Tinos en Andros

Door: Sancha Schuurs

Over middeleeuwse dorpjes, bronnen en rivieren

“Andros is echt mijn eiland!” zei mijn Griekse vriendin Diana. “Het is er zo mooi en groen. Daar móét je echt een keer naartoe gaan!” Tinos stond al op mijn verlanglijstje en omdat manlief het allemaal best vond, nam ik contact op met Jorgos van Griekse Gids Reizen.

“Ik zie dat je eilandhoppen Andros en Tinos in het assortiment hebt. Maar ik wil net een andere verdeling van dagen en ik wil graag een hotel in Tinos-stad met uitzicht op zee en alle voorzieningen op loopafstand. Kan dat?” “Gaan we regelen”, zei Jorgos lachend. En zo kwam het dat we een reis op maat kregen aangeboden, precies volgens onze wensen.

Sancha op Tinos

TINOS

Tinos-stad
We komen pas aan na zonsondergang. De volgende dag zien we pas echt hoe mooi de stad is. Achter de boulevard is het een wirwar van straatjes. Twee grote straten leiden naar de kerk waar Tinos bekend om staat.

De Panagia Evangelistra in Tinos-stad is indrukwekkend! Hij is gebouwd in 1823 op de plek waar de non Pelagia een icoon van de Heilige Moeder vond nadat ze een visioen kreeg. Elk jaar op 15 augustus komen er duizenden gelovigen hier naartoe op bedevaart. Maar ook nu zijn er elke dag gelovigen die de kerk bezoeken en er zelfs op handen en knieën naartoe kruipen.

Panagia Evangelistra

Mijn oog valt op een paar prachtige schilderijen. Een man is in zijn atelier aan het werk. “Kom maar binnen”, wenkt hij. Hij is net bezig met de restauratie van een antiek icoon. “Sinds zes jaar woon ik weer op Tinos”, vertelt hij, “daarvoor heb ik 30 jaar gewoond en gewerkt op de heilige berg Athos. Daar schilderde ik iconen. Dat doe ik nu nog. En ik leid mensen op om op de traditionele manier iconen te schilderen. En ach, die schilderijen doe ik er als hobby bij.”

Kunstenaar op Tinos

Foto’s van oma
Arnados is het hoogst gelegen dorp van het eiland. Dit dorp is een labyrint met boogjes en fotogenieke straatjes. Als we bij de plaatselijke kafeneion annex pantopoleio een lokaal biertje bestellen, krijgen we er een bordje vol lekkernijen bij. “Hoe lang heeft u de winkel al?” vraag ik aan de al wat oudere eigenaren. Het ziet er van binnen uit of de tijd heeft stilgestaan. Met een houtgestookte kachel en een ouderwetse kruidenierskast met daarin een enorme variatie aan producten: scheerschuim, bloem, kruiden en schoonmaakmiddel. “Drie jaar,” zegt de man trots. “Oma heeft het gerund tot aan haar dood. Daarna namen wij het over,” legt zijn vrouw uit. Er komen meteen foto’s van oma tevoorschijn.

Doe wat je leuk vindt
Pirgos is al net zo prachtig. Het is het grootste en oudste dorp van het eiland. We zitten op een terras onder een prachtige oude plataan op het plein. Antonis zet een koud drankje op onze tafel. “Ik ben geboren in Athene. Ik heb gestudeerd aan de Sorbonne in Parijs. Daarna ben ik naar Brussel verhuisd waar ik hotelmanagement heb gedaan. Vervolgens heb ik voor de Europese Commissie gewerkt en daarna ben ik voor de EU manager facilitaire dienstverlening geworden. En nu werk ik hier en ik heb er nog een klein hotel bij.” “Goed zo”, zeg ik, “je moet doen wat je leuk vindt. Ik ben ooit begonnen als lerares, heb daarna bij verschillende woningcorporaties gewerkt en nu heb ik een Griekse winkel. Misschien ga ik wel zaken doen met je buurvrouw. Zij maakt zoveel heerlijks!”. Ik kom net van Margarita’s winkeltje waar ik een keur aan potjes met huisgemaakte lekkernijen heb gekocht.

11.00 uur, tijd voor raki!
“Doe jezelf een plezier en ga naar Volax”, mailde Willem. Hij woont al jaren in Griekenland en als hij iets aanraadt, dan heb ik er het volste vertrouwen in dat het bijzonder is. En inderdaad, dit dorpje heeft alles! Kramen met kruiden en streekproducten, een openluchttheater en een bron. Het ligt bovendien in een bijzonder landschap. Enorme rotsen die duizenden jaren geleden ontstonden door een vulkaanuitbarsting kregen in de loop der tijd door de wind een ronde vorm. Die keien werden volgens de mythologie gebruikt bij een Titanenstrijd. Volax is ook het dorp van de dichtkunst. Op deuren, muren en luiken zijn gedichten geschilderd van beroemde dichters en liedjesschrijvers. “Hier, drink lekker een glaasje raki!” Het is 11.00 uur als we de mandenmaker bezoeken. “Γεια μας, proost!” roept de mandenmaker vrolijk. We krijgen er ook nog een koekje bij. En natuurlijk kopen we een mandfles. Zijn vrouw vult die met raki. “Dat is goed voor je gezondheid”, lacht ze.

Mandenmakers Tinos

Wonen in een ouzeri
“Voor frappé moet je bij de buren zijn”, bromt Petros vriendelijk. Panormos is een leuk, levendig vissersplaatsje. We zitten bij een pittoreske ouzeri. “Wat een pláátje is dit”, zucht ik tevreden als manlief terug komt van het toilet. “Ja, buiten wel”, zegt hij, “maar het lijkt wel alsof ze in de ouzeri wonen. Er staat een naaimachine op tafel en overal ligt was.” Dat moet ik natuurlijk ook bekijken. En inderdaad, wat een meuk! Het is er smoezelig, het stinkt naar oude sigarettenrook, de bar is nauwelijks bereikbaar door alle rommel die overal rondslingert en in de toiletruimte liggen de scheerspullen van de oude man die het tentje samen met zijn vrouw bestiert. Ik lach me rot. Maar aan de buitenkant is het inderdaad een plaatje.

Rondleiding in het…. Grieks!
 “In welke taal zal ik de rondleiding doen?” vraagt de gids van het voormalige Ursulinenklooster in Loutrá. De Italianen kiezen voor Engels. En dan begint de gids in het Grieks te ratelen: “Het klooster deed later dienst als meisjesschool. Zij studeerden daar onder andere muziek, schone kunsten en leerden er weven, handwerken en schoenen maken.“ Ze ratelt maar door in het Grieks en de Italianen kijken me hulpeloos aan. Ik versta er ongeveer de helft van en moet inwendig een beetje lachen. “Ach”, troost ik ze na afloop, “we hebben de informatie ook in het Engels op papier gekregen en alleen het gebouw al was de moeite waard om te zien.”

Tinos

Xombourgo
 “Zijn jullie al op Xombourgo geweest?” vraagt Christos. “Xombourgo, wat is dat?” wil ik weten. “Dat is die imposante rots die je op weg naar de dorpjes in het landschap ziet verrijzen. Daar bovenop ligt Castro en als je de rots beklimt, dan heb je een fantastisch uitzicht!” Vanaf het plaatsje Koumaros loopt een wandelpad. Aan de voet van de rots ligt een mooi kloostertje. Het is indrukwekkend! Niet alleen het fort, maar ook het uitzicht.

ANDROS

Verliefd op Batsi
We zijn meteen al verliefd op Batsi. Wat een leuk plaatsje! Onze studio in Erato Appartments is geweldig! Op ons balkon genieten we van het mooie uitzicht. Wat is het fijn om hier te zijn! Dankjewel Jorgos Nikolidakis, dat je dit mooie plekje gevonden hebt!

Erato Apartments in Batsi op Andros

De onbekende zeeman
Chora is de hoofdstad van Andros. Het nieuwe deel van de stad kent deftige herenhuizen en noemt men ook wel Μικρά Αγγλικά (Klein Engeland). Op het Plateia Platanou zijn veel terrasjes en een Turkse bron uit 1818, de Kambani-fontein. We gaan de oude stadspoort door en dan is het opeens of we in een andere wereld zijn. Geplaveide straatjes, gekleurde huisjes, binnenhofjes met bloemen... het is er heerlijk ronddwalen. Het Rivaplein is helemaal van marmer. Hier staat het imposante standbeeld van de Onbekende Zeeman. Een oude stenen boogbrug leidt naar een eilandje met daarop de ruïne van het oude Kastro. En daar weer achter ligt een eilandje met een vuurtoren.
 

Het walhalla
“Ga je nog naar Gavrio?” vraagt Mirjan. “Een fantastische winkel met bijzondere biologische producten vind je aan de zuidzijde van de haven: Andriakon Pantapoleio.” Wat een superleuke winkel! Dit is echt het walhalla voor mij! Eigenaar Giánnis en ik wisselen gegevens uit, enthousiast als we zijn over elkaars winkel.

Winkel op Andros

De bruiden van Dionysos
Het dorp Menites dankt zijn naam aan de “mainades”, de bruiden van Dionysos. Het is er zo mooi. “Vandaag lijkt het thema wel “water”, zeg ik lachend. Ons water is op, we komen overal rivieren en bronnen tegen en het water loopt in straaltjes over mijn rug!” Manlief moet ook lachen. “Het is water naar de zee dragen”, antwoordt hij als de ober van de taverne waar we zitten de restjes water uit de karaffen teruggooit in de bronnen van Dionysos.

Andros

Wat een outfit!
Bij Aladhinou stuiten we op een prachtige stenen boogbrug. Er zijn eenden, ganzen en schildpadden. En naar later blijkt ook watervalletjes. Bij de grotten hebben we meteen contact met drie bezoekers uit Athene. “Wat gaaf dat jullie naar Andros zijn gekomen! En wat spreek jij goed Grieks! Dankjewel dat jullie zoveel van ons land houden. Zal ik een foto van jullie maken in deze outfit?”

Ja, die outfit... dat is me wat... zeker in coronatijd. We moeten een helm op, want het zijn grotten waar je behoorlijk je hoofd kunt stoten als je van de ene naar de andere kamer loopt. En voor de hygiëne moeten we een haarnetje onder onze helm dragen. En natuurlijk het verplichte mondkapje. Omdat het zo donker is, wordt er ook nog een zaklantaarn aan onze uitrusting toegevoegd. We zien er allemaal zeer bekoorlijk uit...

De grot is niet groot en bestaat uit 6 kamers waarvan er 5 toegankelijk zijn. Ik vind grotten altijd indrukwekkend, maar door de uitleg van de gids is het ditmaal extra interessant. Zeker ook door de reacties van onze Atheense vrienden, die na de tour heel, heel hartelijk afscheid nemen.

De sprong van de oude vrouw
Kristina geeft een rondleiding door het schattige vissersplaatsje Ormos Korthiou. “Goh, dat had ik niet verwacht!” roep ik uit als ze laat zien dat er achter de boulevard nog een leuk, typisch Grieks winkelstraatje ligt. “En hier links loopt nog een mooi wandelpad langs de rivier”, wijst ze. En dat is inderdaad een heel mooie wandeling, merken we als we haar advies opvolgen.

“O, kijk, daar heb je het bord van Paralia Tis grias to pidima”, merk ik op. “Daar heb ik over gelezen. Het betekent “de sprong van de oude vrouw”. Zij had de sleutel van het fort aan de Turken gegeven. Die zijn het fort binnengegaan en hebben de hele bevolking vermoord. De vrouw had zo’n spijt dat ze van de klif is gesprongen. Zij is veranderd in een rots die vanuit de zee omhoog komt.”

Ormos Andros

Een mooie autorit
“A beautiful car trip is from Batsi over the mountains to the north of the island and from there all the way to Chora. You pass through amazing places: villages like Vourkoti, rivers.” Ik ben zo blij met de tips van mijn vriend John. Hij komt al sinds zijn kinderjaren op Andros en stuurt me nog gauw even een berichtje. Hij heeft niks teveel gezegd. Het is een prachtige weg door de bergen. “Ik begrijp echt niet hoe ze het voor elkaar gekregen hebben om hier een asfaltweg aan te leggen”, zeg ik vol ontzag tegen mijn liefje. We rijden langs rivieren en kloven, genieten van de rauwe natuur, maar ook van de lieflijkheid van de bloemen en het groen rondom de bronnen en rivieren, van de kerkjes en de kleine lintdorpjes, van het uitzicht. Deze trip pakken we nog gauw even mee de laatste dag van onze vakantie!

Bijzondere restaurants

Tinos
Ήταν ένα μικρό καράβι, er was eens een klein bootje. Dit is niet alleen een populair kinderliedje, maar ook de naam van het restaurant waar we de laatste avond op Tinos eten. “Weet je dat we in de top 100 staan van beste restaurants in Griekenland?” vraagt Dimitris. Nee, dat wist ik niet. “Wij vinden de ambiance heel bijzonder”, zeg ik. “Dit was vroeger de openluchtcinema”, legt hij uit. Het eten is er overheerlijk!

Andros
“So for food locally grown meat: Kóssēs, Kato Fellos”, schreef John voor me op. Toen Facebookvriendin Mirjan ook nog mailde: “Een taverna waar iédere Andrioot komt voor het heerlijke geitenvlees uit de oven: bij Kossis in Kato Fellos. Hier zit het zondagmiddag vól met Griekse families en de eigenaar is superaardig. Het is op een soort ranch... echt bijzonder”. We waren overtuigd. En ook Savvas, de eigenaar van ons hotel, raadde aan er zeker heen te gaan. “De eigenaar is een vriend van mij. Noem mijn naam maar.” En inderdaad, dit is een heel bijzondere plek! De taverne ligt op een berg achter de kustplaats Gavrio. Er omheen lopen paarden (waar je ook op mag rijden), koeien, herten, geiten en schapen. Er zijn kippen, ganzen en kalkoenen. Ook de groenten en kruiden die ze gebruiken, worden voor een groot deel gekweekt op eigen land. De keuken is gespecialiseerd in grillen en barbecue op houtskool. De lam kleftiko is een aanrader!

De overige dorpjes van Tinos, een overzicht

Door een middeleeuwse poort kom je het dorpje Tarambados binnen. Het plaatsje ligt aan een vallei met heel veel gerestaureerde duiventillen. De Venetianen brachten de duivencultuur in de 13e eeuw mee naar Tinos. Duivenvlees was een delicatesse en met de uitwerpselen bemestten de boeren hun grond.

Het prachtige plaatsje Falatados is gebouwd in de 13e eeuw en staat bekend om de wijn en om de raki destilleerderijen. We genieten van het levendige dorpsleven. Kinderen spelen met elkaar, de pappás loopt met een blote baby door het dorp en de jongeren zitten tavli te spelen aan de tafel naast ons.

Potamia is een mooi oud dorpje in een groene vallei. Omdat er een rivier stroomt, zijn er veel bomen en bloemen. De ambachtelijk gemaakte kazen hangen gewoon buiten te rijpen. Op een plein staat een oude duiventil. En er zijn een paar mooie kerkjes. We dalen af over een oud ezelspad en komen beneden uit bij de rivier. Daar is een eeuwenoude waterbron. Het is er prachtig en heel vredig.

Het prachtige dorpje Triandaros heeft een spectaculair zicht op de Aegeïsche zee. Het centrale plein is erg gezellig en er is een mooie waterbron.

Dyo Choria, letterlijk vertaald “twee dorpen”, is een adembenemend mooi middeleeuws plaatsje met een doolhof van straatjes, trappen en boogjes. En wat zijn hier veel kerken!!

Het pittoreske dorpje Kardiani ligt als een amfitheater op de flanken van de berg Pateles. Meteen als je het dorp binnenkomt, zie je een prachtige kerk die gebouwd is boven een bron. Smalle steegjes, trappen, bronnen en verschillende kerken, huizen met marmer... en het is er enorm groen.

Kalloni is Grieks voor “schoonheid”. Dit dorpje is omgeven door citrusbomen en er is een klein openluchttheater. De kerk is een van de grootste van Tinos en heeft een mooi plein met een kiezelmozaïek.

Moundadas is een traditioneel dorpje met boogjes, witte huisjes en in het midden van het dorp ligt een stenen brug over een rivier.

Karya is genoemd naar de walnootbomen die er vroeger groeiden. Het is een van de oudste nederzettingen van het eiland. En dat zie je ook! Wat een pittoresk dorpje met al die boogjes en doorkijkjes...

Tripotamos betekent “drie rivieren” en ligt aan de voet van de berg Xombourgo. Doordat er drie rivieren stromen, is het er enorm groen en bloeien er overal bloemen. Ook hier weer boogjes, geplaveide straatjes en trappen.

De overige dorpjes van Andros, een overzicht

Vanaf het dorp Apoikia leidt een voetpad door de kloof van Pythara. Halverwege is een oude bron. En aan het einde zijn prachtige watervallen. In hetzelfde dorp zijn ook de oude bronnen van Sariza. Het water wordt gebotteld door de plaatselijke bottelarij. Via een behoorlijk steil wandelpad met heel veel trapjes kom je bij een eeuwenoude stenen boogbrug. Ook daar zijn watervalletjes. En een ezel, die keihard begint te balken als ik weer wegga.

Aidhonia is een bijzonder mooi dorpje met een prachtige bron en een wasplaats. Alle huizen en kerkjes liggen aan een wandelpad.

Korthi is een klein plaatsje met een paar kerken, een mooie brug en een wasplaats. Helemaal overwoekerd en flink in verval. Er is even verderop een oude watermolen.

Kappariá staat bekend om de bijzondere architectuur en de duiventillen.

Syneti is klein, maar schattig. Met ook weer een bron. En een heel ouderwetse kafeneion aan een klein pleintje.

Sancha en Wim op Andros

Mijn naam is Sancha. Ik bezocht Griekenland de afgelopen jaren minstens zestig keer. Het voelt elke keer als thuiskomen. Niet alleen door de schoonheid van het land, maar ook door de vriendelijke, gastvrije inwoners. Al een tijdje dacht ik na over mijn werk. Ik had een enorm leuke baan. Maar toen werd ik ziek… In die periode dacht ik na over wat ik wilde. Waar lag mijn hart? Ik hou van Griekenland en ik hou van koken. Opeens deed zich een unieke kans voor. Alsof het zo heeft moeten zijn, kreeg ik een winkelruimte te huur aangeboden. En sinds drie jaar ben ik de trotse eigenares van De Gulle Griek!

De Gulle Griek Eindhoven

---

Schrijf je in en blijf op de hoogte

Wil je op de hoogte blijven van al het nieuws over Griekenland en de Griekse Gids schrijf je in voor onze gratis digitale nieuwsbrief. Direct na het aanmelden ontvang je van ons een e-mail met een link om je inschrijving te bevestigen.

Disclaimer: Wij verzamelen zoveel mogelijk informatie om onze lezers te helpen. De Griekse Gids is niet verantwoordelijk voor beslissingen die u neemt op basis van bovenstaande informatie. Houd er rekening mee dat informatie snel (per dag en zelfs per uur) kan veranderen. Zodra er wijzigingen zijn passen wij dit zo snel mogelijk aan op deze website.

---

Lees ook deze populaire artikelen

---