroepservaring leert dat je je gasten ‘scant’, daar bedoel ik mee, dat je steeds oplettend bent, je bent alert of iemand achterblijft, of iemand alleen is die dag in je groep, je telt constant je gasten. Die dag was er een lieve, wat oudere dame die meeging, haar drie vriendinnen bleven ‘thuis’ in het hotel. Ik hield haar  in het oog, ze bleef af en toe achter; ze genoot zo van alle opgravingen. Een soort intuïtie leert je ook automatisch het uiterlijk van de gast vast te leggen en in dit geval, nog altijd, staat haar outfit op mijn netvlies gebrand.  ‘De tulpen’ outfit.  Een donkerblauwe rok met fleurige tulpen in rood, wit en geel, de blouse hetzelfde en een topje in een gele kleur.

Samos stad

Na het bezoek aan Efeze gingen wij lunchen en daarna hadden we nog een paar uur in Kusadasi. Nu hoort het gewoon bij het programma; een bezoek aan een tapijtenfabriek. Dit was in Kusadasi. Daarna hadden de gasten nog vrije tijd om lekker te struinen door de straatjes, de bazaars, maar ook heeft Kusadasi een mooi centrum met prachtige winkels, terrasjes of een kopje koffie bij de ‘Karavansarei’. Vanaf de tapijtenfabriek kon men de haven en onze boot zien liggen. ‘De boulevard aflopen, op het kruispunt naar rechts en dan bent u weer bij de haven. Vanaf 16.00 uur kunt u uw paspoort ophalen en aan boord gaan, om 17.00 uur vertrekken we naar Samos’.

De tijd vliegt natuurlijk voorbij en het is ‘standaard’ dat er altijd op het laatste moment nog gasten aankomen rennen. Nu is de boot niet exclusief voor een touroperator, maar zo’n 250 gasten van Samos van allerlei nationaliteiten zijn aan boord. Iedereen met zijn of haar eigen reisleiding. Ik begeleidde voor ons agentschap de Nederlandse gasten in het Nederlands en ging dus wekelijks naar Efeze. Je kent dan gelukkig ook een heleboel mensen zowel in Kusadasi als aan boord. ‘Je kan een potje breken’ en soms heb je dat nodig, heel hard nodig! De reisleiding wachtte altijd bij de douane en rond 16.50 u gingen we dan aan boord. Zo ook die dag. Ik zit met een groepje gasten aan een van de tafeltjes en ineens staat de kapitein naast me, met een i.d.-kaart. Of dat mijn gast was? ‘Yep, van mij, wat is er? Is er iets gebeurt?’ ‘Ze is er nog niet en we moeten echt zo weg’. Ik excuseer me bij mijn gasten en loop met de kapitein mee naar de loopplank.

Toeristenboot Samos

‘Hoelang kan je wachten?’ ‘Ach, ik wacht wel even, ga maar kijken’, zegt de kapitein. Ik ren van boord, lever direct mijn paspoort in bij de douane en sta weer buiten het hek, een medewerker van het Turkse agentschap wacht me op, ik vraag hem de politie te bellen om te checken of er misschien een ongeluk gebeurd is, mevrouw heeft immers geen i.d. kaart bij zich en is  ‘naamloos’ dus, stel dat ze bewusteloos is o.i.d..’ Tulpenjurk, donkerblauw met fleurige tulpen en geel topje, ze kan verdwaald zijn misschien, zeg ik’. Ik houd een taxi aan, rij langs de boulevard, de hoofdstraten van Kusadasi graag, blauwe tulpen jurk zoek ik.

Inmiddels is de kapitein bij de douane gekomen en na mijn supersnelle rit door Kusadasi geen dame gevonden in een ‘tulpenjurk’.  De kapitein moet nu echt weg, het is inmiddels 17.20 uur, net als bij vliegtuigen hebben ook boten  de zgn ‘slots’, tijden die vastgelegd zijn waarop schepen de gasthaven moeten verlaten, anders komt er een toeslag, als de boot langer wil blijven kost dat $ 800,-. Of we dat ergens konden claimen? ‘Nee, ga maar, ik begrijp het’ Krijg ik toestemming om een nacht in Turkije te blijven? Ja, ik mocht bij wijze van hoge uitzondering blijven. Geen spullen, niets bij me, wel gelukkig mijn lenzen doosje.

Ik zie het schip vertrekken, heel langzaam, echt vaart maakt hij niet, maar hij is los van de kade. Ik ga mijn vriend van de juwelier raadplegen, in no-time zijn er vele hulptroepen aan het zoeken naar mijn gast.  Inmiddels verstrijkt de tijd en de boot is al wat verder , letterlijk  gedobberd, richting zee! Ineens vanuit mijn ooghoek zie ik een paar honderd meter van mij vandaan een dame in ja, de gezochte ‘tulpenjurk’ de hoek om komen. Ik ren of mijn leven er vanaf hangt naar haar toe. ‘ Oh, wat ben ik blij dat ik u zie, er is dus niets gebeurt!’ Een beetje vreemd kijkt de dame mij aan, ‘nee, natuurlijk is er niets gebeurt, zegt ze vrij scherp’. ‘De boot is al vertrokken, maar u bent ongedeerd, we blijven vanavond in Turkije, meld ik haar’. Ze kijkt me nu redelijk boos aan en vraagt me of ik nu precies kan uitleggen wat er is. ‘Ja, dat kan ik, en leg uit dat het inmiddels 17.45 uur is en dat de boot gewacht heeft tot het echt niet meer werd toegestaan’.

Dan kijkt ze op haar horloge, het is pas 16.45 uur! ‘Nee, lieve mevrouw, het is een uur later in Griekenland en Turkije!’  Ik snap nu ook wat er aan de hand is, het horloge staat nog gewoon op Nederlandse tijd en niet op de locale tijd. Ze vraagt of er een oplossing is om toch aan boord te komen, die is er, een pilotboot kost $300,-, dat wil ze graag betalen. Via  de VHF wordt er gecommuniceerd met de kapitein, de pilotboot en we gaan aan boord nadat we ons paspoort en i.d.-kaart hebben gekregen van de douane. We varen langszij en ik zie de Samos boot erg scheef hangen, de kapitein moet iedereen verzoeken niet aan de bakboordzijde van de boot te gaan kijken, het komt goed maar als 248 passagiers aan een kant gaan staan kijken gaat het niet goed. We worden aan boord gehesen door een paar sterke mannen, er klinkt groot applaus, vooral voor de kapitein.

Beduusd komen we aan boord, de lieve dame beseft nu wat er eigenlijk echt gebeurt is, 248 mensen, kapitein en bemanning en natuurlijk chauffeurs op Samos hebben op haar gewacht. Ze wil iedereen trakteren, maar daar kan ik haar vanaf houden, dat zou dan wel een heel duur dagje Efeze geworden zijn, de kapitein en bemanning trakteert ze op een drankje, sterke Griekse ‘Ellinkos kafé’(=Griekse koffie) , vanavond thuis nemen ze wel een borrel, nu moet er eerst nog gewerkt worden. En mevrouw heeft haar horloge maar aangepast aan de locale tijd en ik, ik hamer er altijd op om horloges op de locale tijd te zetten.

---

Schrijf je in en blijf op de hoogte

Wil je op de hoogte blijven van al het nieuws over Griekenland en de Griekse Gids schrijf je in voor onze gratis digitale nieuwsbrief. Direct na het aanmelden ontvang je van ons een e-mail met een link om je inschrijving te bevestigen.

Disclaimer: Wij verzamelen zoveel mogelijk informatie om onze lezers te helpen. De Griekse Gids is niet verantwoordelijk voor beslissingen die u neemt op basis van bovenstaande informatie. Houd er rekening mee dat informatie snel (per dag en zelfs per uur) kan veranderen. Zodra er wijzigingen zijn passen wij dit zo snel mogelijk aan op deze website.

---