Het terugzien op het eiland Chios

Tekst: Ger en Anneke Bunning

De eerste keer dat mijn man en ik op het eiland Chios waren was in 1982 in het dorpje Komi. We hadden alleen een campingvlucht geboekt, thuis in een reisgids hadden we een dorpje uitgezocht, dat ons leuk leek. Toen we het stationsgebouw van het vliegveld hadden verlaten zochten we eerst een taxi die ons naar het dorpje kon brengen dat we thuis hadden uitgezocht.  Daar aangekomen stapten we gauw uit de taxi om te kijken of het overeenkwam met wat er in de reisgids beschreven stond. Helaas was dat niet het geval, want overal waar we stonden, stonden we pal op de wind, het zeewater klotste over de kade. Tja, daar stonden we dan met een taxichauffeur die alleen Grieks sprak, maar met handen en voeten en enkele woorden Grieks werden we naar een ander dorpje gebracht en dat was het dorpje Komi. Daar stonden we dan, midden in het dorp, met onze koffers aan onze voeten. Eerst maar een onderkomen zoeken, het hotel nam geen nieuwe gasten aan, want het vakantieseizoen was bijna afgelopen dus gingen zij binnenkort sluiten.

Chios

Enkele dorpelingen boden ons een wel een kamer aan, maar eigenwijs als wij waren, we wilden wel een kamer met een eigen wasgelegenheid. Tja..,  hoe leg je dat uit? Mijn man wist er wel wat op, hij deed net of hij zich ging douchen, het was een komisch gezicht, de dorpelingen begrepen er helemaal niets van. Hadden we nu gewoon “douche” gezegd, dan hadden zij het meteen geweten, want “douche” in het Grieks is: ”douche”. Uiteindelijk kwamen we terecht bij een ouder echtpaar dat een huis boven hun Kafeneion had. De woning was volgens Griekse begrippen ingericht; alles was aanwezig en wat er niet was, dat regelde oma wel. Van haar man en zoon trok zij zich niets aan, als het ons maar aan niets ontbrak.

We voelden ons al gauw thuis, het was net of we bij opa en oma logeerden! We hebben hier zoveel meegemaakt dat we wel een boek over kunnen schrijven, het was een heerlijke vakantie waar we zeker naar terug zouden verlangen. Augustus 2003 In 2003 zaten we in een reisgids te bladeren, toen ons oog viel op “appartement in Komi” op Chios. We hoefden er niet lang over na te denken, we hebben meteen geboekt.  Aangekomen in ons appartement, pakten we eerst de koffers uit en daarna gingen we het dorpje verkennen. We gingen kijken of er nog bekenden waren, zoals opa en oma, maar helaas het kafeneion was er nog wel, maar geen opa en oma. Na een tijdje rondgevraagd te hebben, kwamen wij hun zoon tegen.

We legden uit wie wij waren en lieten hem de meegebrachte foto’s zien. Opeens liepen de tranen over zijn gezicht van vreugde en verdriet, zijn ouders waren beide overleden. De foto’s die wij hadden meegebracht waren de enige foto’s die hij van zijn ouders had! Later voegde zich een kleinzoon bij ons gezelschap, hij vertelde dat hij nu pas zag hoe zijn grootouders eruit zagen. Het was een heel emotioneel moment, later hebben we nog meer oude bekenden ontmoet o.a. de Papa waarmee we toen drie weken lang elke avonds op het terras van opa en oma koffie dronken en probeerden te begrijpen wat hij ons wilde vertellen, helaas zijn we daar nooit achter gekomen. De beide vakanties zullen altijd in onze gedachten blijven.

Lees meer over eiland Chios  

---

Schrijf je in en blijf op de hoogte

Wil je op de hoogte blijven van al het nieuws over Griekenland en de Griekse Gids schrijf je in voor onze gratis digitale nieuwsbrief. Direct na het aanmelden ontvang je van ons een e-mail met een link om je inschrijving te bevestigen.

Disclaimer: Wij verzamelen zoveel mogelijk informatie om onze lezers te helpen. De Griekse Gids is niet verantwoordelijk voor beslissingen die u neemt op basis van bovenstaande informatie. Houd er rekening mee dat informatie snel (per dag en zelfs per uur) kan veranderen. Zodra er wijzigingen zijn passen wij dit zo snel mogelijk aan op deze website.

---

Lees ook deze populaire artikelen

---