Roos op Skyros

Tekst: Roos Mavrikou-Zevenhuizen

Sinds juni 2007 woon ik  op het Griekse eiland Skyros dat ligt in de Egeïsche zee. Het hoort bij de Sporaden, maar er zijn maar weinig mensen die dat weten. Misschien dat het daarom nog zo’n puur en authentiek eiland is gebleven. Toen ik hier kwam wonen was het woord crisis waarschijnlijk nog iets dat men associeerde met andere continenten of misschien met een ver verleden.

Niemand kon vermoeden dat de crisis iets zou zijn dat ons leven zo erg zou gaan beheersen. Maar, al neemt de crisis nog zo’n groot deel van ons leven in beslag, dat wil nog niet zeggen dat Griekenland en de Grieken ook synoniem zijn aan crisis. Net zo min als dat het land en haar bevolking synoniem zijn aan fraude, corruptie en alles waar dit land en haar inwoners aan gekoppeld worden. Het land en de mensen verdienen een beter imago dan dat. Ik heb Griekenland al mogen ontdekken toen ik elf jaar oud was.

Als gezin gingen wij, soms wel zes weken achtereen, met de auto op reis door dit veelzijdige land. Mijn vader zorgde er wel voor dat wij zoveel mogelijk in ons op konden nemen. Later ben ik gaan eilandhoppen en nog wat later boekte ik, heel luxe, vliegvakanties met appartement erbij. Ik heb het land op vele manieren leren kennen en ik durf wel te zeggen dat ik meer van Griekenland heb gezien dan menig Griek. Gek genoeg was ik al verliefd op het land voordat ik ook maar een van haar grootste trekpleisters -de blauwe zeeën waar Griekenland aan ligt- had gezien. Hetgeen me direct opviel en aantrok was de geur die er hing. Iets waarvan ik nu weet dat het van een soort struik komt en specifiek is voor dit land. Heerlijk.

Daarnaast viel mij het oorverdovende geluid van de Cycladen (een insect) en de krekels op. Ik kan me herinneren dat ik als elfjarig meisje op een berg stond met mijn ouders en mijn zus. In de verste verte was geen mens, auto of ander voertuig te bekennen. Doodse stilte. Tot er een cyclade op misschien wel honderd meter afstand ‘afging’; het enige geluid in de verre omgeving. Ik vond dat als stadsmeisje zo bijzonder. Toen al wist ik dat ik van het land hield. De blauwe zee, de prachtige baaitjes, de mooie bossen, de hoge bergen en de gastvrije bevolking maakten het plaatje compleet. Al deze dingen zijn ondanks de crisis onveranderd gebleven.

Skyros, ongerept eiland

Dat ik hier ooit mijn man zou leren kennen, verbaasde niemand heel erg. Het was alsof ik hier al hoorde. En nu woon ik hier inderdaad met mijn man, Nikos, en onze twee jonge dochtertjes, Lara en Olivia. Natuurlijk heeft de crisis een gigantische invloed op ons leven. Ons hotel, genaamd Axilleion, draait vrijwel uitsluitend op Grieks toerisme. Dit door het (vooralsnog) ontbreken van een chartervlucht. Om in deze tijden een hotel draaiende te houden, meer nog hier op ons ‘onbekende’ eilandje dat afhankelijk is van binnenlands toerisme, is een lastige klus. De crisis en het effect dat het op ons heeft, is ook de reden dat ik ben gaan schrijven. Het wil alleen niet zeggen dat ons leven daarom stilstaat. Wij zijn een gewoon gezin en proberen ondanks de crisis toch een normaal gezinsleven te hebben. Het leven gaat namelijk door en wij willen ons uiterste best doen om de crisis niet de boventoon te laten voeren. Onze meisjes verdienen namelijk meer dan dat!

Lees ook ons interview met Roos

---

Schrijf je in en blijf op de hoogte

Wil je op de hoogte blijven van al het nieuws over Griekenland en de Griekse Gids schrijf je in voor onze gratis digitale nieuwsbrief. Direct na het aanmelden ontvang je van ons een e-mail met een link om je inschrijving te bevestigen.

Disclaimer: Wij verzamelen zoveel mogelijk informatie om onze lezers te helpen. De Griekse Gids is niet verantwoordelijk voor beslissingen die u neemt op basis van bovenstaande informatie. Houd er rekening mee dat informatie snel (per dag en zelfs per uur) kan veranderen. Zodra er wijzigingen zijn passen wij dit zo snel mogelijk aan op deze website.

---