Griekenland - De Griekse Gids
Social Media Griekse Gids Twitter Griekse Gids Pinterest Griekse Gids Instagram Griekse Gids Youtube Griekse Gids Facebook Griekse Gids
 



  Griekenland weblog

Interview met meester Ferry - Zorba - Visser

Door Jorgos Nikolidakis - De Griekse Gids

Misschien vind je de titel een beetje vreemd, maar echt duidelijker kan ik het niet maken. Wat je dadelijk leest is zo bijzonder! Ferry Visser ontmoette ik voor het eerst in januari 2016 op de vakantiebeurs in Utrecht. Hij stond bij de stand van het Grieks verkeersbureau waar hij alle bezoekers die vragen hadden te woord stond. Wat me opviel is dat hij zoveel over Griekenland wist. Ferry is een man met geweldige humor die gepassioneerd is voor Griekenland. Daarna zagen we elkaar op de Griekse dag in maart 2016 en op de vakantiebeurs 2017. Tussendoor hadden we regelmatig contact via de email. Maar wie is Ferry Visser? Tijd voor een interview!


Met de Griekse trui die Ferry's moeder maakte


Wie is Ferry Visser?

Ik ben in 1951 geboren in Dordrecht en woon er nog steeds. Een echte Dordtenaar dus, die na zijn MULO en HAVO - en zijn militaire dienstplicht in 1974 - op de Pedagogische Academie zijn passie, om leerstof over te brengen, wilde verwezenlijken. Op die school ontmoette ik mijn echtgenote Maja met wie ik sinds 1977 getrouwd ben. Een rekensom is niet echt nodig. Dit jaar in oktober 40 jaar getrouwd.

Mijn eerste school stond helaas in een Dordtse gifwijk “De Merwepolder” en na 8 jaar ging de hele wijk op de schop. Veel ouders vertrokken en ik was snel mijn baan kwijt. Ik werkte verder als invaller, maar na een paar maanden kon ik gelukkig weer terug naar mijn “oude” school. Mijn collega uit groep acht solliciteerde naar de betrekking van directeur in Reeuwijk en werd aangenomen. Daardoor kon ik voor een paar jaar weer terug. Wel voor het eerst van mijn leven in groep acht. In die groep startte ik een bijzonder project op. Maar daarover later meer.

Na twee jaar werd ik - door een steeds kleiner wordende school - herplaatst op een hele nieuwe Dordtse school in de wijk Stadspolders. Meer dan 25 jaar heb ik op De Griffioen met veel plezier in diverse groepen gestaan.

Een burn-out zorgde ervoor dat ik de laatste paar jaar een andere taak op school kreeg. Ik werd de meester die alle ADV en BAPO-dagen in de bovenbouw ging doen. Verlost van de administratie en rapportgesprekken. Minder verantwoordelijkheid en ja, ik kreeg veel meer tijd om leukere lessen te maken. Hiervoor had ik namelijk geleerd. Behalve met kinderen werkte ik ook in de avonduren met ouders. Dat was mijn “eigen schuld”, want ik leerde de kinderen hoe ze, met behulp van een PowerPointpresentatie, spreekbeurten en boekbesprekingen konden houden. Zelf gaf ik in alle groepen heel veel les met behulp van de PowerPoint en dat viel zo in de smaak dat kinderen hun ouders enthousiast maakten en kreeg ik “aanvragen” of ik hen dit ook kon leren. Er waren zoveel aanvragen dat ik mij moest beperken tot alleen de ouders van de groepen 8. Het waren leuke woensdagavonden op school. De zes ouders - meer computers had ik niet in de klas - kregen een cursus van vier woensdagen van ongeveer twee uur. Aan het eind van het schooljaar gingen we met ongeveer 30 “Powerouders” naar … de Griek!


Griekse les powerpoint presentatie

Door een gelukje - er moesten in Dordrecht heel veel in het openbaar onderwijs bezuinigd worden - kon en wilde ik in 2011, na 35 jaar onderwijs, op mijn bijna 60e verjaardag stoppen en was het meteen afgelopen met het woord “MOETEN”! Er was eindelijk tijd voor andere leuke dingen (zie hobby’s) die er door het drukke onderwijswerk er steeds meer bij in schoten.

Wat zijn je hobby’s?

Dat ik wilde stoppen had te maken met de hobby’s die ik erop na hield. Ik had er gewoon te veel! Al tijdens mijn werk als onderwijzer werkte ik op mijn vrije BAPO-dag in het Albert Schweitzer ziekenhuis. Omdat ik ook wat last had van groene vingers mocht ik de tuin van de geriatrie ontdoen van bamboe en opnieuw ontwerpen. Het werd een Griekse tuin met rotsen, rotsplanten en een kletterende waterloop. De zieke oudjes genoten van elke minuut die ze in de tuin waren. Ook kreeg ik leuke tips van bezoekers. Dat je het onkruid ook weg kon halen met kokend water of schoonmaak azijn.

Na twee jaar moest helaas de tuin op de schop. De geriatrie maakte plaats maken voor een andere afdeling en hing ik mijn tuinschoenen aan de wilgen. Ik ging patiënten begeleiden. En juist dat had ik eerder moeten gaan doen! Wat een dankbaar werk! Ik werd lid van de personeelsvereniging en speel af en toe tijdens de Jamsessies lekker een gitaartje mee.

Oeps, dit is pas één van de hobby’s. De andere hobby’s zijn bier etiketten verzamelen en balpennen sparen - een hele muur van onze logeerkamer is bedekt met duizenden pennen als behang - , websites van scholen onderhouden, fotograferen, gitaar spelen, muziek beluisteren, niet lezen, maar wel artikelen schrijven voor het AD en huis-aan huisbladen, het Grieks verkeersbureau helpen op de Vakantiebeurs en creativiteit ontplooien met fotobewerking op de PC. Tuinieren WAS een hobby, maar ik had wel een speciale tik: onderhoudsarm. Ik ontwierp en legde ook voor een aantal collega’s van school hun tuin aan. In Zeeland kochten we in 2009 een stacaravan en daar heb ik een mediterrane tuin ontworpen. De aanleg deden we samen - mijn vrouw wilde ook wat “Nederlands” - en met een aantal campingklussers en het tuincentrum in Renesse. In het mediterraan gedeelte veel Griekse kruiden en planten, druiven, olijfbomen en zoutbomen en zelfs een enorme palm. Veel grind, want we willen niet iedere keer als we arriveren het gras gaan maaien. Kortom: onderhoudsarm. Mede door deze hobby’s zit ik best vaak achter de PC en zeg ik heel eerlijk dat ik NIETS met social media heb. Ik ben meer van de mail en van het gesprek met elkaar. Ik breid mijn wereldje zelf wel uit met wie ik wil.


Jam-sessie ziekenhuis

Hoe kwam je met Griekenland voor het eerst in aanraking?

Pfff, weer een bijzonder verhaal! Ik zat in Den Haag in dienst bij een onderafdeling van het Ministerie van Defensie. Een aantal soldaten werkten daar samen met burgers. Ik zat bij de “verbindingsdienst” en dat betekende dat je belangrijke personen en militairen moest doorverbinden met elkaar. We hadden toen al een computergestuurde telefooncentrale. Dat was echt mijn dingetje, zo leuk! De leidinggevende was een mevrouw met een Griekse achternaam. Tijdens pauzes kwam het vaak tot een praatje over vakanties. Ik vertelde dat ik nog nooit echt met vakantie was geweest. Het was met scouting of met mijn ouders. Maar nu verdiende ik voor het eerst van mijn leven iedere maand geld. Maar liefst 175 gulden per maand en twee keer maand gratis reizen. Om een lang verhaal kort te maken: zij heeft mij overgehaald om naar Griekenland te gaan. In 1973 is het dus begonnen. In mijn eentje ging ik naar Glyfada, een voorstadje van Athene. Ik leerde een aantal mini zinnetjes uit mijn hoofd “het eten heeft uitstekend gesmaakt” en - je weet maar nooit - “SAGAPO”! In Athene bezocht ik alles wat je maar kon zien in de grote hoofdstad en ik maakte ook een avondexcursie langs de Apollokust, naar cape Sounion. Daar torent bovenaan de rotsen en dus boven het water de witzilveren marmeren tempel van de God van de Zee, Poseidon. De zonsondergang is daar echt een “must”.

Ik verrijkte ook mijn Griekse taal, want het is zo leuk als de Grieken zelf merken dat je moeite doet om hun ingewikkelde taal te spreken.

Na die drie weken was ik uitgeteld, maar niet uitverteld. Zo machtig allemaal.

Waarom trekt Griekenland je zo aan?

Het voorgaande stukje moet eigenlijk wel duidelijk zijn. Ik heb gewoon iets met dat land en dat werd alleen maar “erger”. Ik ging zelfs lezen!!!! Ik moest alle verhalen lezen van de Griekse Goden en kocht van mijn soldij steeds maar nieuwe boeken over Griekenland en haar geschiedenis. Ik wilde zelfs reisleider gaan worden in plaats van onderwijzer. Ik heb zelfs een soort SERP cursus gevolgd.


Ferry in de rust mode

Toch ging ik na mijn diensttijd naar de PABO, leerde drie jaar het een en ander en mijn vrouw kennen. Omdat we na het afstuderen ineens een flat kregen aangeboden zijn we in ons eerste schooljaar na twee maanden getrouwd. Het werd een leuke trouwerij, want niet iedereen heeft in het stadhuis 60 kinderen bij de huwelijkssluiting. Onze verlate huwelijksreis ging naar …. Griekenland. Hotel Florida in Glyfada, want ik wilde Maja natuurlijk alle mooie dingen laten zien die ik in mijn diensttijd had bewonderd. Dit gebeurde in de meivakantie en een paar maanden later zaten we in de zomervakantie op het eiland Kos. Een leuk bijkomend voordeel was wel dat Maja ook enorm genoot van het land en de mensen. Het klinkt misschien gek, maar daarna zaten we in alle vakanties maar in één land. Welk land? Eh …….

Waarom noemen ze je op school Zorba?

Ik moet natuurlijk eerst even corrigeren, de kinderen noemden mij pas later “meester Zorba”. Toen ik eenmaal de oudste groep onder mijn hoede kreeg vroeg ik de directeur of ik op vrijdagmiddag “Griekse lessen” mocht geven. Dit ook in het kader van “volgend jaar gaan de kinderen naar het Voortgezet Onderwijs” en omdat Griekse geschiedenis toch wel bij democratie hoort zou het leuk en educatief zijn als ik mijn verhalen kwijt kon. Op deze school kon eigenlijk alles. Samen met de dolenthousiaste kinderen hebben we ons klaslokaal van binnen en van buiten omgebouwd tot een tempel. De betonnen sta en-steunbalken werden zuilen. Ik had een stappenplan en kwam er op neer dat ik vertelde en vulde aan met mijn eigen dia’s van o.a. Athene. De Dordtse reisbureaus hielpen driftig mee en zorgden ervoor dat alle kinderen reisgidsen kregen om te verknippen. Want luisteren was leuk, maar niet een hele middag. Kortom: bij elk verhaal maakten de kinderen mooie collages. Alles kwam in een map en na 10 weken hadden ze allemaal een mooi werkstuk over de Griekse geschiedenis met hun goden en helden (o.a. Odysseus en Herakles). Iedere les begon met een paar Griekse woorden en mini-zinnetjes. Hun Griekse woordenschat werd iedere les uitgebreid met één of twee woordjes of zinnetjes. Het was leuk als de kinderen je spontaan in het Grieks verwelkomde of gedag zeiden als ze naar huis gingen.


Project Griekenland

De computer deed zijn intreden in het onderwijs en werden de lessen nog leuker. “Zorba” sloot alle lessen af met stokbrood met Tzatziki. Het grappige was vaak dat je in het weekend nog zelden Tzatziki kon kopen bij de supermarkt.

Toen het niet meer zo lekker ging in de reisbranche zocht ik andere hulp. Ik was zo brutaal om het Grieks verkeersbureau in Amsterdam te bellen en vertelde mijn verhaal over de promotie van Griekenland op een basisschool. De medewerkers waren meteen enthousiast en dat kwam misschien ook wel omdat ik mij een beetje lollig had voorgesteld als “meester Zorba”.

Ik weet nog goed dat mijn toenmalige directeur met grote ogen naar de postbode keek. Nou ja, niet echt naar de goede man, maar naar de enorme pallets met Grieks leesvoer, posters, video’s, standaards met vlaggetjes etc. die op school bezorgd werden. Met grote letters stond er op zo’n pallet “MEESTER ZORBA”. Jaar in, jaar uit, gebeurde dit tot aan de crisis toe. Dat was een jaar of twee voor dat ik kon stoppen. Toen werd mij vriendelijk verzocht of ik de spullen zelf in Amsterdam kon komen afhalen. Tja, dat ging het natuurlijk niet worden met de trein en dus charterde ik weer zoveel mogelijk Dordtse reisbureaus die bereidwillig meewerkten. Ze spaarden ieder jaar de oude reisgidsen voor “een school”. Maar het gebeurde ook vaak dat kinderen zelf mooie plaatjes van het internet afhaalden. Het Griekenlandproject heb ik zo’n 25 jaar op de basisschool gedaan.

Na mijn afscheid op school restte mij nog één missie: Er moest iemand bedankt worden voor de vele jaren hulp. Zorba/Odysseus ging in de voorjaarsvakantie niet naar Ithaki - het eiland van koning Odysseus en zijn vrouw Penelope - , maar naar het Grieks Verkeersbureau voor Toerisme in Amsterdam. Penelope, de vrouw die ik alleen van de telefoon en mail kende en mij de afgelopen jaren de allermooiste dingen toestuurde, werd naar “beneden” gebeld. Er was bezoek van meester Zorba. En ja hoor, via de buitendeur kwam dan de vrouw van "mijn Odysseus verhaal". Ik zal heel eerlijk zijn, Odysseus zou in zijn tijd jaloers geweest zijn! Ik overhandigde de enige echte Penelope een aantal Rituals geschenken en die vielen gelukkig in de smaak. Daarna werd ik voorgesteld aan het overige Griekse personeel, gevolgd door koffie met Griekse lekkernijen en - volgens Grieks gebruik - een glas water. Het werd een leuke onvergetelijke ontmoeting die ik afsloot met een belofte voor een tegenprestatie voor al hun hulp. Mocht ik het bureau ergens mee kunnen helpen dan wilde ik dat graag doen.“
Het jaar er op, stond ik zes dagen voor het Grieks Verkeersbureau op de Vakantiebeurs en leefde me uit.

Lees verder - deel 2 

 

 


Schrijf je in en blijf op de hoogte

Wil je op de hoogte blijven van al het nieuws over Griekenland en de Griekse Gids schrijf je in voor onze gratis digitale nieuwsbrief. Direct na het aanmelden ontvang je van ons een e-mail met een link om je inschrijving te bevestigen.

Disclaimer: Wij verzamelen zoveel mogelijk informatie om onze lezers te helpen. De Griekse Gids is niet verantwoordelijk voor beslissingen die u neemt op basis van bovenstaande informatie. Houd er rekening mee dat informatie snel (per dag en zelfs per uur) kan veranderen. Zodra er wijzigingen zijn passen wij dit zo snel mogelijk aan op deze website.


Lees ook deze populaire artikelen

Interview met Manolis Pavlakis
Interview met Manolis Pavlakis
Even voorstellen: Spiros studios in Lichnos - Parga
Even voorstellen: Spiros studios in Lichnos - Parga
Interview met Marleen Veldhorst: gids in Athene
Interview met Marleen Veldhorst: gids in Athene
Interview met Maya Cornelissens van Griekse taalschool Omilo
Interview met Maya Cornelissens van Griekse taalschool Omilo

Vakantie Griekenland Griekse webshop to Magazaki Vakantiediscounter Griekenland Sunweb Tui Corendon Huis kopen Kreta Griekenland
© De Griekse Gids 2000-2024