Met de scooter op Corfu!

Tekst en fotografie: Frans Groenendaal 

Al jaren reis ik naar een Griekse bestemming om deze met de scooter te “veroveren”. Dat heeft een nadeel: de actieradius is niet zo groot, op een scooter rijd je geen honderden kilometers op een dag, een dikke honderd is wel het maximale. Het is dus een kunst om bestemmingen te vinden die met de scooter berijdbaar zijn, bestemmingen waar de bezienswaardigheden op een redelijke afstand van je standplaats zijn te vinden. In Griekenland is dat gelukkig niet zo moeilijk. Er zijn er onnoemelijk veel. Op deze manier heb ik bijvoorbeeld Lefkas, Parga, Chios en Rhodos al “veroverd”, allemaal bestemmingen die bij uitstek geschikt zijn om met de scooter te verkennen.

Het grootste voordeel van het met de scooter een eiland of een stuk van het vasteland te doorkruisen is het feit dat je werkelijk alles kunt zien. Geen strandje is onbereikbaar, al moet je soms ook wel even in de brandende zon een bergje op of af lopen. Maar ja, je wilt Griekenland zien of niet! Deze keer kies ik samen met mijn vrouw Linda voor het noorden van het mooie en erg groene eiland Corfu.  Gewapend met een fikse dosis ijswater stappen Linda en ik bijna elke dag op de scooter, op weg naar een mooi stukje Corfu.
 

Op naar Corfu
We vertrekken zaterdag 9 juli om 4.30 uur vanaf Schiphol, dat betekent uiteraard een nachtje overslaan. Het is het eerste drukke weekend op Schiphol en dat is om 01.00 uur al goed te merken bij de balie van Transavia. Na een prima vlucht komen we aan op de luchthaven Kerkyra alwaar een bus op ons wacht om ons naar het appartement te brengen. We hebben gekozen voor appartementencomplex Spyridoula in Gouviá, een dorpje dat redelijk centraal in het noorden van Corfu ligt. Na aankomst worden we met een hartelijk “kali méra” welkom geheten door eigenaar Vangelis. Het is 10.00 uur in de ochtend en we bestellen maar direct een frappé en een tosti. Het is alweer even geleden dat we wat hebben geconsumeerd. Om half elf kunnen we de kamer in. De eerste dagen besluiten we helemaal niets te doen behalve op een prima ligbedje plaats te nemen en te genieten van de zon en het heerlijke zwembad. Tegen de avond merken we dat een nachtje overslaan zijn tol kost. We nuttigen een heerlijke Griekse maaltijd en vallen voldaan in slaap. Hier houden we het wel twee weken uit concluderen we nu al. Ook zondag doen we helemaal niets. Wel informeren we alvast naar een goede scooter. Vangelis doet zaken met Corfu Rent in Dassiá, een dorpje zo’n 5 km hier vandaan. We maken de afspraak dat we maandag om 12.00 uur worden opgehaald om te kijken naar een scooter. Het is altijd raadzaam om een scooter te huren via het hotel of appartement waar je verblijft, dat geeft toch wat meer zekerheid en op de een of andere manier voelt dat toch iets veiliger.

Maandag 11 juli - Op naar de scooterdealer
We bestellen een uitgebreid ontbijt in het hotel, uiteraard met een “fresh orange juice without ice”, dat smaakt hier altijd anders en lekkerder dan in Nederland. Klokslag 12.00 uur worden we opgehaald door iemand van Corfu Rent. De man vertelt onderweg veel over de instabiliteit van de Griekse politiek en economie. Zo heeft deze week de vuilnisophaaldienst een week gestaakt. Toch kan dit alles het humeur van de man niet verpesten. “We zijn wel wat gewend” zegt hij met een mooie glimlach. Ik rij een rondje met de scooter en test even of alles naar behoren werkt.  We huren de scooter tot en met de laatste vrijdag. Zaterdagochtend vroeg worden we immers weer opgehaald. In de kleine ruimte waar we de overeenkomst tekenen en betalen staat overigens een prachtige Solex ten toon gesteld. De trotse man weet alles van dit merk. Grappig! Voordat we weg rijden geeft de aardige man nog nuttige informatie over het verkeer op Corfu. Zo adviseert hij ons om bij het linksaf slaan op een grote weg niet te lang midden op de weg te blijven wachten. “Je kunt dan beter even aan de rechterkant gaan staan” zegt hij. De reis kan beginnen!

Pélekas
De eerste rit gaan we op zeker. We brengen een bezoek aan een dorp aan de westkust genaamd Pélekas. Het is een rit van ongeveer 20 km, dwars door het mooie binnenland. Als we Pélekas naderen vallen ons de grote muren op helemaal vol gekalkt met graffiti. Ook in het dorp zelf zien we veel graffiti. Navraag leert ons dat in Pélekas al diverse malen een graffitifestival is georganiseerd. Heel speciaal! Voordat we een bezoek gaan brengen aan Kontogialós beach moeten we eerst even langs het zogenaamde Sunset point, makkelijk te vinden omdat het overal goed staat aangegeven.  Op dit Sunset Point zat de Duitse keizer Wilhelm II vaak van de zonsondergang te genieten. Het uitzicht over een groot stuk van het noorden van het eiland is dan ook fantastisch. Tegenwoordig wordt dit Sunset Point trouwens weer Kaizer’s Throne genoemd. 
 

Het is een komen en gaan van veel mensen die na een kleine, maar steile klim met alle liefde foto’s van elkaar maken. Uiteraard maken wij ook foto’s van dit fantastische uitzicht en beginnen daarna aan de lange, maar niet minder mooie afdaling naar Kontogialós Beach. Dit is een mooi zandstrand met wat grote hotels maar het voelt op de een of andere manier toch nog kleinschalig. In het heldere, ondiepe water zwemmen we de visjes tegemoet.  Onze eerste Griekse duik in de zee is een feit. Na een welverdiende Cola light met feta en brood moeten we met de scooter terug omhoog, een hele klim op onze 50cc scooter. De scooter slaagt voor zijn eerste test. Voor de terugweg naar Gouviá kiezen we er voor om Kerkyra (Corfu stad), de hoofdstad van het eiland, alvast een beetje te verkennen. We rijden een groot stuk door de oude binnenstad en zien een groot cruiseschip in de haven liggen. De neiging om alle mooie dingen in een dag te willen zien is groot.  We doen het toch maar niet. Na de korte verkenning van Kerkyra rijden we Gouviá binnen om alvast een leuk restaurantje te zoeken voor de avond. Misschien vinden we ook nog een leuke cocktailbar.

Dinsdag 12 juli - Koum Quat
We rijden richting Paleokastrítsa en zien al snel aan de rechterkant de fabriek van Mavromatis Koum Quad. Er staan twee bussen buiten. Wij gaan naar binnen en zien een grote groep mensen Koum Quat proeven. Dat willen wij ook wel, ook al is het nog vroeg in de middag. Wat een lekker drankje is dit toch! Vooral wie van zoet houdt! Van Vangelis weten we dat de vrouw van een van de eigenaren een Nederlandse is. Aan een van de medewerkers achter de balie vragen we of ze er toevallig is. Na een telefoontje komt ze vrolijk aanlopen. Marloes van Geffen is de naam. Twintig jaar geleden werkzaam als hostess in Griekenland en nu inmiddels 16 jaar getrouwd met Jorgos, een van de eigenaren van Mavromatis. Het is een herkenbaar verhaal van meerdere Nederlandse vrouwen.

Marloes vertelt vol trots over de fabriek en laat ons een video zien met daarin een uitleg van het ontstaan van de Koum Quat met het bijbehorende productieproces. Overigens worden in de fabriek naast de jaarlijkse miljoen flessen Koum Quat ook nog ouzo, jam en diverse likeuren geproduceerd. De showroom, met daarin verschillende soorten flessen Koum Quat en ouzo, ziet er gelikt uit. Uiteraard kopen vele toeristen hier hun mooie herinnering aan deze prachtige fabriek met dit mooie product. Zonder een fles Koum Quad in je koffer kun je feitelijk niet thuis komen van een vakantie op Corfu. Dat gaan wij dus ook niet doen. Integendeel, wij ontvangen dezelfde avond al wat bestellingen uit Nederland. Als dat maar goed gaat bij de douane op Schiphol. We rijden daarna een kleine 15 km door het binnenland naar Lakones, een dorp in de bergen waar we een middag gaan relaxen in Dolce en Bella Vista, twee schitterend gelegen horecagelegenheden met een prachtig uitzicht over de baaien van Paleokastrítsa. In de mooie loungestoelen is het heerlijk relaxen.

Woensdag 13 juli - Kerkyra
Vandaag blijven we dicht in de buurt van Gouviá. We rijden naar Kerkyra, een rit van zo’n 8 km. Als we stad naderen zien we in de verte drie grote cruiseschepen liggen. Ook de Holland Americalijn is vertegenwoordigd. Het centrum van Kerkyra is een plaatje. Onmisbaar als je op vakantie naar Corfu gaat. Barretjes, winkels, mooie kerken, alles is er vertegenwoordigd. Uiteraard brengen we een bezoek aan een van de grootste trekpleisters van Corfu, de Ágios Spirídonoskerk, de belangrijkste kerk van het eiland. De kerk herbergt de mysterieuze overblijfselen van de patroonheilige van het eiland. Zijn heilige en gebalsemde lichaam wordt viermaal per jaar in een stoet rondgedragen door de straten van Kerkyra. Als een eer aan deze heilige worden mannen op het eiland heel vaak Spyros genoemd. Ga maar eens op een druk plein staan en roep heel hard Spyros…je weet niet wat je overkomt. Na het bezoek aan de kerk zwerven we nog een paar uur door deze indrukwekkende stad en tussendoor drinken we een frappé in een heel klein kafenion in een heel smal straatje.

Kanóni
Aan het eind van de middag rijden we naar Kanóni, een dorp vlak naast de landingsbaan van het vliegveld.  Grappig, de naam komt van het kanon dat Napoleon hier ooit heeft achtergelaten en er nog steeds staat. Het is een steile klim. Als de weg dood loopt nemen we plaats op een bank van Bar Royal  van waaruit we een prachtig zicht hebben op de landingsbaan. Nu is het wachten op de vliegtuigen. Al snel zien we een vliegtuig onze kant opkomen en vlak voor onze neus opstijgen. Wat een geweldig gezicht. Dit is een prachtige plek voor vliegtuigspotters. Aan de andere kant van de bar hebben we een mooi uitzicht over het muizeneiland, ook dat mag er zijn.

 

In de avond eten we in restaurant Leon, een prachtig ingericht Italiaans restaurant midden in Gouviá. Zittend in luxe en vooral goed zittende stoelen genieten we van de lounge muziek en een heerlijke mix souvlaki en een goede, gekruide pizza. In deze ambiance kun je makkelijk tot diep in de nacht blijven zitten. Dat doen we niet. Zoals gewoonlijk eigenlijk pakken we nog een afzakkertje aan de bar om met Vangelis de dag nog even door te nemen. De keuken is vandaag extra laat open. Om 23.00 uur arriveerden er elf gasten op het vliegveld. “Deze mensen willen waarschijnlijk nog wel wat eten na een vermoeiende reis” zegt Vangelis. Dat klopt helemaal want rond middernacht verschijnen de gasten die direct vragen of er nog iets te eten is. “Natuurlijk”, zegt Vangelis met zijn altijd mooie, vriendelijke grijns.  Een kwartier later zitten de nieuwe gasten aan een Griekse maaltijd en weer een half uur later gaan zij naar hun bed, met een glaasje Koum Quad in de hand als slaapmutsje. Deze man schrijft het woord hospitality echt met een hoofdletter H. Uiteraard beëindigen ook wij de dag met een overheerlijke Koum Quad met wat ijsklontjes. 

Donderdag 14 juli - Sidári en Perouládes
Vandaag vertrekken we rond het middaguur naar het noordwesten van Corfu. We gaan een bezoek brengen aan Sidári en Perouládes. Het is een rit van een kleine 30 kilometer. We rijden direct het binnenland in en zien al snel dat het een bergachtige route gaat worden. Volgens de kaart is de hoogste top die we tegen komen 612 meter. Het is te hopen dat we dat op onze scooter gaan redden. Het uitzicht is prachtig. In de verte tussen de bergen zien we de zee. Langs vele kronkelwegen klimmen we omhoog. Soms rijdt de scooter al pruttelend slechts 20 km per uur, zo steil is het. Gelukkig hoeven we niet te lopen en weet de scooter met ons de top te bereiken.  De afdaling is prachtig. We rijden langs mooie kleine dorpen en na een uur naderen we Sidári. Dit is een mooie en levendige bestemming met een hele lange weg met aan de straat winkeltjes en horeca en aan de andere kant evenredig met de weg het erg lange zandstrand.  Het is erg Engels gericht. Vele restaurantjes hebben op straat borden staan met “English Breakfast”. Pubs zijn er genoeg in Sidári. Kortom, een mooie bestemming als je niet te veel van stilte houdt.

Canal d’Amour
We rijden naar het Canal d’Amour. Over deze idyllische plek zijn verschillende legendes. Een zegt dat ieder stel dat door dit kanaal zwemt voor altijd bij elkaar zal blijven,  een ander zegt dat iedereen die er doorheen zwemt voor altijd gelukkig in de liefde zal blijven en weer een ander zegt dat elke vrijgezel die er doorheen zwemt de liefde van zijn leven zal ontmoeten. We weten niet welke klopt maar voor de zekerheid zwemmen we er samen toch maar even doorheen.

7th Heaven café
Na het prachtige Canal d’Amour rijden we langs mooie olijfboomgaarden het dorp Perouládes in. We gaan op zoek naar het 7th Heaven café. Alleen de naam al schept hoge verwachtingen. Na wat erg smalle straten en bochten bereiken we het café. Direct zien we waar de naam vandaan komt. Je hebt hier vanuit de hoogte een prachtig uitzicht over de zee, de kliffen en het erg smalle, maar oh zo mooie strandje. Aan de rand van het café kun je door een glasbodem zo naar beneden kijken, niet aan te raden voor mensen met hoogtevrees. Eerst nemen we een verfrissing in de uitzonderlijk mooie bar. Hier kom je tot rust. Er klinkt heerlijke lounge muziek uit de boxen.  Uiteraard besluiten we naar beneden te lopen om een compleet zicht te krijgen op het strandje met de hoge en brede kliffen. Beneden gekomen worden we er stil van. Dit doet mijzelf denken aan het mooie Porto Katsiki strand op Lefkas. We blijven maar foto’s maken. Adembenemend mooi! De terugreis verloopt gelukkig voorspoedig. We hebben voldoende ijswater bij ons. Het is 38 graden vandaag. Eten doen we vanavond in het hotel. Vangelis heeft vandaag een speciale maaltijd, jouvetsi. We zijn benieuwd, maar weten zeker dat het zal smaken. De vrouw die hier in de keuken staat kan namelijk toveren.

Vrijdag 15 juli - James Bond – For Your Eyes Only
Vandaag gaan we op zoek naar “Spiros” 007 Bond café in het kleine dorp Pági. Dit is het dorp waar een groot stuk is opgenomen van de James Bond film “For Your Eyes Only”. Het is een aardig ritje dwars door de bergen met wel erg veel kronkelige weggetjes. Onderweg brengen we een bezoek aan Angelókastro, een oud kasteel aan de noordwest kust bovenop een berg. We rijden het dorp Kríni binnen en na een flinke afdaling doemt het kasteel voor ons op. We klimmen naar boven en zien dat feitelijk alleen de buitenmuren er nog staan met een kerk. Groot is het wel en het uitzicht over de zee is betoverend mooi. Na de tussenstop komen we aan in Pági en rijden we naar de 007 bar. Vier Engelsen zitten binnen klaar om op een big screen naar de opnamen te kijken uit de film. We bestellen twee frappé ’s met veel water en schuiven uiteraard aan.

Eleni, de vrouw des huizes, zelf als 8-jarig meisje figurant in de film For Your Eyes Only, zet steeds de opname stil om gepassioneerd toelichting te geven. We zien in de film de weg waar we zojuist hebben gereden. Geweldig! We zien Roger Moore met naast hem Carole Bouquet in een lelijke eend op de weg crossen. Dit is een niet te missen ervaring op Corfu. Ook op andere plaatsen op Corfu zijn stukken van de film opgenomen. Paleokastrítsa, Kanóni en uiteraard Kerkyra zien we op het scherm voorbijkomen. Eleni is mede-eigenaresse van de bar. De bar was eigendom van haar vader die helaas is overleden. Het kostte twee maanden om in dit dorp de opnames te maken en bijna het hele dorp fungeerde als figurant. De mensen hadden twee maanden een goede tijd. Vijf gele lelijke eenden zijn gebruikt, of misschien wel misbruikt,  voor de opnames van de achtervolging.  Na een andere terugweg, we willen het hele noorden immers zien, bezoeken we aan het eind van de middag de grote marina-haven van Gouviá. In deze haven, de grootste van Corfu, liggen ontelbaar veel zeilboten (de meeste kunnen worden gehuurd) maar ook heel veel mooie jachten. Er ligt hier voor miljoenen. Wat een mooie boten!  

Zaterdag 16 juli - Moni Vlachérna en Dimitris
Vandaag hebben we geen zin in een lange tocht. We besluiten om weer naar Kanóni te rijden maar dan naar beneden te lopen om het Moni Vlachérna (Vlachérna klooster) te bezoeken. Boven aangekomen genieten we van het prachtige uitzicht op de startbaan van het vliegveld, het klooster en het kleine eiland Pontikonisi. We nemen de steile trappen naar beneden op weg naar het klooster. Het is een redelijk bewolkte dag vandaag. Gelukkig is het wel “gewoon” 30 graden. Het klooster is mooi en goed onderhouden. Uiteraard wordt het door erg veel mensen bezocht. Na het klooster lopen we over de dam die Kanóni verbindt met Perama, de er tegenover gelegen oever. De dam herkennen we nog van de opnamen van “For Your Eyes Only” waarin je James Bond en zijn tegenspeelster er overheen ziet lopen. Blijft toch een mooi gevoel om daar nu ook even overheen te lopen. Dat gevoel wordt nog mooier als er een vliegtuig over de dam komt vliegen. We kunnen het vliegtuig bijna aanraken. Het vliegt zo’n vijftig meter over ons heen en landt een tweehonderd meter verder. We besluiten te wachten op nog een paar vliegtuigen.  Daarna moeten we uiteraard naar boven klimmen waarna we dwars door de oude stad weer terug rijden naar ons dorpje Gouviá. Het is druk in de oude stad, logisch want het is zaterdag. We besluiten toe te zijn aan een fikse dosis ijs en gaan in de remmen als we een ijszaak zien. “Waar verblijven jullie?” vraagt de vriendelijke man achter de vitrine. “Spirydoula” is ons logische antwoord. “Joh, mijn moeder, een zus van Vangelis, is daar mede-eigenaar van” is zijn antwoord. Later blijkt dat hij onze scooter al voor ons appartement had zien staan tijdens een bezoek aan zijn moeder die naast ons appartement woont. We hebben er weer een dagelijks adresje bij want het ijs was overheerlijk. We gaan Dimitris deze week nog wel wat vaker zien...

Zondag 17 juli - Zee, strand, olijfbomen en de Pantokrátoras
Vandaag wordt het kilometers maken. We gaan langs de kust richting het noorden en rijden dan dwars door het olijfboomrijke binnenland weer terug naar Gouviá.  Tussendoor willen we de Pantokrátoras ook nog even met de scooter “beklimmen”, dit is met 912 meter de hoogste berg van het eiland. We willen de stranden langs de noordoost en oostkust bekijken, dat zijn meest kiezelstranden maar volgens velen zijn ze niet minder mooi.  Het waait vandaag hard en er zijn talloze wolken boven ons hoofd te bewonderen. Via Dassiá en de lange, mooie boulevard van Ipsos gaan we omhoog. Met een kleine 30 kilometer per uur komen we aan in Barbáti waarna we direct de steile afdaling nemen om op het gezellige en heel lange strand een frisse duik te nemen.  Daarna klauteren we weer omhoog, moeten een klein stukje lopen en vervolgen de mooie rit richting het toeristendorpje Kassiópi dat zo’n beetje op de noordoost punt van het eiland ligt. Ondanks dat het zondag is komen we onderweg niet al te veel verkeer tegen.  Net als Sídari is ook Kassiópi erg Engels georiënteerd maar zeker niet minder gezellig. Na een frappé “sweet with milk” gaan we op weg naar Kalamaki beach. Dit is een waanzinnig lekker zandstrand. Je kunt wel 150 meter de zee in lopen en het water staat nog steeds tot je knieën. Goed kinderstrand dus, al vinden wij het ook wel lekker. We kunnen zo naar Albanië lopen. Ondanks de zojuist ontvangen SMS “Welkom in Albanië” op onze telefoon doen we het toch maar niet. Na Kassiópi rijden we richting Acharávi, in het midden van het noorden. Onderweg zien we het leuk uitziende en drukke waterpark Hydropolis, strak aan de kust. Onze laatste strandstop van vandaag is Acharávi beach. De zee is daar wild en het strand daardoor dun bevolkt. Toch nemen we een duik en genieten van de hoge golven. Ook dit lange strand dat heel langzaam afloopt is erg kindvriendelijk. Na een time out in een leuk barretje beginnen we aan de terugweg door het super groene binnenland. Het is klimmen geblazen met daarna weer mooie afdalingen.  Overal liggen de grote, zwarte netten onder de olijfbomen alvast klaar voor de komende oogst. We rijden het binnenland in, op weg naar die hoge knoert: de Pantokrátoras. Het is een helse, maar super mooie tocht. Onderweg zie je vele dorpen die als het ware tegen de berg zijn aangeplakt. Wat een mooi gezicht. Op het eind moeten we een heel klein stukje lopen. Het uitzicht boven op de berg is fantastisch. Je ziet bijna het hele eiland en je kijkt zo Albanië binnen. Op de top staat ook een klooster uit 1347, gebouwd door de inwoners van de 23 omliggende dorpen. Na een prachtige, olijfboomrijke rit komen we terug in Gouviá en besluiten we Dimitris maar weer met een bezoek te vereren. Waarom ook niet? We hebben vandaag 100 km gereden en het is vakantie!

Maandag 18 juli - Paleokastrítsa
Vandaag gaan we eindelijk naar Paleokastrítsa. Deze plaats hebben tot nu toe links laten liggen. Nu is het eindelijk zo ver. Paleokastrítsa is echt een badplaats waar je van alles kunt doen. Duiken is er erg populair, maar ook gewoon zwemmen in een van de vijf mooie baaien is hier een heerlijke bezigheid.  We maken eerst de stevige klim naar boven om een mooi uitzicht van boven af te hebben over de diverse baaien en stranden.

We zetten de scooter neer en lopen verder naar boven en zien op de top het oude klooster “The Blessed Virgin Maria”. In de diepte zien we het water tegen de rotsen klotsen, het waait nog aardig dus het is een gaaf gezicht.  Naar beneden gereden nemen we feta saganaki met water in de Yialosbar, een restaurant dat van dezelfde eigenaar is als Dolce. We zitten één meter van het smalle strand en vijf meter van het water. Het is hier zo druk dat er geen strandstoeltjes meer te krijgen zijn.  Er zitten hier overigens alle nationaliteiten. Je hoort de meest vreemde talen om je heen al zijn volgens ons de Italianen wel in de meerderheid.  Na de eenvoudige, maar heerlijke lunch nemen we een lekkere duik in de baai voor ons. Wat een luxe deze plek!

Het oude Venetiaanse fort
Aan het eind van de middag rijden we dwars door het binnenland naar Kerkyra. We gaan het oude Venetiaanse fort bezoeken dat aan de rand van de stad in de zee ligt.
We kopen een kaart (€ 6,00 Euro per persoon) en gaan naar binnen. Het is redelijk druk maar prima te doen binnen. We constateren dat het veel groter is dan dat het aan de buitenkant lijkt. Het lijkt wel een groot dorp. Het fort wordt tegenwoordig ook gebruikt voor muzikale doeleinden zo lezen we, er staat een podium in de tuin aan de zijkant. Beneden heb je een waanzinnig mooi uitzicht over de zee maar uiteraard gaan we naar boven. Het is duidelijk een klim dag vandaag. Na een steile klim over hobbelige treden met kleine kiezelstenen komen we boven en kunnen we genieten van het immense uitzicht dat je hebt over de eigenlijk best wel grote stad Kerkyra. Na twee uur rond te hebben gelopen gaan we terug en stoppen nog even om de ferry naar Igoumenitsa (een grote havenstad op het vaste land) te zien uitvaren.
 
Dinsdag 19 juli - The English Cemetery
Vandaag brengen we een bezoek aan de English Cemetery, midden in de stad. Volgens velen moet het een geweldige plek zijn. Aangekomen betreden we de begraafplaats door een klein deurtje, er gaat een belletje, men weet dat we er zijn. Wat een mooie rustgevende plek zo midden in de stad. Het lijkt wel een botanische tuin. Er liggen graven uit de 18e eeuw maar ook veel uit de 1e en 2e wereldoorlog. We ontmoeten Georgos Psailas die op de begraafplaats is geboren en deze onderhoudt, samen met zijn zoon (die toevallig net aan het tuinieren is) en dochter. Georgos is 89 jaar oud en noemt de begraafplaats het “Paradise”. Hij zegt dat hij hier ooit zal sterven. De zoon weet nog te vertellen dat er 150 jaar geleden twee Engelse begraafplaatsen waren. “Na de samenvoeging werd op de andere plek een casino gebouwd” vertelt hij met een lach op zijn lippen. Na het ontroerende gesprek met Georgos leggen we wat geld op het schoteltje, schrijven een mooi stukje in het gastenboek en vertrekken we voor een luie dag naar het hotel.
 
Woensdag 20 juli-Appartementencomplex Spyridoula
Na het ontbijt drinken we aan de bar een frappé met Vangelis, mede-eigenaar van het hotel. We willen iets weten van de ontstaansgeschiedenis van Spyridoula.
Dit complex, met alleen Nederlandse gasten,  is een waar paradijs voor gezinnen met kinderen maar ook voor stellen. De eerste appartementen werden in 1985 gebouwd door de vader van Vangelis voor zijn vier dochters en zoon. De hele familie woonde in New York. Op een gegeven moment gingen vader en moeder terug naar Gouviá. De kinderen bleven en stuurden steeds geld om de appartementen te laten bouwen. Toen de appartementen af waren bleven de kinderen maar in New York zodat vader en moeder besloten de appartementen maar te gaan verhuren. Een mooi begin van een succesverhaal. Zo werd appartementencomplex Spyridoula geboren.

Tegenwoordig is het een complex met een kleine 40 appartementen en een prachtig zwembad. Vangelis, zijn vrouw Charoula en zijn zus Nicoletta beheren het complex op een manier die bijna onwerkelijk te noemen is. Zoals al eerder gezegd, hospitality wordt hier geschreven met een hoofdletter H. Niets is ze te veel. Voorbeelden te over.  Alleszeggend is het feit dat veel mensen hier steeds weer terug komen. Sommigen zelfs al vanaf de 80’er jaren. Vangelis heeft ook het liefst alleen maar Nederlanders. “Die zijn schoon, rustig en tonen respect voor ons” vertelt hij vol trots. Net zo trots als hij is op de score op Zoover verklaart hij met een brede glimlach. Oh ja, de vader (84) en moeder (90) van Vangelis wonen nog steeds op het appartementencomplex. Geweldig toch!?!

Donderdag 21 juli - Ágios Górdis
Vandaag gaan we een beetje vreemd, want we gaan een klein stukje van het zuiden verkennen. We rijden dwars door het binnenland naar Ágios Górdis. We rijden langs pittoreske dorpen waar het soms lijkt alsof de tijd heeft stilgestaan. Via Kombitsi en Agia Triáda rijden we richting Pélekas. Voor Pélekas slaan we af richting het zuiden. Via het nog erg authentieke dorp Sinarádes klimmen we omhoog richting Ágios Górdis. De scooter redt het net. Bovenop de berg hebben we een prachtig uitzicht over het langgerekte zandstrand met daarvoor in zee een mooie rotsformatie. De omgeving van het strand is mooi groen. Ook dit is weer een speciale plek op Corfu! Uiteraard bezoeken we het strand en nemen maar weer eens een duik in het frisse water en bestellen daarna bij een taverna een heerlijke lunch. We kijken vanaf onze tafel zo over het niet al te drukke strand. Hier kunnen we wel wat uurtjes vertoeven. Daarna vervolgen we de rit en rijden weer dwars door het binnenland richting Kerkyra, een mooie route die ons via Kastelláni en Kinopiástes (wat een mooie bananenbomen langs de weg) bij onze laatste tussenstop brengt, het paleis van Sissi. Omdat het 37 graden is en vier uur in de middag kijken we even wat rond en besluiten we niet naar binnen te gaan. Dat bewaren we wel voor de volgende keer Corfu, volgend jaar ergens in mei of september.  We rijden via het vliegveld en Kerkyra weer terug naar de basis. We moeten nog wat flessen Koum Quat inkopen.  Vanavond is het vroeg eten. Vangelis organiseert vandaag zijn traditionele Griekse avond. Dat belooft een hele happening te gaan worden.

Griekse avond met bommetjes
We ontmoeten vlak voor de Griekse avond Jan, een Nederlander die hier na de dood van zijn vrouw is gaan wonen. Hij woont al jaren in Kontokáli, een dorpje vlakbij Gouviá. Hij laat een paar magazines zien die een kleine tien jaar geleden speciaal voor Nederlanders werden gemaakt. De kosten betaalde hij met advertenties van plaatselijke hotels en restaurants. “Door het internettijdperk werden de magazines overbodig” verklaart hij. Jan weet werkelijk elk plekje op het eiland. Je kan maar gek zijn van Corfu! De traditionele Griekse avond is erg gezellig. Bijna alle gasten willen dit spektakel meemaken. Muziek, veel en vooral lekker eten en uiteraard ontbreekt de sirtaki niet. Rond twaalf uur is het echt party als iedereen met kleren en al het zwembad in “bomt”. De bommetjes zijn hier erg populair. Wat heerst er hier toch een leuke sfeer! We zien nu al op tegen de terugreis.

Vrijdag 22 juli - Érmones
Onze laatste dag, morgen worden we om 6.30 uur opgehaald met de bus. In de ochtend eerst maar eens lekker uitgebreid ontbijten, dat kun je hier namelijk erg goed. Daarna pakken we alvast onze koffers gedeeltelijk in en vertrekken we voor onze laatste rit die ons naar Érmones brengt, een leuk dorpje aan de westkust. Dit dorp heeft een smal zandstrand en heeft veel hotels die tegen een heuvel zijn aangebouwd, allemaal met een mooi uitzicht over de zee. Wij rijden niet die richting op maar rijden aan de zijkant een steile heuvel af waar we een prachtig minuscuul strandje zien met een mooie rotspartij in het kraakheldere water. Hier houden we het wel even uit. Weer zo’n mooi plekje.

Er zijn hier amper mensen te bekennen, behalve wat kinderen die van een hoge rots zo het water in duiken. Na de mooie rit terug aan het eind van de middag brengen we een laatste bezoek aan Dimitris, wensen hem veel succes met zijn prachtige ijswinkel en gaan we ons opmaken voor onze laatste avond die we uiteraard maar weer eens doorbrengen aan de bar. We geven met een beetje weemoed de scootersleutel aan Vangelis. De kilometerteller geeft aan dat we in deze vakantie 968 km hebben gereden. De scooter zal in de loop van de avond worden opgehaald. Om een uurtje of twaalf willen we naar bed maar komen maar niet weg. Steeds staat er weer een glaasje Koum Quat klaar om te worden geconsumeerd. Het wordt een korte nacht. Kwart over zes in de ochtend lopen we met onze koffers richting bar en wie staat er  met een brede glimlach op zijn gezicht klaar met koffie? Vangelis! Wat een gastheer. We krijgen een leuk presentje van hem. “Als dank voor het vele lachen” zegt hij. Als de bus komt volgen er vele knuffels. Dit is geen definitief afscheid weten we allebei! Het was te mooi!

Meer informatie over Corfu:
Appartementen Spyridoula boeken Griekse Gids Reizen
www.grieksegids.nl/corfu
www.grieksegids.be/corfu

---

Schrijf je in en blijf op de hoogte

Wil je op de hoogte blijven van al het nieuws over Griekenland en de Griekse Gids schrijf je in voor onze gratis digitale nieuwsbrief. Direct na het aanmelden ontvang je van ons een e-mail met een link om je inschrijving te bevestigen.

Disclaimer: Wij verzamelen zoveel mogelijk informatie om onze lezers te helpen. De Griekse Gids is niet verantwoordelijk voor beslissingen die u neemt op basis van bovenstaande informatie. Houd er rekening mee dat informatie snel (per dag en zelfs per uur) kan veranderen. Zodra er wijzigingen zijn passen wij dit zo snel mogelijk aan op deze website.

---

Lees ook deze populaire artikelen

---