Voor het eerst naar Kreta!

Door: Frans Groenendaal

Koutouloufari en Piskopiano

met uitstapjes naar  Sissi, Lassithi, Knossos, Spinalonga en Milatos.

We hadden al veel gezien van Griekenland, maar gek genoeg waren we nog niet op Kreta geweest. Hoogste tijd dus! We reizen we op de vroege maandagochtend richting Schiphol. Heerlijk weer zo vroeg vertrekken, pak je toch weer een soort van bonusdag, omdat je met een beetje geluk rond 11:00 uur in je appartement op Kreta arriveert. We stappen in de Boeing 737 van Transavia. Aan boord is het rustig, de crew komt alleen langs voor een drankje. Een dikke 3 uur later komen we na een prima vlucht aan op het vliegveld van Heraklion. Binnen een mum van tijd kunnen we onze koffers ophalen. Na een korte busrit arriveren we bij Asterias Village in Koutouloufari. De verwachtingen over Koutouloufari zijn hoog gespannen, want Jorgos van Griekse Gids Reizen vertelde mij afgelopen week dat dit dorpje in zijn top 10 staat. Dat wil toch wat zeggen!

Asterias Village Kreta

We worden in Asterias Village hartelijk welkom geheten door een receptionist en voelen ons direct thuis. Het is een gezellig complex met een zwembad met een mooie palmboom in het midden. Er is een kinderspeeltuin met een kinderbadje. Het hotel heeft ook een professionele spa wellness. Heel bijzonder is het knusse kapelletje aan de rand van het terras. Na wat administratieve formaliteiten zitten we binnen 20 minuten op de mooie kamer met uitzicht op het zwembad, met daarachter nieuw Chersonissos en de helblauwe zee. “Dat redden we wel een weekje” is onze snel getrokken conclusie. Voor de rest weinig activiteiten deze dag, we hebben immers een nacht overgeslagen. Het zwembad met zijn ligbedden nemen we dankbaar in gebruik, net als de bar. In de vroege avond eten we heerlijk bij restaurant Oliva, het restaurant dat bij het hotel hoort. Oh ja, we komen er direct achter waarom dit geen accommodatie is voor mensen die slecht ter been zijn: er zijn nogal wat trappen te betreden.

Sissi en Potamos beach

Het uitvoerige ontbijt in Asterias Village is strak georganiseerd. We geven aan wat we graag willen hebben en alles wordt netjes op ons bord gedeponeerd. Het smaakt allemaal erg goed. Een vrolijk lachende 'food and beverage manager' houdt alles goed in de gaten. Na het ontbijt gaan we uiteraard op zoek naar een scooter. 100 meter naast het hotel zit scooterverhuurbedrijf MotoXperience waar we een scooter huren. De verhuurder denkt mee, want hij waarschuwt ons dat Kreta een erg groot eiland is. Voor de zekerheid tekent hij een cirkel die de geadviseerde actieradius aangeeft. Gelukkig zitten alle plaatsen die wij willen bezoeken binnen de cirkel… De eerste dag rijden we, de buggy ouderwets gevuld met een grote fles ijswater, naar het mooie dorpje Sissi, ongeveer 15 km richting het stadje Agios Nikolaos. Je hebt 2 mogelijkheden om naar het oosten te rijden: de Old National Road en de New National Road. Uiteraard kiezen we voor de oude weg, we willen onderweg ook genieten van wat we tegenkomen. We dalen af naar nieuw Chersonissos en komen zo makkelijk op de oude weg. De sporen van een zware nacht zijn bij veel mensen die we zien lopen zichtbaar. Het Nederlandse gehalte hier is erg hoog. Zo komen we een brasserie tegen met de naam Leidseplein. Hoezo op vakantie naar Griekenland? Aan de linkerzijde zien we het beroemde Star Beach. We zien kartbanen, een waterpark, bungy jumpen en nog veel meer mogelijkheden tot vertier. Het lijkt een beetje op een kermis. Na Chersonissos naderen we Malia wat op een filiaal van Chersonissos lijkt. We rijden maar snel door en nemen vlak daarna de afslag naar het Paleis van Malia, een bekende opgraving waar hard aan gewerkt wordt. Helaas is de opgraving gesloten. Gelukkig kunnen we vanaf de straat wel wat foto’s maken. We zien in de verte een strand dat Potamos beach blijkt te zijn. Heerlijk rustig met wat stoeltjes en een beachbar. Het wordt onze eerste duik in de heerlijk heldere zee. Daarna rijden we terug naar de oude weg en zien al snel de afslag Sissi. Dit dorp is een voltreffer. Wat een mooi dorp is dit! Het heeft een gezellige boulevard en aan het eind daarvan een knus haventje.

Sissi Kreta

Het haventje heeft ook een klein strand waar je lekker het water in kan lopen. Dat vraagt natuurlijk om getest te worden. Het is gezellig druk in het water. Het is tijd voor de lunch, dat gaat bij cocktailbar Ormos wel lukken. Zittend aan het water is het genieten. Het doet ons goed dat het terras redelijk vol zit. Na de lunch verkennen we het dorpje. Sissi is echt een aanrader stellen we vast. Daarna rijden we door naar Epano Sissi, het oude traditionele dorpje Sissi dat een paar minuten verder ligt. We nemen een duik in de zee bij Avlaki-beach. Weer zo’n leuk strand. Daarna rijden we rustig richting Koutouloufari, dezelfde weg terug. Als we door Malia rijden zien we dat het al wat drukker is en dat het echt Engels georiënteerd is. De borden met “tonight pub quiz” en “tonight bingo” zijn talrijk. Ook zien we bij een bar een bord met “alcoholic church”. Je moet er maar op komen. Aangekomen bij Asterias Village dalen we af naar beneden en genieten op een ligbedje van de milder wordende zon en het zwembad. ’s Avonds beginnen we met de eerste verkenning van Koutouloufari. Direct merken we dat Jorgos niet heeft gelogen. Wat een intieme gezelligheid. Die kleine en vooral smalle straatjes zijn zo ontzettend leuk allemaal. Gelukkig zijn de meeste restaurantjes open. We kiezen voor taverne Ariadni, Grieks eten, maar er staat ook een kok pizza’s de lucht in te gooien. Blijft altijd leuk om te zien! We genieten van de rustige uitstraling van dit pittoreske dorpje. Als we teruglopen naar Asterias Village komen we een mooie cocktailbar tegen, Atrium genaamd. Uiteraard moet ook dit even worden getest, het is immers vakantie!

Lassithi plateau en Psychro

Vandaag een lange rit, we gaan naar het dorpje Psychro in de Lassithi hoogvlakte om de Dikteon Andron (Dikti grot) te bezoeken, de grot waar volgens de Griekse mythologie Zeus is geboren. Het is een bergachtige route met veel kronkelwegen. De Lassithi hoogvlakte is al een toeristische attractie op zich. Het is een vlakte van zo’n 25 km², gelegen tussen twee hoge bergen maar wel op 800 meter hoogte. We rijden weer naar Malia toe en daarna gaan we richting binnenland de bergen in. De uitzichten zijn adembenemend. We hebben nog een halve tank benzine, maar besluiten toch maar vlak voor het dorpje Mochos de tank weer vol te gooien. Je weet maar nooit wanneer je weer een tankstation tegenkomt in dit bergachtige gedeelte van Kreta met alleen maar piepkleine dorpen. Mochos blijkt een schitterend dorpje te zijn. Een mooie plek om op de terugweg even pauze te houden. Wat een knus pleintje!

We rijden door, heuvel op en heuvel af. Een paar kilometer verder komt de scooter de heuvel niet meer op. We staan bijna stil. Ik kijk naar beneden en zie rook. Als ik afstap zie ik ook olie over de warme grond naar beneden sijpelen. Nu ben ik niet zo technisch onderlegd, maar ik weet wel dat dit niet goed is. Daar sta je dan in de striemende zon. Gelukkig hebben we wel ijswater bij ons. Ik pak het huurcontract er bij en bel MotoXperience, benieuwd als ik ben hoe het met de Griekse wegenwacht is gesteld. Of ik de locatie kan appen met googlemaps? Uiteraard kan en doe ik dat. Nu kan ik me herinneren dat we net beneden aan de berg een taverne zagen die “Nikkies Place” heet. Daar gaan we dan maar zitten en wachten hoe nu verder. We stappen op de scooter en rijden gemakkelijk zonder gas te hoeven geven naar beneden. We bestellen een frappé en gaan geduldig wachten. No stress! Het is immers vakantie! Binnen het uur zien we een jeep aan komen rijden met een scooter erop. En ja hoor, MotoXperience doet zijn naam eer aan. We krijgen een nieuwe scooter van de aardige man en “last but not least” wordt ook nog de volle tank benzine overgeheveld naar de nieuwe scooter. De service staat voor niets bij deze erg vriendelijke man, een Bulgaar die al 10 jaar op Kreta woont en helemaal verliefd is op het weer, de mooie natuur en de aard van de mensen hier op Kreta. “Elk nadeel heeft zijn voordeel” zei Johan Cruijff ooit. De nieuwe scooter rijdt lekkerder, heeft een koffer achterop en zit ook veel ruimer.

Lassithi Kreta

We vervolgen onze reis en na een bergachtige rit komen we aan op het mooie groene en vruchtbare Lassithi plateau en zien we de vele windmolentjes waarover we hebben gelezen. Vroeger werden deze gebruikt om water op te pompen, tegenwoordig hebben ze alleen nog een decoratieve functie. We rijden de halve vlakte rond en komen aan in Psychro bij de ingang van de Dikteongrot, ook wel de grot van Zeus genoemd. De grot is in 1883 door dorpelingen ontdekt en trok toen uiteraard de aandacht van archeologen. Om bij de grot te komen moet je eerst een wandelpad aflopen. Een vriendelijke Griek geeft ons de keus. Het pad links is makkelijk lopen maar in de zon, het pad rechts is rotsachtig maar uit de zon. We hebben goede schoenen aan dus kiezen voor het rechter pad. We komen er achter dat het de goede keus is. Na een aardige klim van ongeveer 20 minuten komen we aan bij de grot. We kopen een kaartje ( € 6,00 p.p.) en lopen de grot in. De koelte komt direct op ons af. Langzaam lopen we de trappen af de diepte in. Foto’s maken mag hier wel, flitsen niet.

Dikteon grot

We zien erg mooie stalactieten en stalagmieten. De grot is prachtig verlicht. Hier is echt werk van gemaakt. De op ons lichaam vallende druppels koud water geven ons een heerlijke verkoeling. Na een mooie wandeling van een half uur staan we weer buiten en voelen we direct weer de warmte op ons afkomen. Voor de wandeling terug nemen we de andere route. Na een snelle afdaling pauzeren we bij een van de restaurants bij de parking. De zelfgemaakte fetapasteitjes en verse fruitsappen (van granaatappel en sinaasappel) smaken uitstekend. We genieten van het uitzicht over de vlakte. En dan te bedenken dat je op 800 meter hoog zit. Onderweg rijden we bij het dorpje Ano Kera langs het Homo Sapiens museum. Dit museum, dat op een mooie manier de geschiedenis van de mens laat zien, stond wel op de “to do list” maar moeten we gezien de tijd overslaan. Het is al laat in de middag en we willen absoluut voordat het donker is weer terug in Koutouloufari zijn.

Mochos

Zoals eerder gezegd nemen we onderweg een korte time-out in het pittoreske dorpje Mochos. We bestellen een frappé met veel water. Het is 18:30 uur en het is nog erg rustig op het leuke pleintje met een schattig kerkje. We worden toegezongen door de krekels. Wat een rust heerst hier. Een Griekse man achter ons is lekker in slaap gevallen in een luie terrasstoel. Na deze enerverende trip dineren we vanavond in Esperos in het dorp, een restaurant tegenover dat van gisteren. We kiezen een tafeltje en worden even later door de gastvrouw in het Nederlands aangesproken. Dat vraagt uiteraard om een verklaring. En ja hoor, Eveline Scholten is de naam, 25 jaar geleden vanuit Noord-Holland met een vriendin naar Griekenland op vakantie gegaan en elkaar de belofte gedaan om niet verliefd te worden. Dat is niet erg gelukt, want ze woont hier al bijna 25 jaar en heeft samen met haar man een restaurant. Ze hebben ook samen twee zoons (Marios van 16 en Ilias van 23) die allebei meehelpen in het restaurant. Er werken ook nog twee zwagers in het restaurant. Wat een mooi verhaal is dit toch weer. De twee zoons zijn overigens 3-talig opgevoed: Grieks, Nederlands en Engels. Er is in Koutouloufari een Nederlandse school. Eveline is ook helemaal geïntegreerd in de Griekse maatschappij, want ze zit in de deelraad van Koutouloufari, Piskopiano (een aangrenzend dorp) en Chersonissos vertelt ze ons trots. In de tussentijd heeft ze een aardige Nederlandse klantenkring opgebouwd. Gelukkig is het eten net zo lekker als dat dit verhaal leuk is. We genieten trouwens ook van de 600 jaar oude olijfboom midden in het restaurant. We besluiten om de laatste avond ook hier te gaan eten. Eveline belooft ons een tafeltje bovenin het restaurant met uitzicht op nieuw Chersonissos en de ondergaande zon. Gelukkig is het nog niet zo ver.

Het paleis van Knossos

Het is tijd voor cultuur. We gaan de opgravingen van Knossos bezoeken. We gaan vandaag de andere kant op richting Heraklion. Het plaatsje Knossos ligt vlak naast Heraklion. Het is een rit van een dikke 40 kilometer, wel helemaal langs de mooie kust. De eerste helft rijden we op de oude weg. We nemen een frappé stop in het dorpje Gouves.  Aan de leuke boulevard  stappen we in een cocktailbar genaamd Milena en kijken op de menukaart wat we willen bestellen. En ja hoor: weer worden we in Nederlands aangesproken. “Ja hallo, zo leer ik nooit Grieks”, zeg ik voor de grap. Jacqueline Peters is de naam, uit Arnhem, al 29 jaar wonend in Gouves en getrouwd met een Griekse man. Ze hebben samen 27 jaar lang een eigen zaak in de horeca gehad, maar twee jaar geleden zijn ze daarmee gestopt door de concurrentie van de all-inclusive hotels.  Nu werkt ze in deze overigens prachtige bar. Ze verklaart nog dat ze al 10 jaar niet meer in Nederland is geweest. Dat noemen ze neem ik aan “vergrieken”. In de tussentijd vraag ik me af waarom de Griekse mannen zo populair zijn bij de Nederlandse vrouwen…

Na dit erg leuke intermezzo nemen we voor het tweede deel van de reis de nieuwe weg. De uitzichten zijn fantastisch, helemaal als we het vliegveld naderen. De nieuwe weg is trouwens van optimale kwaliteit. Uiteraard blijven we netjes met de scooter aan de rechterkant rijden. Het is een soort van rijksweg, maar je komt er diverse vervoermiddelen tegen. Zelfs fietsen mogen er rijden. We rijden Heraklion in, de hoofdstad van het eiland. Dit is echt een grote stad. Het is er erg druk. Gelukkig zien we al snel de borden Knossos en we vinden de opgravingen 5 kilometer, nadat we Heraklion zijn binnengereden. Bij de ingang staan gidsen klaar die je kunt huren. Helaas is er geen Nederlandse gids beschikbaar, dus “gidsen” we onszelf maar. We kopen een kaartje ( € 15,00 p.p.) en gaan naar binnen. Het paleis van Knossos, zo’n 4000 jaar oud, is een Minoïsche ruïne die gerestaureerd is. Knossos was in de Minoïsche tijd de hoofdstad van Kreta. De ruïnes van het oude paleis zijn weer opgebouwd door de Engelse archeoloog Sir Arthur Evans, zoals hij vermoedde hoe het eruit moet hebben gezien. Hij heeft daar wel zo’n 25 jaar over gedaan.Het is redelijk druk en het valt op dat ook veel Grieken deze opgraving bezoeken.

Knossos Kreta

Knossos is erg indrukwekkend. We maken veel foto’s en genieten twee uur van dit stukje Griekse geschiedenis. Je kunt jezelf makkelijk rondleiden in Knossos, want alle bezienswaardigheden zijn genummerd en bij elk nummer staat een beschrijving in het Engels wat de bezienswaardigheid is. Zo lezen we bijvoorbeeld dat dit paleis het grootste paleis van Kreta was. We kunnen wel stellen dat Sir Artur Evans er een mooi werk van heeft gemaakt. Knossos is een must voor iedereen die hier ook maar een beetje in de buurt is. De entreeprijs is niets teveel gevraagd.

We eten vanavond in oud Chersonissos (eigenlijk is het Ano Chersonissos), een dikke kilometer vanaf het hotel. Lui als we zijn pakken we toch de scooter. Op het mooie intieme pleintje kiezen we een tafel bij taverne Sofas. Alsof de duivel ermee speelt worden we wederom in het Nederlands aangesproken. We schieten spontaan in de lach. Wat blijkt: de vriendelijke Griekse man heeft 14 jaar in Almere gewerkt. Wat een verhaal! Het eten is net zo lekker als dat de man vriendelijk is. We genieten van dit oergezellige pleintje. Het wordt een latertje!

Spinalonga

Vandaag hopen we het hoogtepunt te gaan beleven van deze vakantie: de reis naar Spinalonga, het lepra-eiland voor de kust van het dorpje Plaka, vlakbij het stadje Agios Nikolaos. Het wordt de langste rit op de scooter (in totaal 110 km) van deze vakantie. Vroeg vertrekken dus!

Jaren geleden heb ik het boek “Het Eiland” van de Engelse schrijfster Victoria Hislop al eens gelezen. Dit boek gaat over Spinalonga, de laatste leprakolonie van Europa. Sindsdien is er een verlangen ontstaan ooit eens af te reizen naar dit eiland. Enkele dagen voor ons vertrek naar Kreta heb ik dit boek nog eens gelezen. In het boek wordt op een ontroerende wijze beschreven hoe het er op dit eiland waarschijnlijk aan toe is gegaan tijdens de lepraperiode in Griekenland. Dit boek is een ultieme voorbereiding voor wie Spinalonga bezoekt. Tot even na Malia nemen we de oude weg, daarna de nieuwe. Na een dik uur rijden zien we in de verte het mooie stadje Agios Nikolaos liggen. Deze naam kom je regelmatig tegen in Griekenland. Vorig jaar op Karpathos tweemaal zelfs. Agios Nikolaos betekent Sint Nikolaas en dat is de beschermheilige van de zeelieden. Daarom liggen de plaatsjes met deze naam uiteraard meestal aan zee. Agios Nikolaos ziet er in de verte erg mooi uit, helaas vanwege de tijd moeten we dit leuke stadje links laten liggen en dus vervolgen we onze weg naar het dorpje Elounda op een heuvelachtige weg vlak langs de zee. De uitzichten zijn, het wordt nooit saai, adembenemend. We zien alle kleuren blauw die je maar kunt verzinnen. Elounda is een schattig dorpje met een gezellig en levendig haventje. Het is ook een erg beroemd dorpje, want de memorabele televisieserie “Who Pays The Ferryman” is hier namelijk opgenomen. Opeens zie ik in de verte een piepklein eilandje liggen. “Dat moet Spinalonga zijn”, bedenk ik. Even later rijden we het piepkleine Plaka binnen en zien we aan de overkant Spinalonga liggen. Ontroerend.

Spinalonga

Van een oud-collega van de school voor Toerisme in Den Haag, waar ik heb gewerkt, hebben we de tip gekregen om een drankje te doen bij een vriendin van haar bij taverne “The Carob Tree”. Uiteraard doen we dat. Steffie, de eigenaresse, komt ons vrolijk lachend tegemoet en is verbaasd de groeten te krijgen van een goede vriendin van haar. Spontaan biedt ze ons een heerlijke cappuccino aan. Steffie vertelt over Victoria Hislop. “Toevallig is ze vanmorgen aangekomen op Plaka” vertelt ze. “Ze zit regelmatig hier op het terras en is hier erg geliefd” vult ze aan. Later in het gesprek hoor ik van Steffie dat Victoria Hislop veel heeft gedaan en nog steeds doet voor de gemeenschap in Plaka. Victoria Hislop is een beroemdheid, niet alleen in Plaka maar in heel Griekenland. Sinds kort mag Victoria Hislop, die een huis bezit op Kreta, zichzelf zelfs Griek noemen. De Griekse president heeft haar de Griekse nationaliteit geschonken vanwege haar verdiensten voor de Griekse geschiedenis en cultuur. Dat zegt toch wel wat!

Dan is het tijd voor het “moment suprême”. We gaan op zoek naar een boot voor de overtocht naar Spinalonga. Die is snel gevonden, voor € 10,00 p.p. kunnen we heen en weer varen. De boottocht duurt een kleine 10 minuten, het is ook maar ongeveer 500 meter. Er waait een stevige wind, volgens de kapitein hebben we vandaag geluk met het weer. Gisteren stond er totaal geen wind en was het broeierig heet. Het is een magisch gezicht Spinalonga dichterbij te zien komen. Het grote Venetiaanse fort ziet er indrukwekkend uit. We kopen een kaartje (€ 8,00 p.p.) en lopen direct door de poort die Victoria Hislop zo vaak heeft beschreven in haar boek. Als leprozen op Spinalonga met de boot werden afgezet verdwenen ze door de poort. Het was vaak het moment dat familieleden definitief afscheid van elkaar namen. “Hoeveel mensen zullen hier afscheid van elkaar hebben genomen?” vraag ik me af. Aan het eind van de poort begint onze rondleiding. Er is een prachtige tentoonstelling gemaakt die minutieus beschrijft hoe het er op het eiland aan toe ging. Zo lezen we dat elke inwoner van het eiland een eigen huis had. “They organised their living space, spent time cultivating the land, fell in love, got married and had children” lezen we op een tableau. We zien gerenoveerde huisjes, maar ook nog huisjes in de oorspronkelijke en dus redelijk vergane staat.

Spinalonga

We lopen in twee uur het hele eiland rond en lezen veel over de geschiedenis van het eiland. Zo lezen we dat Spinalonga in het verleden zowel door Venetianen als door Turken is bewoond, tot in 1903 toen Kreta een republiek werd en de Turken van het eiland verdwenen. Het uitzicht vanaf Spinalonga naar Plaka is speciaal. Het is het uitzicht geweest van de leprozen, wetende dat ze daar nooit meer naartoe zouden kunnen gaan. Tot uiteraard in 1957, het jaar waarin de leprakolonie werd gesloten. Na de ontroerende rondleiding kopen we wat verfrissingen en wachten geduldig op de boot die ons komt ophalen. Tussendoor vraag ik aan de aardige mevrouw achter de kassa hoeveel mensen Spinalonga normaal gesproken bezoeken. “2000 per dag, maar in deze tijd hoogstens 600” antwoordt ze met een glimlach. Dan komt de boot en laten we Spinalonga achter ons. Terug in Plaka hebben we een wat late lunch in “The Carob Tree”. Helaas zit Victoria Hislop vandaag niet op het terras. Daarna maken we ons op voor de lange terugreis naar Koutouloufari. Moe maar erg voldaan komen we aan in het hotel, de whirlpool nemen we dan ook maar dankbaar in gebruik.

Dineren doen we bij restaurant Costas in het aangrenzende schattige dorpje Piskopiano. Costas is echt een familierestaurantje, gelegen naast het schattige kerkje van het dorp. De grote open keuken zegt genoeg over de kwaliteit van het eten: geweldig dus! De helft van de menukaart is vanavond uitverkocht. Niet zo gek want het is al laat. “Dat is een goed teken” zeggen we lachend. Gelukkig is er nog genoeg om uit te kiezen.

Milatos en Antonis

Vandaag staan er voor de tweede maal deze vakantie grotten op de agenda. Ditmaal zijn het de grotten van Milatos. Wederom passeren we Malia, waarna we Sissi links laten liggen. We volgen de bordjes Milatos, rijden door het dorpje heen en dan volgt een grote klim vol met haarspeldbochten. Aan het eind zien we dan borden naar de grot toe. We parkeren de scooter en lopen langs een oneffen stenen pad naar de grotten. De grot heeft een heftige geschiedenis. In 1823 zijn er 3500 inwoners van de omliggende dorpen vermoord door de Turken. De grotten zelf zijn erg indrukwekkend. Je moet goed ter been zijn en aardig kunnen bukken wil je alle grotten kunnen zien. Het is pikkedonker in de grotten, gelukkig kunnen we onze mobieltjes gebruiken om wat licht in de duisternis te brengen.

Milatos

In 1937 is in de grotten een kleine kerk gebouwd, opgedragen aan “Saint Thomas”. Ook is er een monument in de grotten te vinden. Na de mooie grotten dalen we af en bezoeken het authentieke dorpje Paralia Milatos, dit is het strandgedeelte van Milatos. Het is al de hele vakantie 30 graden dus een duik in de heerlijke zee is erg welkom. Daarna rijden we richting Koutouloufari en nemen we een break in Sissi. Voor de tweede maal deze vakantie nemen we een duik in de zee vanaf het kleine strandje. Daarna rijden we terug naar het hotel. Aan de bar bij het zwembad raak ik in gesprek met de manager van het hotel, de 45-jarige Antonis Voltyrakis. Hij komt uit Heraklion en werkt al 11 jaar voor de Condian hotelgroep waar Asterias village een onderdeel van is. Hij is begonnen als nachtreceptionist en heeft zich langzaam opgewerkt tot hotelmanager. Antonis wil altijd bouwen aan een team met gemotiveerde personeelsleden. Dat is hem hier gelukt, want alle medewerkers in dit hotel zijn zo super vriendelijk en werken prima samen. Ik vertel hem dat Dimitris, de food and beverage manager, onze favoriet is. Lachend keurt hij onze keuze goed. Na dit fijne gesprek zeggen we samen “jamas” en genieten van een heerlijk glas Mythos. In de avond eten we bij weer zo’n leuke taverne: “Patriko”. Het wordt laat, het afrekenen wordt steeds maar uitgesteld en de gezellige ober drinkt samen met ons een klein flesje raki op.

Koutouloufari, Piskopiano en Chersonissos

Vandaag geen lange scooterrit. Het voelt als een soort rustdag maar is het niet. We gaan eerst even een frappé halen in nieuw Chersonissos en daarna de 3 dicht bij elkaar liggende dorpjes Koutouloufari, Piskopiano en oud Chersonissos verkennen. Tegelijkertijd gaan we foto’s van de dorpjes maken. Het is nog redelijk vroeg in de ochtend als we aankomen in nieuw Chersonissos. De sporen van het nachtleven zijn op sommige plekken zichtbaar. We zien redelijk wat Nederlandse jongeren die een uiterste poging doen om wakker te worden na een zware nacht. Het aantal kleine ogen is talrijk. We bestellen in de hoofdstraat een frappé en genieten van alle passanten. Je zou hier zo maar een dag kunnen blijven zitten. Mensen kijken kan erg leuk zijn. Na een uur rijden we weer naar boven en beginnen aan onze “dorpenroute”.  We maken eerst een wandeling door Koutouloufari en genieten van de smalle straatjes, leuke huisjes en schattige winkeltjes. De eerste tavernes zijn rond het middaguur alweer open. Waarom ook niet. We zien best wel veel toeristen met een frappé op tafel. Wat is dat toch leuk! We moeten Jorgos gelijk geven: Koutouloufari is top 10 waardig!

Daarna lopen we naar het aangrenzende Piskopiano. Ook dit is een prachtig dorpje. We willen het “Museum of Rural Life” bezoeken, vlak naast het kerkje. Dit is een museum dat laat zien hoe het plattelandsleven in deze regio er vroeger uit zag. In het gebouw werd vroeger olijfolie geperst. Helaas is het kleine museum gesloten. Dat bewaren we dus maar voor de volgende keer. We lopen door vele van die authentieke Griekse straatjes. Geweldig. Je zou er bijna in verdwalen. Daarna, lui als we zijn, rijden we naar oud Chersonissos. Ook dit is ook al zo’n authentiek dorpje. Op het mooie centrale plein zitten de wat oudere Grieken lekker rustig te genieten. Op zo’n gezellig en intiem pleintje als dit raak je feitelijk nooit uitgekeken. Het toeristentreintje dat we al eens eerder in nieuw Chersonissos zagen rijden dendert ook hier voorbij. Ik bedenk dat veel mensen naar nieuw Chersonissos op vakantie gaan en waarschijnlijk niet eens weten dat dit het eigenlijke Chersonissos is. Die mensen weten niet wat ze missen. We nemen plaats bij taverne The Old House en genieten een paar uur van het Griekse dorpsleven.

In de namiddag nemen we een laatste duik in het mooie zwembad van het hotel en bubbelen we even na in de whirlpool. Voor het eten lever ik de scooter in bij MotoXperience en dank de medewerker voor de geboden service. Zoals eerder verteld gaan we de laatste avond eten bij Esperos. Eveline heeft een mooie tafel voor ons gereserveerd met uitzicht op de zee achter nieuw Chersonissos. We zitten nu echt in de ereloge. We maken kennis met Ilias, de oudste van de twee zoons. Hij spreekt perfect Nederlands en vertelt ons dat hij net klaar is met zijn studie business management, maar nog niet weet wat zijn vervolgstap gaat worden. “Wat een leuke gozer” zeggen we in koor. Het wordt een mooie avond. Lekker eten en heerlijke drankjes in een fantastisch restaurant. Later op de avond maken we ook kennis met Marios, de jongste zoon, die we de hele avond alle drankjes zagen klaarmaken. Uiteraard nemen we ze ook even samen op de foto, zonder mondkapjes uiteraard. We zien de jongens glunderen. Wat kan zo’n familierestaurant toch mooi zijn! Het wordt een latertje. Als we de rekening krijgen staan er geen drankjes op. Die hebben we van Eveline! We bedanken de hele crew voor deze fantastische avond en gaan inpakken. Morgenochtend worden we 8:05 opgehaald voor de transfer naar het vliegveld.

Afscheid

Afscheid nemen van Griekenland valt me als Griekofiel altijd zwaar, ook al weet je dat het geen definitief afscheid is. Dat heb ik al vanaf de eerste keer dat ik ooit naar Griekenland ben gegaan. De eerste keer Kreta was geweldig. Een goede reden om dus heel snel terug te gaan naar dit fantastisch mooie eiland. De terugreis verloopt voorspoedig en we komen zelfs iets vroeger aan op het regenachtige Schiphol dan gepland.

---

Schrijf je in en blijf op de hoogte

Wil je op de hoogte blijven van al het nieuws over Griekenland en de Griekse Gids schrijf je in voor onze gratis digitale nieuwsbrief. Direct na het aanmelden ontvang je van ons een e-mail met een link om je inschrijving te bevestigen.

Disclaimer: Wij verzamelen zoveel mogelijk informatie om onze lezers te helpen. De Griekse Gids is niet verantwoordelijk voor beslissingen die u neemt op basis van bovenstaande informatie. Houd er rekening mee dat informatie snel (per dag en zelfs per uur) kan veranderen. Zodra er wijzigingen zijn passen wij dit zo snel mogelijk aan op deze website.

---

Lees ook deze populaire artikelen

---